Σ' αυτή τη νέα πολιτική περίοδο, οι Ισπανοί Σοσιαλιστές πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους εναντίον του Ραχόι

David Ramos via Getty Images

Οι εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου ήταν ακόμη ένα βήμα προς την ισπανική πολιτική αλλαγή: μπήκε ένα τέλος στο υπάρχον σύστημα και έφεραν μια νέα πολιτική εποχή. Αποτέλεσμα της διακυβέρνησης Ραχόι, που χαρακτηρίστηκε από τη διαφθορά και την αύξηση της ανισότητας, το Λαϊκό Κόμμα (PP) έχασε 4 εκατομμύρια ψήφους και κατέγραψε το χειρότερο εκλογικό του αποτέλεσμα από τις εκλογές του 1989.

Η προθυμία των Ciudadanos να παραδώσουν πολιτική δύναμη στο PP, μετά το εκλογικό πλήγμά τους, τελικά επιβεβαιώνει ότι στο τέλος γινόμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης που είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, αλλά με καινούριους πρωταγωνιστές. Αυτό που είναι πρωτοφανές είναι η παραίτηση του PSOE από τις ευθύνες του και η «παράλυση» του γενικού γραμματέα του. Πού είναι ο Πέδρο Σάντσες; Πως είναι δυνατόν να μην έχουμε μιλήσει ακόμη; Δεν θα προτείνει τη δυνατότητα μιας εναλλακτικής στην κυβέρνηση Ραχόι;

Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ θα έλεγε ότι η γεωπολιτική των παλιών κομμάτων αποτελείται από ονόματα και τόπους. Το πρωί της 21ης Δεκεμβρίου, η γεωπολιτική δύναμη του PSOE άρχισε να λειτουργεί και ήταν χαοτική και αντιφατική. Τα ονόματα (Φελίπε Γκονζάλες, Σουζάνα Ντιάζ, Εμιλιάνο Γκαρσία-Παζ, Γκιγιέμο Φερμάντεζ-Βάρα) και τα μέρη (Βρυξέλλες, Φεράζ, Σαν Τέλμο) άρχισαν ένα «χορό» ο οποίος επισκίασε έναν γενικό γραμματέα κόμματος, που έδειχνε να ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διεκδίκηση της θέσης του ως υποψηφίου για επανεκλογή στο κόμμα του τον Ιανουάριο, παρά ως υποψηφίου πρωθυπουργού.

Μέσα σε μερικές ώρες, η Σουζάνα Ντίαζ υπαινίχθη ότι το συνέδριο του ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (PSOE) θα τα πήγαινε καλύτερα τον Απρίλιο. Οι βαρόνοι του PSOE έκαναν παρεμβάσεις στην τηλεόραση, αποκλείοντας το ενδεχόμενο να μπει ο Σάντσες σε διάλογο με οποιονδήποτε δεν ανήκει στο PP ή τους Ciudadanos. Με αυτό τον τρόπο, το PSOE θα πρέπει να δεχθεί ότι το PP θα παρέμενε στην εξουσία, ή θα αντιμετώπιζε την αβέβαιη αναζήτηση ενός νέου υποψηφίου που θα μπορούσε να βελτιώσει τα ποοστά του Σάντσες σε μελλοντικές εκλογές (τα χειρότερα ποσοστά του PSOE στην ιστορία της δημοκρατίας μας).

Εν τω μεταξύ, το παιχνίδι της γεωπολιτικής τέθηκε σε εφαρμογή από τα κέντρα εξουσίας. Όπως υπογράμμισε και η εφημερίδα El Paísσε editorial της στις 29 Ιουλίου 2012, είναι γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των ολιγαρχικών δυνάμεων πιέζουν τον Σάντσες να έρθει σε συμφωνία με το PP.

Οι περισσότερες από πέντε εκατομμύρια ψήφοι που πήραμε στην Καταλονία και το Euskadi, η δεύτερη θέση που πήραμε στη Μαδρίτη, τη βαλενθιανική κοινότητα, τα Κανάρια Νησιά, τις Βαλεαρίδες Νήσους, τη Ναβάρρα, και τη Γαλικία είναι ιστορικό αποτέλεσμα, αλλά δεν είναι αρκετό για να δώσουν το μήνυμα στην κορυφή ότι είμαστε έτοιμοι να έρθουμε στην προεδρία. Παρ' όλα αυτά, αυτό το αποτέλεσμα είναι μια εντολή στις πολιτικές δυνάμεις, που αντιτίθενται στο να αφήνουν το PP να συνεχίσει να κυβερνά τη χώρα, να προχωρήσουν μπροστά στη μετάβαση που απαιτείται, ενάντια στις δυνάμεις της απραξίας.

Η συνταγματική κατοχύρωση κοινωνικών δικαιωμάτων, η κατάργηση του άρθρου 135, η πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων στα εργασιακά, ο τερματισμός των περικοπών στον προϋπολογισμό, η αποδοχή της δημοκρατίας ως ενός πιο αποτελεσματικού τρόπου επίλυσης της εδαφικής (αυτονομιστικής) κρίσης, η διευκόλυνση της πολυποικιλότητας και της ενότητας, η αλλαγή του εκλογικού συστήματος, το «κλείσιμο των περιστρεφόμενων θυρών» και η διασφάλιση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης: αυτές δεν είναι κόκκινες γραμμές σε διαπραγματεύσεις, αλλά το ελάχιστο δυνατό θεμέλιο μιας ιστορικής δέσμευσης στη νέα διαδρομή που πρόκειται να ξεκινήσουμε.

Αν δεν αφήσουν τον Πέδρο Σάντσες να προσπαθήσει να γίνει πρωθυπουργός, ίσως να είναι ώρα για μια υψηλής υπόληψης ανεξάρτητη φιγούρα να προβεί στα απαραίτητα βήματα για να προσπαθήσει να σταματήσει το Λαϊκό Κόμμα από το να κυβερνήσει στην Ισπανία, και να βάλει τέλος στη διαφθορά και την ανισότητα.

Δεν θα επιτρέψουμε, ενεργητικά ή παθητικά, το Λαϊκό Κόμμα (με ή χωρίς τον Ραχόι) να συνεχίσει να κυβερνά την Ισπανία, και θα ήταν δημοκρατικό λάθος για το Σοσιαλιστικό Κόμμα (με ή χωρίς τον Σάντσες) να το επιτρέψει- ή να ενεργήσει βάσει της εσωτερικής του γεωπολιτικής τόπων και ονομάτων.

Δεδομένων των προσπαθειών παλινόρθωσης και των εσωτερικών αντιπαραθέσεων για την εξουσία στον παλιό μηχανισμό, η πρόοδος της πολιτείας και η δέσμευση για κοινωνική δικαιοσύνη και την αντιμετώπιση της διαφθοράς θα καθοδηγούν τις ενέργειές μας, έτσι ώστε η Ισπανία και ο λαός της να μπορέσουν να προχωρήσουν προς τα εμπρός.

*Το άρθρο έχει μεταφραστεί από την διεθνή έκδοση της The Huffington Post,The World Post

Δημοφιλή