Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου είναι η διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, κάθε χρόνο τέτοια μέρα διοργανώνονται πολλές ενδιαφέρουσες και χρήσιμες ομιλίες και εκδηλώσεις, που προάγουν την θέση και εικόνα της γυναίκας σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και της οικονομίας. Και επειδή η μία μέρα δεν αρκεί, τελικά με πολλή χαρά διαπιστώνω πως σχεδόν όλος ο Μάρτιος είναι γεμάτος με γιορτές που οργανώνονται με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας. Σε τέτοιες γιορτές συχνά ακούγονται αναδρομές στην ιστορία, όπου οι γυναίκες ζούσαν κάτω από καταπίεση, δεν είχαν πρόσβαση στην μόρφωση και στην γνώση, έμεναν στο σπίτι χωρίς δικαιώματα ψήφου, υπέμεναν άδικη συμπεριφορά στο σπίτι και στον εργασιακό χώρο (αν τους επιτρεπόταν η εργασία εκτός σπιτιού).
Επίσης, με θλίψη ακούμε για χώρες στον πλανήτη μας όπου ακόμα και σήμερα η γυναίκα θεωρείται πολίτης ή/και άνθρωπος «δεύτερης κατηγορίας», και για κοινωνίες όπου μεταξύ γυναικών επικρατεί φόβος, καταπίεση και ταπεινωτική θέση. Παράλληλα, το ενθαρρυντικό είναι ότι ακούμε και για πάρα πολλούς διεθνείς και τοπικούς οργανισμούς που κάνουν σημαντικές κινήσεις και ενέργειες για να βελτιώνεται όλο και περισσότερο η θέση της γυναίκας μέσα στις κοινωνίες, αλλά και στην αγορά εργασίας, τονίζοντας την ανάγκη για δίκαιη αντιμετώπιση ως προς τις αμοιβές για παρόμοιες θέσεις, καθώς και για την υποστήριξη των γυναικών για να ανέλθουν σε ψηλότερες, διευθυντικές βαθμίδες καριέρας και ηγεσίας.
Δυστυχώς, ακόμα και στον σημερινό Δυτικό κόσμο, οι στατιστικές «πεισματικά» εξακολουθούν να δείχνουν πως η αναλογία των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια των μεγάλων οργανισμών ή/και σε θέσεις ηγεσίας παραμένει πολύ περιορισμένη. Παρ' ότι η λεγόμενη «γυάλινη οροφή» φαίνεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις τείνει να εξαφανίζεται, παρά το γεγονός ότι πολλοί οργανισμοί επισήμως δηλώνουν και ανακοινώνουν την πρόθεσή τους να αναβαθμίσουν την θέση της γυναίκας στα δικά τους οργανογράμματα, είναι αρκετοί ακόμα οι επαγγελματικοί και κοινωνικοί κύκλοι--ειδικά στη χώρα μας--που υπολείπονται στην ισόρροπη αποδοχή ανδρών και γυναικών. Σε αυτούς, και σε όσους από σας βιώνουν αυτή την στάση, έχω να προτείνω κάποιες γνώσεις και διαπιστώσεις, που πιστεύω ότι βοηθούν:
#1 Οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν βασικές διαφορές στην φυσιολογία του εγκεφάλου τους, πράγμα που οδηγεί σε διαφορετικές ικανότητες του κάθε φύλου ως προς τις πέντε αισθήσεις. Για παράδειγμα, ο άντρας έχει πολύ καλή σηραγγώδη όραση, άρα και καλή εστίαση σε στόχο, ενώ η γυναίκα έχει πολύ καλή περιφερειακή όραση, δηλαδή βλέπει πολύ καλά με το πλάι του ματιού της.
#2 Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ της ανδρικής και της θηλυκής ενέργειας: οι άνδρες έχουν περισσότερο ανεπτυγμένη την ενέργεια της δύναμης, της εξουσίας, της ανταγωνιστικότητας, της τόλμης, του υψηλού ρίσκου, και λειτουργούν πιο έντονα με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, ενώ οι γυναίκες έχουν περισσότερο ανεπτυγμένη την ενέργεια της ενσυναίσθησης, της υποστήριξης, της επικοινωνίας, της φροντίδας, της βιωσιμότητας, και λειτουργούν πιο έντονα με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.
#3 Οι μελέτες δείχνουν πως οι οργανισμοί με ισορροπία φύλου στις διοικητικές ομάδες τους έχουν μακροπρόθεσμα καλύτερα ποσοτικά και ποιοτικά αποτελέσματα. Είναι γεγονός πως οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν εξαιρετικά συμπληρωματικά χαρίσματα, χαρακτηριστικά και ικανότητες, και προφανώς, ο συνδυασμός των δύο σε ισορροπία αποδεικνύεται ωφέλιμος και αποτελεσματικός.
Επομένως, μια καλή στάση είναι να αρχίσουμε να στεκόμαστε όλοι μαζί χέρι-χέρι και από την ίδια μεριά, δηλαδή, κάθε τέτοια εποχή, αφού γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας, ας θυμόμαστε όλο και περισσότερο πως πάνω απ' όλα, άντρες και γυναίκες είμαστε άνθρωποι, μαζί και από κοινού δημιουργούμε τις οικογένειες και τις κοινωνίες μας, και είναι για το καλύτερο όλων να νιώθουμε, να βρισκόμαστε και να ζούμε «δίπλα» και όχι «απέναντι».