Αφού φτάσαμε εδώ, αφού μπλέξαμε τόσο άσχημα, μέσα και έξω, πώς μπορούμε να βρούμε μια διέξοδο; Πώς θα οδηγηθεί η χώρα σε ασφαλή οδό, πώς θα χτίσει με αξιοπρέπεια το μέλλον της;
Τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο χρειαζόμαστε μια πειστική απάντηση, μια συνολική πρόταση, ένα νέο εθνικό σχέδιο. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει και η πολιτική της λιτότητας οδηγεί τη χώρα στον μαρασμό. Ο επαγγελματίες πολιτικοί κρίνονται τουλάχιστον ανεπαρκείς, ενώ οι τεχνοκράτες δεν έχουν τη λαϊκή εντολή να αναλάβουν τις τεράστιες ευθύνες διαχείρισης των δημοσίων υποθέσεων.
Η Μεταπολίτευση, η μετά τη δικτατορία εποχή χαρακτηρίζεται από στρεβλή ανάπτυξη, λαϊκισμό, κομματική δημοκρατία, υπερδανεισμό, κατασπατάληση του δημοσίου πλούτου και τελικά, από ψεύτικη ευδαιμονία εισαγόμενων αγαθών και υπερκατανάλωσης. Η συνειδητοποίηση των τραγικών επιπτώσεων που επιφέρουν τα μέτρα των Μνημονίων καθώς και η πολιτική των δανειστών σχετικά με το δημόσιο χρέος για το οποίο είναι συνυπεύθυνοι, θέτει τον έλληνα πολίτη μπροστά σε κρίσιμες επιλογές και διλήμματα. Η κατάσταση χειροτερεύει σε όλα τα επίπεδα : ανεργία, φτώχεια, εγκληματικότητα, κοινωνικός αποκλεισμός, ανθρωπιστική κρίση και δυστυχώς πλήρης έλλειψη προοπτικής.
Τα πολιτικά κόμματα εξουσίας και οι οργανωμένες συντεχνίες απέτυχαν οικτρά, δεν έχουν τίποτα να προτείνουν, δεν παράγουν πολιτική, διαπραγματεύονται απλά την επιβίωσή τους μη θέλοντας να δεχθούν, ως συνυπεύθυνα, την τραγικότητα των ημερών. Συζητούν μόνο για νέα δάνεια, αλληλοκατηγορούνται θεατρινίστικα, δεν ασχολούνται ως όφειλαν, με την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την εθνική οικονομία.
Αφού τα κόμματα δεν θέλουν ή δεν μπορούν, τότε η λύση δεν μπορεί παρά να προέλθει από τον ίδιο τον ελληνικό λαό, την αυθύπαρκτη πηγή κάθε εξουσίας.
Πολλά σενάρια δοκιμάστηκαν και απέτυχαν τα τελευταία χρόνια:
Είχαμε μονοκομματικές κυβερνήσεις, κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, κυβέρνηση συνεργασίας με μικρά και μεγάλα κόμματα, κυβερνήσεις τεχνοκρατών, κοκ.
Με δεδομένο ότι οι νέες εκλογές στη συγκυρία που ζούμε δεν πρόκειται να λύσουν πρόβλημα της χώρας, αξίζει να σκεφτούμε άλλες λύσεις, με δημοκρατικό φυσικά τρόπο. Ακούγονται συχνά προτάσεις περί δημοψηφίσματος. Οι δυσκολίες του δημοψηφίσματος έγκεινται κυρίως στη σχέση του με τη συγκυρία, στην πολιτική φόρτιση και στο ερώτημα που τίθεται. Αν πρόκειται για ερώτημα υπεκφυγής, κυρίως λόγω μη ανάληψης της ευθύνης εν μέρους του πολιτικού κόσμου ή ερώτημα που δεν συναρτάται με την ουσία της κρίσης, τότε το αδιέξοδο θα συνεχισθεί.
Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος σήμερα έχει ουσιαστικό ενδιαφέρον μόνο αν αυτό έχει εθνικό και συντακτικό χαρακτήρα κι αν συνδέεται με την επακεκκίνηση της πολιτικής ζωής σε μια νέα βάση. Το ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι ενδεικτικά το εξής «ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου;»
Το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ θα είναι καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της χώρας. Οι τέσσερις αυτές λέξεις λέξεις μας αφορούν όλους: είναι επιτακτική ανάγκη να απαντήσουμε ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά. Έχουμε δυνάμεις, έχουμε μυαλά, έχουμε πλεονεκτήματα, δεν τελειώσαμε ως χώρα και ως έθνος. Πρέπει συνεπώς να βάλουμε στην άκρη εκείνες τις πολιτικές, πρακτικές, συμπεριφορές και νοοτροπίες που μας έφεραν μέχρις εδώ.
Αν το ΝΑΙ υπερισχύσει, όλα πρέπει να αλλάξουν θετικά, δημιουργικά για μια νέα Πολιτεία που θα λειτουργεί με βάση αρχές και κανόνες. Αυτό θα συνεπάγεται ένα νέο Σύνταγμα, σύγχρονες δημόσιες πολιτικές, νέα σχέση διοίκησης και πολιτών, στροφή στην πραγματική οικονομία, αντιμετώπιση της ανεργίας, εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης για τη νέα περίοδο.
Αν υπερισχύσει το ΟΧΙ, η χώρα θα συνεχίσει τη διάλυση και την πορεία προς την καταστροφή, σε πλήρη διεθνή απομόνωση.
Ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα είναι λυτρωτικό για όλους. Είναι όμως αναπόφευκτο και γι' αυτό είναι επείγον να αναληφθεί άμεσα η σχετική πρωτοβουλία.
Δεν συνδέεται βεβαίως με διλήμματα της συγκυρίας, δηλαδή ένα νέο δάνειο, ευρώ ή δραχμή, νέα ή και ενδιάμεση συμφωνία με τους δανειστές, κοκ, αλλά αφορά την πορεία της χώρας μας συνολικά, πέρα από την τραγική κατάσταση της οικονομίας. Αφορά την ικανότητα ανάταξης των δυνάμεων του έθνους, αφορά το μέλλον μας στον κόσμο του αύριο.
Το δημοψήφισμα αυτό θα εκφράζει εθνική πρωτοβουλία και αυτενέργεια, χωρίς να προκαλεί υποψίες στους εταίρους περί αθέτησης των διαφόρων συμφωνιών χρηματοδότησης, αφορά το μέλλον μας γι αυτό και η άμεση προσφυγή στην κρίση του ελληνικού λαού είναι πλέον απαραίτητη. Ο ελληνικός λαός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον του τόπου κι αυτό ξεπερνά τα ισχύοντα τυπικά, νομικά και πολιτικά πλαίσια.
Για την επιτυχία μιας τέτοιας πρωτοβουλίας εθνικής εμβέλειας πρέπει όλοι να υπερβούμε τον εαυτό μας.
Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει πλέον τον λόγο και την ευθύνη για την υπέρβαση του αδιεξόδου.