Την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017 ορκίζεται -με κάθε επισημότητα και πρωτοφανή μέτρα άνευ ιστορικού προηγουμένου - ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ! Ο Ντόναλντ Τραμπ. Είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, είτε αρνούνται να κατανοήσουν την πραγματικότητα, -προσέξτε, που «επέλεξε» εντός της κάλπης, για να ξέρουμε και τι λέμε- όχι η ελίτ και οι πλούσιοι ή αστική τάξη των ΗΠΑ (αυτοί ψήφιζαν συνειδητά έτσι και αλλιώς την Χίλαρι Κλίντον) ή πλούσιοι του Forbes ή οι κάθε λογής εργαζόμενοι σε ισχυρές και πανίσχυρες πολυεθνικές και ακόμα ισχυρότερα think tank), αλλά οι εργάτες! Ο απλός λαός!
Φαινομενικά οξύμωρο αλλά αυτή είναι η αλήθεια που επιμελώς σας -και μας - κρύβουν! Οι εργάτες από τα μεταλλεία της χώρας. Οι εργάτες στις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες. Οι εργαζόμενοι στις πολυεθνικές των πετρελαίων. Οι χαμηλόμισθοι εργάτες στις αστικές πολιτείες. Οι κομισσάριοι των πανίσχυρων εργατικών συνδικάτων και σωματείων. Μην πάει ο νους σας σε συνειρμούς και παραλληλισμούς π.χ. με τους δικούς μας αντίστοιχους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ! Καμία σχέση! Εκεί τα σωματεία νοιάζονται μόνο για τα μέλη και τις πραγματικές ανάγκες τους και όχι για την προώθηση ιδεών ή πολύ περισσότερο παρωχημένων ιδεών, πολιτικών και αγκυλώσεων του 19ου αιώνος. Να ξέρουμε τι λέμε. Τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο φυσικά ψήφισαν οι αγρότες στις αχανείς εκτάσεις που καλλιεργούν πατάτες και διατηρούν απέραντες φυτείες με καλαμπόκια.
Οι εκατοντάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες -μεταξύ αυτών και οι δικοί μας οι Ελληνοαμερικανοί όλων των τάξεων και των τάσεων- ακόμα και αυτοί που θεσμικά, μέσω οργανώσεων που διατηρούν ή ελέγχουν, οργανώνουν και οργάνωσαν και εκδηλώσεις οικονομικής στήριξης προς την Χίλαρυ Κλίντον, και παρακαλώ μη σας κάνει εντύπωση οι Ελληνες της Αμερικής και ορθώς πράττουν και θέλουν, και έτσι πρέπει, να τα έχουν πολύ καλά και να έχουν διόδους επικοινωνίας και με τα δυο πολιτικά «θηρία», Δημοκρατικούς και Ρεμπουμπλικάνους- που στα «χρυσά χρόνια» του Ομπάμα, όλοι αυτοί οι εκατοντάδες επιχειρηματίες μικρομεσαίοι είδαν να μειώνεται δραστικά το εισόδημα τους! Είδαν να στέλνουν στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Έλεγα λοιπόν -για να κλείσω αυτή την μικρή αλλά αναγκαία παρένθεση- ότι τον 45ο Πρρόεδρο των ΗΠΑ τον ψήφισαν οι άνεργοι από το Οχάιο. Και γενικώς για να μην καταλήξω να κάνω κοινωνιολογική ανάλυση του πολιτικού και κοινωνικού φαινομένου Ντόναλντ Τραμπ -πάντα με την εμπειρία των βιωμάτων ζωής επί 17 και πλέον ετών επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής στις ΗΠΑ και ειδικότερα στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης και έχοντας παρακολουθήσει από το 1992 μέχρι και το 2012 συνεχώς τις εκλογικές αναμετρήσεις από την άνοδο μέχρι την πτώση του Μπιλ Κλίντον, την επίσης θριαμβευτική άνοδο του Τζωρτζ W. Μπους, έως της όντως διπλής εκλογής του νέου Πολιτικού Μεσσία Μπαράκ Ομπάμα - τον Ντόναλντ Τραμπ τον επέλεξαν οι λαϊκές και φτωχές μάζες των λαών των ΗΠΑ. Μεταξύ αυτών και απλοί Σπανιόλοι δεύτερης και τρίτης γενιάς, όπως και οι Έλληνες και άλλες εθνικές κοινότητες αντίστοιχα δεύτερης και τρίτης γενιάς, που εν τω μεταξύ με την πάροδο των ετών μετά κόπου και βασάνων και αφού έγιναν κομμάτι και σάρξ εκ της σαρκός και οστό εκ των οστέων αυτού του νεοπαγούς κράτους, μετείχαν δηλ. όλοι αυτοί, που εξ ανάγκης και δυστυχώς ελλείψει άλλου καλύτερου εντιμότερου και ηθικότερου, επέλεξαν τον Ντόναλτ Τραμπ για 45ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, στους πολέμους που έστηναν τα κάθε λογής συφέροντα στο Βιετνάμ και κάθε άλλη πολεμική παραφροσύνη που έστηνε το βαθύ αμερικάνικο κράτος!
Μετείχαν όλες αυτές οι γενιές -και κατ' επέκταση οι απόγονοι τους που σήμερα πίστεψαν στο «όραμα του Ντόναλντ Τραμπ»- και έδωσαν αίμα σε αυτή τη χώρα, μετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις του 1990 στο Ιράκ και το 1992 στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στον πόλεμο κατά του Σαντάμ Χουσεΐν και εν τέλει στον πόλεμο κατά των δαιμόνων που εφηύρε το καθεστώς Μπους και η συνέχεια του με την Χ. Κλίντον, και εξακολουθούν να μετέχουν σε όλα τα όπου γης -πάνω από 200 σημεία στον πλανήτη- η καταρρέουσα Pax Americana έχει στήσει πολεμικά μέτωπα για να πουλάνε οι πολυεθνικές και οι αλυσίδες τους, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, περισσότεροι από δυο γενιές παραφροσύνης. Ψήφισαν τον Ντ. Τράμπ άνθρωποι που είδαν τα παιδιά τους να επιστρέφουν κομματιασμένα μέσα σε ένα φέρετρο σφιχταγκαλιασμένο με μια αστερόεσσα. Ισχύει και αυτό. Αλλά την βασική κυρίαρχη επιλογή έκαμε το βαθύ αμερικάνικο κράτος και εκείνοι που στα αλήθεια αποφασίζουν. Έτσι φαίνεται να αποφάσισαν να αλλάξει η χώρα ρότα. Οι απλοί άνθρωποι, οι μάζες των λαών απλώς πίστεψαν σε αυτόν που τα είπε.
Ε ναι λοιπόν, ο Ντόναλντ Τραμπ θα ορκιστεί 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσία περισσότερων από 2500 επίσημων προσκεκλημένων, αρχηγούς κρατών, βασιλέων, διπλωματών και υπό τις επευφημίες άνω 10.000 που επίσης έχουν προσκληθεί να μετέχουν της επίσημης τελετής. Οι «Φασίστες» δηλαδή που τον επέλεξαν όχι τυχαία φυσικά... και μη φανταστείτε, ότι η εκλογή του Τραμπ ήταν κάτι απροσδόκητο! Ούτε για το βαθύ Αμερικάνικο ομοσπονδιακό κράτος ούτε για το σύστημα. Το ήξεραν. Το περίμεναν. Το ήθελαν. Απλά αυτή η εκλογή σηματοδοτεί την αλλαγή του κόσμου σε κάτι διαφορετικό. Άγνωστο αλλά διαφορετικό.
Το σίγουρο είναι πως η Αμερική μετά από σχεδόν 70 έτη μιας ελεγχόμενης παντοκρατορίας (της) φαίνεται να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα. Οδεύουμε προς έναν πολυπολικό κόσμο. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα άσχημη εξέλιξη, ούτε κακή. Δηλαδή: τώρα πια υπάρχει η Ρωσία ως νέα αναδυόμενη δύναμη, αλλά με σαφώς περιορισμένες δυνατότητες. Η Κίνα με τεράστιες δυνατότητες και άδολο μέλλον και ακόμα πιο θολές προθέσεις... Προσέξτε, εμείς στη Δύση γνωρίζουμε μόνο τι συμβαίνει στο Καπιταλιστικό μέρος των περίπου 100.000.000 για το υπόλοιπο κομμάτι της των περίπου 1.000.000.000 κατοίκων υπό στυγνό κουμμουνιστικό καθεστώς δεν γνωρίζουμε τίποτα απολύτως. Ζητήστε βίζα για περισσότερο από 30 ημέρες για τουρισμό και πηγαίνετε και μετά ελάτε πίσω να μας διηγηθείτε την εμπειρία σας. Υπάρχει η Ινδία του επίσης άνω του 1.000.000.000 κατοίκων και μιας ολόκληρης αναδυόμενης νέας υπερδύναμης και θα την δούμε μετά το δεύτερο μισό του 21ου αιώνα πού θα έχει φτάσει. Αν ζούμε. Υπάρχει η Αφρικανική ήπειρος που αν και αληλοσπαρασσόμενη εν τούτοις υπάρχουν σαφή σημάδια ανάκαμψης παρά τα υπολείμματα της αποικιοκρατίας των προηγούμενων αιώνων. Υπάρχει φυσικά η ένωση των Καυκάσιων χωρών που αναδεικνύονται με αργό βηματισμό σε μια σταθερή νέα οικονομική και πολιτική δύναμη. Υπάρχει η ισχυροποίηση της Αιγύπτου ως κυρίαρχης χώρας στην (νέα) Μέση Ανατολή που επανά σχεδιάζεται πάλι... Καθ΄ οδόν είναι και έρχεται -όσων ούπω θα το δούμε να ξεπροβάλλει με την τακτοποίηση της κατάστασης μετά το τέλος του πολέμου στη Συρία και τη νέα κατάσταση που θα δημιουργηθεί - το όραμα για το Μεγάλο Ισραήλ (the Greater Israel project).
Εδώ σημειώστε -και κρατήστε το καλά στο πίσω μέρος του μυαλού σας - ο μοναδικός ηγέτης που προεκλογικά συνάντησε ο ίδιος ο Τραμπ, όχι τυχαία, ήταν ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ ο κ. Μπ. Νετανιάχου. Έτσι για να μη τρέφουν αυταπάτες κάποιοι φανατικοί και θρησκόληπτοι και στις ΗΠΑ και αλλού για οσα αναμένουν και κυρίως για όσα «πιστώνουν» στον εκλεκτό του Τραμπ... Αυτά και άλλα πολλά «είδε» και συνειδητοποίησε το βαθύ αμερικανικό κράτος και δείχνει να κάνει μια στροφή 180ο προς τον εαυτό του. Ίσως για μια δεκαετία, ίσως και περισσότερο, θα χρειασθεί αυτή η «εσωτερική ανασύνταξη» και ενδυνάμωση της χώρας που εσωτερικά αντιμετωπίζει εκατοντάδες και είναι εκτεθειμένη σε τεράστιους κινδύνους. Το αμερικανικό συντεταγμένο και οργανωμένο κράτος βρίσκεται αντιμέτωπο- προσέξτε το βαθύ αμερικάνικο κράτος- με τεράστια και δυσεπίλυτα προβλήματα. Χρειάζεται χρόνο προκειμένου και τον εαυτό του να ξαναβρεί. Και την πάλαι ποτέ παντοδυναμία του να ανακτήσει. Αν την ξαναβρεί και ο 21ος αιώνας δεν σηματοδοτει το τέλος αυτου του νεοπαγούς κράτους εις τα εξών συνετέθη.
Η επιλογή Τραμπ δηλαδή δεν ήταν κάτι τυχαίο. Σχεδιασμένο και αναμενόμενο για το σύστημα. Μόνο για τον λαό δεν ήταν αναμενόμενο που τον έκαμαν να πιστέψει πως ο Τραμπ ήταν δική του επιλογή.
Α! και κάτι τελευταίο: Μην ακούτε ανοησίες για τον τάδε, τον δείνα, τον Πατούλη, τον Αυγούλη και τον κάθε λούλη (ελληναρά ) ότι θα παραβρίσκεται στην ορκωμοσία. Αυτά είναι παρόλες. Οι μοναδικοί ελληνικής καταγωγής και Έλληνες που είναι πράγματι προσκεκλημένοι και έχουν λάβει την χρυσή πρόσκληση είναι θεσμικά ο (εκάστοτε) Αχιεπίσκοπος Αμερικής, δηλαδή ο κ. Δημήτριος και ο πολύς και πανίσχυρος Father Alex Karloutsos. Αυτός μάλιστα έχει δώσει στις αρμόδιες αμερικανικές αρχές και την λίστα με τους 100 εκλεκτούς Έλληνες που θα παρευρίσκονται στην ορκωμοσία -και μέσα σε αυτούς σας διαβεβαιώ δεν είναι ο κύριος Πατούλης- αλλά όχι στους επισήμους και σε ειδική θέση με βάση την αυστηρότατη εθιμοτυπία και το αντίστοιχο Αμερικανικό πρωτόκολλο, αλλά ανάμεσα στους 10.000 που τους έχει επιτραπεί να γεμίσουν τους χώρους γύρω από το καπιτώλιο.
Ε, κάπου μέσα στους 10.000 πιθανώς να (και θα) βρεθούν και αρκετοί που διατείνονται ότι έχουν προσκληθεί είτε εξ Ελλάδος -πράγμα δύσκολο γιατί δεν προβλέπεται, οπότε μην ακούτε μπούρδες και ανοησίες που έχουν πουλήσει σε όλους εκείνους που γυρνάνε τα κανάλια παρασυρμένοι από τους εθνοπατέρες της «οργανωμένης (σ.σ. τάχα μου) ομογένειας» και στο αυτί τον δημοσιογραφων ψιθυρίζουν (κρυφά να μην ακουστεί, αλλά να γραφεί όμως ως διαρροή) ότι «θα είμαι και εγώ στην Ορκωμοσία του Αμερικανού Προέδρου... έχω λάβει πρόσκληση». Τα ζούμε χρόνια τώρα αυτά τα τερτίπια και τα καμώματα και Ελλήνων πολιτικών που φυσικά παρασύρονται από τους γηγενείς εθνοπατέρες και κάθε είδους εθνοσωτήρες, αναλόγου βεληνεκούς ή ακόμα «καλύτερου», του Αρτέμη Σώρρα... Μη μασάτε και μην πιστεύετε βλακείες! Που πουλάνε οι διάφοροι και την πατάνε οι συνάδελφοι Έλληνες που πάνω στην αγωνία τους να βγάλουν το θέμα και να γράψει το κοντέρ στα παραφουσκωμένα μπλοκάκια, σερβίρουν ό,τι να 'ναι στους ιθαγενείς!
Ούτε φυσικά ουδείς Έλλην Υπουργός θα βρίσκεται μεταξύ των 2500 προσκεκλημένων, πολύ απλά γιατί δεν προβλέπεται, αν δεν είναι αρχηγός κράτους. Αυτό που προβλέπεται είναι ότι στις τέντες που θα στηθούν, πέριξ του Καπιτωλίου- προσέξτε είναι άλλες εκείνες που θα στηθούν πέριξ του Λευκού Οίκου και εκεί θα δεξιωθεί τους 2500 προσκεκλημένους του και ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ - για να δεξιωθεί ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος κατ' αρχήν τους 2500 επίσημους προσκεκλημένους του, και μπορεί να επιτραπεί και η είσοδος μόνον σε ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους ξένων κρατών, εν προκειμένω δηλ των κ.κ. Νίκου Παππά και Πάνου Καμμένου, και της συνοδείας τους, αλλά ως εκεί και τίποτα περισσότερο.
Και ίσως κάπου μέσα σε αυτό το στριμωξίδι κάποιοι να καταφέρουν να βγάλουν και μια selfie να δούμε και κανά στιγμιότυπο που θα κοσμεί τις ελληνικές εφημερίδες και θα αναπαράγεται (με ευθύνη των ιδίων των πρωταγωνιστών της φωτογραφίας) στις εκατοντάδες ιστοσελίδες του ελληνικού διαδικτύου... Αυτά για να μη σας παραμυθιάζουν. Εις το επανειδείν...