Έχοντας ήδη παίξει τα δύο πρώτα παιχνίδια στο Eurobasket κι έχοντας το απόλυτο έως τώρα, αρχίζει να φαίνεται σιγά σιγά το πλάνο που έχουν στο μυαλό τους ο Φώτης Κατσικάρης και οι συνεργάτες του. Ο κόουτς, έχοντας στα χέρια του μία από τις καλύτερες Εθνικές των τελευταίων ετών, μπορεί να επιλέξει, ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε αγώνα, ποιον ρυθμό θα ακολουθήσει.
Έτσι, είδαμε στον πρώτο αγώνα με την ΠΓΔΜ ότι η ομάδα είχε ως στόχο κυρίως τον αιφνιδιασμό, σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο. Η ΠΓΔΜ δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να αντιπαραθέσει κάτι που θα μπορούσε να προβληματίσει τη «γαλανόλευκη».
Το πρώτο ουσιαστικά δύσκολο τεστ στη διοργάνωση ήταν ο αγώνας κόντρα στη -γηπεδούχο στη φάση των ομίλων- Κροατία. Μία ομάδα που, όπως κι εμείς, έχει πολύ υψηλές βλέψεις στο φετινό τουρνουά. Εκεί λοιπόν η Εθνική μας έπρεπε να επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του αγώνα.
Έπρεπε δηλαδή να κρατήσει χαμηλά στο σκορ τους Κροάτες. Να μην τους αφήσει να βρουν εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο και να είναι όσο το δυνατόν πιο επιθετική στην άμυνα πάνω στα γκαρντ. Στην αρχή αυτό δεν λειτουργούσε, γι' αυτό και τρεις φορές οι Κροάτες ξέφυγαν με δέκα πόντους. Όταν όμως ο Φώτης Κατσικάρης επέλεξε να παίξει με τρεις κοντούς, τότε τα πράγματα άλλαξαν άρδην για την ομάδα μας.
Έχοντας πίεση σε όλο το γήπεδο και τρομερές βοήθειες από τους ψηλούς, ήταν θέμα χρόνου να γυρίσει το παιχνίδι υπέρ μας. Παράλληλα, όταν βρήκε λύσεις στην επίθεση, ήταν φανερό ότι δεν γινόταν να χάσουμε το παιχνίδι.
Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να πω πόσο αποτελεσματικοί ήταν ο Σπανούλης ή ο Ζήσης ή ο -τρομερά σταθερός- Πρίντεζης, γιατί θα αδικήσω τα υπόλοιπα παιδιά, όπως τον εξαιρετικό Μπουρούση, τον θαυμάσιο Κουφό και τον άνθρωπο «αλλάζω τον ρυθμό του αγώνα» Σλούκα. Καθώς κι όλα τα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για αυτή τη νίκη.
Αυτό είναι κάτι δεδομένο, όπως άλλωστε είναι δεδομένο το πάθος, το οποίο φαίνεται σε κάθε στιγμή του αγώνα, είτε από τα παιδιά που είναι στο παρκέ, είτε από αυτούς που βρίσκονται στον πάγκο.
Κλείνοντας, και συγχωρέστε με για τη φλυαρία μου, ήθελα να επισημάνω ότι η χθεσινή (6/9) νίκη είναι απλά μια νίκη κόντρα βέβαια σε μια πάρα πολύ καλή ομάδα στον όμιλο. Δεν κερδήθηκε κανένα τουρνουά, ούτε κανένα μετάλλιο ακόμα. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Εμάς μας αρέσουν τα δύσκολα...