Υπάρχει οικολογική συνείδηση στη γαστρονομία;

Μέσα από την μαγειρική μπορεί να προωθηθεί μια δικαιότερη κατανομή του πλούτου, να δοθεί έμφαση στην στήριξη των παραγωγών, να προστατευτεί η φύση από τις καταστρεπτικές συνέπειες της υπερπαραγωγής.

Πρόσφατα στην Κοπεγχάγη η αφρόκρεμα της παγκόσμιας γαστρονομίας συναντήθηκε για να συζητήσει με έντονο οικολογικό-κοινωνικό προβληματισμό τι σημαίνει μαγείρεμα στον 21ο αιώνα. Το φαγητό είναι μια σημαντική κοινωνική στιγμή και μέσα από αυτό μπορούν να τεθούν ερωτήματα αλλά και να δημιουργηθούν οι βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον.

Φαίνεται λοιπόν ότι οι σεφ έχουν οικολογική συνείδηση και κοινωνική ευαισθησία.

Μέσα από την μαγειρική μπορεί να προωθηθεί μια δικαιότερη κατανομή του πλούτου, να δοθεί έμφαση στην στήριξη των παραγωγών, να προστατευτεί η φύση από τις καταστρεπτικές συνέπειες της υπερπαραγωγής. Οι σεφ πρέπει να προωθούν την διατήρηση της βιοποικιλότητας στον πλανήτη.

Πρέπει να είναι πολιτικά όντα με κοινωνικές ευαισθησίες και οικολογική-περιβαλλοντολογική συνείδηση.

Η γαστρονομία έχει παγκόσμια σημασία και την συναντάμε στο σταυροδρόμι κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών θεμάτων και αναγκών. Η σχέση του ανθρώπου με την τροφή πρέπει να αναθεωρηθεί. Είναι σημαντικό να συνδέσουμε την γνώση με το φαγητό και την μαγειρική με την παραγωγή και την φύση. Πρέπει να ενισχύσουμε διαφορετικούς τόπους υπερασπιζόμενοι την βιοποικιλότητα και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ποιοτικό φαγητό διαθέσιμο σε όλο τον πλανήτη.

Η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζω αρκετά συχνά το δίλημμα της οικολογικής γαστρονομίας γιατί η οικολογία στην Ελλάδα δεν έχει ακόμα γίνει συνείδηση και εμπορικοί και οικονομικοί παράγοντες επηρεάζουν σημαντικά την μαγειρική.

Η εποχικότητα, η εντοπιότητα των πρώτων υλών και η διατροφική τους αξία πρέπει να είναι βασικοί παράγοντες στη δημιουργία ενός πιάτου. Μεγαλώνοντας στην Σάμο μέσα στα μποστάνια, τα χωράφια και τα περιβόλια , έμαθα από μικρός να χρησιμοποιώ και να εκτιμώ τις καταπληκτικές ελληνικές πρώτες ύλες, τα λαχανικά, τα φρούτα, τα μυρωδικά. Πως μπορώ να αγνοήσω το σαμιώτικο κρασί, τα κρητικά τυριά, το εξαιρετικό μεσσηνιακό ελαιόλαδο και τόσες άλλες μοναδικές πρώτες ύλες όταν μαγειρεύω στην Ελλάδα; Το ίδιο ισχύει και για όποια άλλη χώρα θα βρεθώ να μαγειρέψω.

Εμείς οι σεφ οφείλουμε να εκπαιδεύουμε και να προτρέπουμε τον κόσμο να αναζητήσει και να υιοθετήσει πιο οικολογικές εναλλακτικές όπως να επιλέγει βιολογικά προϊόντα, να αποφεύγει να αγοράζει περισσότερα υλικά από όσα πραγματικά θα καταναλώσει, να τρώει όσον το δυνατό πιο φυσικά γεύματα όπως ωμές σαλάτες.

Όπως είπε και ο γάλλος συγγραφέας του βιβλίου «Η φυσιολογία της γεύσης», J. Savarin: «η γαστρονομία είναι η ορθολογική γνώση όλων όσων σχετίζονται με τον άνθρωπο και με το πώς αυτός τρέφεται».