Η συμφωνία ανάμεσα στην Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί από τις συμφωνίες εκείνες που αντιλαμβάνεσαι την όποια χρησιμότητα της μόνο όταν έχει εφαρμοστεί πλήρως.
Αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι η συμφωνία ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία έχει ως στόχο να λειτουργήσει με την λογική του «καρότου και του μαστίγιου» για τους μετανάστες, με στόχο την δημιουργία ενός κλίματος αποτροπής για τους μετανάστες που επιθυμούν να μεταναστεύσουν προς την Ευρώπη, μέσω της Ελλάδος. Η λογική της αποτροπής θα έχει στην ουσία της και τη βάση της την τιμωρητική διάσταση της απέλασης προς την Τουρκία, για τους μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος μέσω της πατρίδας μας, κάτι που θα σημάνει και την κατάταξη του απελαθέντα μετανάστη στην τελευταία θέση της λίστας των αιτούντων για άσυλο. Την ίδια στιγμή ο μετανάστης που θα παραμείνει στην Τουρκία, του παρέχεται η δυνατότητα ακολουθώντας όλες τις επίσημες διαδικασίες να αιτηθεί ασύλου για να μεταφερθεί απευθείας από την Τουρκία στις ευρωπαϊκές χώρες.
Για να μπορέσει όμως να εφαρμοστεί η συμφωνία δεν αρκούν οι δηλώσεις καλής θέλησης και ανθρωπισμού.
Απαιτούν κυρίως έναν άρτιο σχεδιασμό και από την πλευρά της Ελλάδος και της Τουρκίας. Σχεδιασμό που θα έχει στον πυρήνα του πέρα από τον αυτονόητο σεβασμό στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, και αποτελεσματικότητα στην τήρηση των κανόνων που αποφασίστηκαν στις Βρυξέλλες τις προηγούμενες ημέρες. Κυρίως η τουρκική Κυβέρνηση που πέρα από δύναμη αποτροπής, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να φιλοξενήσει πρόσφυγες και μετανάστες, με βάση τις αρχές που διέπουν το κράτος δικαίου.
Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι η αποτυχία της συμφωνίας, αλλά η τήρηση της. Σε περίπτωση που η συμφωνία τηρηθεί κατά γράμμα και πετύχει τους στόχους της τότε η Ελλάδα ίσως καταστεί μη ελκυστικός «διάδρομος» για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που επιθυμούν να περάσουν στην Ευρώπη. Και εδώ ακριβώς είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα για την ίδια τη βιωσιμότητα της Ευρώπης: αν ο αποκλεισμός μιας μεταναστευτικής οδού, οδηγήσει στη δημιουργία εναλλακτικών διαδρομών, μέσω Νότιας Ιταλίας, κατά πόσο μπορεί η Ευρώπη -και κυρίως οι ηγέτες της Ευρώπης που δεν εμφορούνται από τα ιδεώδη της Ευρωπαϊκής Ένωσης- να διαχειριστεί άλλη μια αναζωπύρωση του μεταναστευτικού κύματος.