Η συγγραφή είναι όμοια με τη ζωή του ερημίτη. Είσαι αφιερωμένος σε ένα σκοπό που προϋποθέτει ότι χρειάζονται θυσίες για να τα καταφέρεις.
Διαφωνείς;
Πες μου λοιπόν, πόσες φορές άραγε ξενύχτησες μέχρι να βγάλεις στο χαρτί αυτό που σου τριβελίζει το μυαλό;
Πόσες ήταν οι στιγμές που άργησες σ' ένα σημαντικό ραντεβού ή δε πήγες καθόλου γιατί η @#@# έμπνευση σε είχε παρασύρει και οι ιδέες έπεφταν σαν βροχή στο κεφάλι σου;
Κι αν δεν είναι αυτό πόλεμος με τον ίδιο σου τον εαυτό (τον σκληρότερο κριτή σου) και τα «πρέπει» της ζωής, τότε τι είναι;
Πίστεψέ με, ξέρω καλά τι βιώνεις και πόσες φορές σε πόνεσαν οι επιπτώσεις της αφοσίωσής σου για να σταλάξεις στο χαρτί μέχρι και την τελευταία σταγόνα της έμπνευσής σου. Με την ίδια ωστόσο γλαφυρότητα ζωντανεύω μπροστά μου και την έκφραση της ευχαρίστησης που απλώνεται στο πρόσωπό σου κάθε φορά που τα καταφέρνεις....
Είναι που η έμπνευση εμφανίζεται συνήθως ως δημιουργικός ίλιγγος καθώς πορεύεσαι στα απάτητα ύψη και στα απόκρυφα βάθη της. Δίνοντάς σου σε κάθε ένα από αυτά τα εμπειρικά ταξίδια, ως αντίτιμο φως. Ένα φως που μες απ' αυτό καλείσαι ν' ανακαλύψεις τα όρια της δύναμής σου μα και τις αδυναμίες σου.
Κάπου εκεί επιβεβαιώνεις σιωπηλά ότι ο κινητήριος μοχλός που μετασχηματίζει τα συναισθήματά σου σε λέξεις είναι η ίδια σου η ψυχή. Και για να της δώσεις το «κλειδί» που ξεκλειδώνει την πόρτα της καρδιάς του αναγνώστη, χρειάζεται να περάσεις από κάμποσες στιγμές αυτογνωσίας κι αυτοκριτικής. Όλα τους βέβαια συνοδεύονται από έντονες στιγμές αμφισβήτησης που έχουν ως σκοπό να τιθασεύσουν μα και να δώσουν φωνή στα «θέλω» όσων ονείρων, σκέψεων, εξομολογήσεων ποθείς να μεταδώσεις.
Κάτι που θυμίζει έντονα αυτό που είχε διατυπώσει και ο Γάλλος συγγραφέας Bernard Le Bovier Fontenelle πως «Είναι τα πάθη που δημιουργούν και καταστρέφουν τα πάντα».
Στο διάστημα αυτό είσαι αναγκασμένος να θυσιάζεις ώρες, μέρες, ακόμη και μήνες ή χρόνια από τη ζωή σου -έτσι το χαρακτηρίζουν πολλοί από τον περίγυρό σου που αγνοούν την ουσία της λογοτεχνίας-, καθότι δοσμένος ολόψυχα στη μοίρα σου, στερείς τη ζωή σου από άλλες απολαύσεις. Ωστόσο ενδόμυχα τα ξέρεις εκ των προτέρων όλα τους, και ναι, είσαι αποφασισμένος να το κάνεις!
Στον αντίποδα, όλη αυτή η προσωποκεντρική μυσταγωγία που συνοδεύει την διαδικασία της συγγραφής, περιέχει κι ένα ακόμη αδιόρατο ευεργετικό όφελος που δεν είναι άλλο απ' την ανανέωση της ψυχής σου. Ένα στοιχείο που δίνει σάρκα και οστά στο σκεπτικό του νομπελίστα Albert Camus, που είχε δηλώσει ότι «Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές».
Όμως τι είναι η έμπνευση για 'σένα και πώς θα καταφέρεις να την εκμεταλλευτείς στο έπακρο, ώστε να ωριμάζεις συνεχώς εντός της και να εξελίσσεσαι;
Για να πάμε στην πρακτική φύση της τελετουργίας που ονομάζεται συγγραφή, ο ανιδιοτελής αυτοσκοπός μου -και πιστεύω και δικός σου αγαπητέ μου δημιουργέ- είναι να διασώζω και να διαμοιράζω τις γραφές μου με οποιοδήποτε εύκολο και προσιτό τρόπο μπορώ σε όσο μεγαλύτερο γίνεται εύρος κοινού.
Έτσι, είτε βρίσκομαι σπίτι είτε στο δρόμο, τα αποθηκεύω και τα μοιράζομαι μες από το κινητό μου στην ελληνική λογοτεχνική πλατφόρμα www.urnovl.co. Εκεί μπορώ να τα επεξεργαστώ εύκολα και άμεσα, μα και να τα εκθέσω στους χιλιάδες ομότεχνους αναγνώστες ώστε να μου «φωτίσουν» τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία μου μες από τις παρατηρήσεις τους.
Στον αντίποδα, ανέτρεξε στο παρελθόν και αναλογίσου για τις φορές εκείνες που οι σημειώσεις (ή και ολόκληρα έργα σου) που είχες φυλάξει στα χαρτιά σου, σκίστηκαν, χάθηκαν, ξεχάστηκαν σε τσέπες που πλύθηκαν, έμειναν σε τετράδια λεωφορείων που μόλις αποβιβάστηκες και σε παγκάκια που κάποιος άγνωστος απόλαυσε ή επέκρινε τις εξομολογήσεις σου.
Τελευταία σκέφτομαι να χρησιμοποιήσω ακόμη μια δημιουργική λειτουργία που ανακάλυψα πως υπάρχει εκεί, δημοσιεύοντας το κεφάλαιο μιας ιστορίας μου κι επιτρέποντας στο κοινό να προσθέσει τη δική του συνέχεια. Το είχα δει να συμβαίνει και σε κάποιες άλλες δράσεις στο παρελθόν, μα ποτέ δεν πίστευα πως θα υπάρχει μια πλατφόρμα όπως η urnovl που θα άφηνε να συμβεί κάτι τέτοιο κάτω από την αποκλειστική μου δικαιοδοσία.
Εσύ το δοκίμασες; Μην το κάνεις, θα εθιστείς! :)
Θα κλείσω την σύντομη συνομιλία μας μες από τούτο το άρθρο αναφέροντας τα λόγια του συγγραφέα Γεώργιου Θεοτοκά τα οποία και θεωρώ πως πρέπει να αποτελούν οδηγό μας κάθε που ωθούμε την ψυχή μας να στοιχειώσει το χαρτί :
«Την φωτιά της δημιουργίας τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος».
Ας συνεχίσουμε μ' αυτή τη φλόγα λοιπόν!