Δευτέρα, 25η Ιανουαρίου του 2016. Χώρα Ελλάδα. Πειραιάς, Δραπετσώνα.
Πριν ξεκινήσω για τη δουλειά έχω ήδη τελειώσει όλες τις εκκρεμότητές μου, την εφορία, το ασφαλιστικό μου ταμείο και έχω ήδη τυπώσει το ειδοποιητήριο για την παραλαβή του καινούριου μου διαβατηρίου. Όλα έγιναν ηλεκτρονικά. Χρόνος διεκπεραίωσης 10:00 λεπτά (!).
Στη διαδρομή για τη δουλειά, αφήνω την κόρη μου στο δημόσιο Πειραματικό Γυμνάσιο της γειτονιάς μας. Οι μαθητές καταφθάνουν χωρίς τσάντες και βιβλία, κρατούν μόνο τα laptop τους.
Σκέφτομαι: τα παιδιά με έφεση στη μάθηση, θα έχουν τουλάχιστον κάποιο μέλλον...Στη στάση του λεωφορείου αγοράζω εφημερίδα.
Πηχυαίος τίτλος: Διαχωρισμός Εκκλησίας - Κράτους. Σημειώνω το link για τη δημόσια διαβούλευση. Με ενδιαφέρει...
Στις μέσα σελίδες, διαβάζω πως ήδη ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση των υπαλλήλων του Δημοσίου. Καιρός ήταν...
Άλλες εσωτερικές ειδήσεις: «Επιτέλους σεβασμός στη διάκριση των εξουσιών! Εκλογή των ηγεσιών των Ανωτάτων Δικαστηρίων χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις!»
Χτυπάει το κινητό μου. Μαθαίνω ότι παλιός μου συμμαθητής - κουμπάρος πρώην Υπουργού παύει να διοικεί ένα ΝΠΙΔ με ανύπαρκτο αντικείμενο, που επιτέλους καταργείται.
Σηκώνω το βλέμμα.
Λεωφόρος Σχιστού. Δεύτερο Δημοτικό Κέντρο Αποτέφρωσης Νεκρών. Ευτυχώς δε με αφορά ακόμη...
Άλλα νέα, διεθνή:
Απομονωμένος ο Σόιμπλε! Με μικρότερα γράμματα: Η μικρή Ελλάδα εξασφαλίζει συνεχώς Ευρωπαίους συμμάχους για το σχέδιό της για αντι-λιτότητα, επενδύσεις και ανάπτυξη.
Φτάνω κέντρο Αθήνας. Στη δουλειά μου. Δουλεύω σε μια από τις πολλές μικρές start up. Η δική μου φτιάχνει λογισμικό. Η συνάντηση με τους Κινέζους επενδυτές είναι στις 11:00.
Σκέφτομαι:
Μετά από ένα χρόνο νιώθω δικαιωμένος. Τα προτάγματα της σύγχρονης Αριστεράς, που με πάθος στήριξα από το Πανεπιστήμιο γίνονται πράξη μέρα με τη μέρα. Αξιοκρατία, Δικαιοσύνη, Διάκριση Εξουσιών, Εθνική Αυτοπεποίθηση, δουλειές με αξιοπρεπείς μισθούς, παραγωγικό Δημόσιο, φορολογική ισονομία, ηλεκτρονική διακυβέρνηση...
Ανοίγω τα μάτια.
Σκοτάδι.
Μήπως βιάζομαι; Μα να μην έχει γίνει τίποτα ακόμη;