Διακοπές και ευτυχία

Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι οι διακοπές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με πολλά θετικά συναισθήματα. Η παραπάνω όμως έρευνα των Ολλανδών καθηγητών έρχεται να το αμφισβητήσει προσπαθώντας συγχρόνως να απαντήσει σε τέσσερα ενδιαφέροντα ερωτήματα. Πρώτον, είναι οι αδειούχοι ευτυχέστεροι από τους συναδέλφους που αφήνουν πίσω τους; Δεύτερον, μπορεί ένα ταξίδι να τονώσει τα επίπεδα ευτυχίας μας; Τρίτον, αν όντως το καταφέρνει, για πόσο καιρό αυτό διαρκεί; Kαι τέλος, ποιος είναι ο ρόλος της χρονικής διάρκειας των διακοπών και του στρες που τις συνοδεύει;
grinvalds via Getty Images

Χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια καλοκαιρινή άδεια διακοπών για να νοιώσουμε πιο ευτυχισμένοι. Πράγματι, όσοι παίρνουν την άδειά τους είναι πιο χαρούμενοι από όσους συναδέλφους μένουν πίσω, αλλά μόνο μέχρι την ημέρα της αναχώρησης του πολυπόθητου ταξιδιού τους. Μόλις επιστρέψουν, υπάρχει πολύ μικρή διαφορά στα επίπεδα ευτυχίας μεταξύ των δύο ομάδων.

Στα αποτελέσματα αυτά κατέληξε πρόσφατα μια ομάδα επιστημόνων από το πανεπιστήμιο Erasmus του Ρότερνταμ, με επικεφαλής τον δρ. Τζερόεν Νόιτζιν. Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι οι διακοπές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με πολλά θετικά συναισθήματα. Η παραπάνω όμως έρευνα των Ολλανδών καθηγητών έρχεται να το αμφισβητήσει προσπαθώντας συγχρόνως να απαντήσει σε τέσσερα ενδιαφέροντα ερωτήματα.

-Πρώτον, είναι οι αδειούχοι ευτυχέστεροι από τους συναδέλφους που αφήνουν πίσω τους;

-Δεύτερον, μπορεί ένα ταξίδι να τονώσει τα επίπεδα ευτυχίας μας;

-Τρίτον, αν όντως το καταφέρνει, για πόσο καιρό αυτό διαρκεί;

-Kαι τέλος, ποιος είναι ο ρόλος της χρονικής διάρκειας των διακοπών και του στρες που τις συνοδεύει;

Ο δρ. Νόιτζιν μελέτησε την επίδραση των διακοπών σε 1530 Ολλανδούς ενήλικες, εκ των οποίων οι 974 είχαν πάρει άδεια κατά τη διάρκεια της έρευνας. Συγκεκριμένα, μελέτησε τις διαφορές στα επίπεδα ευτυχίας μεταξύ των διακοπευόντων και αυτών που συνέχισαν να εργάζονται χωρίς να πάρουν καθόλου άδεια, καθώς και αν το ταξίδι κατάφερε να τονώσει την ευτυχία τους μετά την επιστροφή στην εργασία.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, αυτοί που σχεδίαζαν από πριν τις διακοπές τους ήταν ευτυχέστεροι από όσους δεν έφευγαν, καταδεικνύοντας ότι αυτό συνέβαινε λόγω της προσμονής του ταξιδιού.

Μετά την επιστροφή, δεν υπήρχε διαφορά στα επίπεδα ευτυχίας μεταξύ αδειούχων και μη, εκτός και αν οι διακοπές τους ήταν «πολύ χαλαρωτικές», οπότε στην προκειμένη περίπτωση τα ελαφρά αυξημένα επίπεδα ευτυχίας ήταν ιδιαίτερα αισθητά τις πρώτες δύο εβδομάδες από την επιστροφή στην εργασία και εξανεμίζονταν πλήρως μετά από οκτώ εβδομάδες. Ο συγγραφέας εξηγεί ότι δεν είναι περίεργο που τα ταξίδια δεν έχουν πιο παρατεταμένο αποτέλεσμα στην ευτυχία, μιας και οι περισσότεροι αδειούχοι επιστρέφουν στη δουλειά ή στα άλλα καθημερινά τους καθήκοντα και επομένως ξαναμπαίνουν στη συνηθισμένη τους ρουτίνα σχεδόν αμέσως.

Υπάρχει λοιπόν λύση στο πρόβλημα; Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Ρότερνταμ μια περίπτωση για να αντλήσουμε περισσότερη ευτυχία από τις διακοπές μας θα ήταν, εφόσον αυτό είναι εφικτό και από την φύση της εργασίας μας, να παίρνουμε δύο ή περισσότερες άδειες κατά τη διάρκεια του χρόνου, παρά μια μεγαλύτερη μια φορά ετησίως. Συνεπώς από πολιτειακής πλευράς, προκειμένου οι οικογένειες να μπορούν να συντονίζουν τις διακοπές τους, το εκπαιδευτικό σύστημα θα έπρεπε να είναι πιο ελαστικό.

Και τέλος, καταλήγει η έρευνα, οι τουριστικοί πράκτορες θα έπρεπε να προτείνουν πακέτα διακοπών τα οποία είναι όσο το δυνατόν πιο χαλαρωτικά και απαλλαγμένα από το γνωστό «στρες των διακοπών». Γιατί όπως λέει και ο γνωστός ηθοποιός Ματ Ντέιμον, «ειλικρινά, αν ποτέ πάρω διακοπές θα πάω να αράξω στον καναπέ μου στη Νέα Υόρκη, γιατί αυτό είναι το μοναδικό μέρος που δεν έχω επισκεφτεί εδώ και πολύ καιρό!»