Η «ελπίδα» έρχεται, χέρι-χέρι με την «εκτόξευση» της ελληνικής οικονομίας

Οι Έλληνες έπρεπε να βιώσουν με επίπονο τρόπο την κατάρρευση των μύθων και των ψευδαισθήσεων με τις οποίες τους μπόλιασαν όλα τα κόμματα μεταπολιτευτικά, να νιώσουν στο πετσί τους την πολιτική εξαπάτηση των όμορφων λόγων που τους χάιδεψαν φιλήδονα τα αυτιά, να ζήσουν μια κυβέρνηση της «αριστεράς» και να απομυθοποιήσουν οριστικά το ηθικό της πλεονέκτημα και τις ανέξοδες υποσχέσεις της για εύκολους δρόμους και επίγειους «παραδείσους». Αυτό όμως έχει και τη θετική του πλευρά. Αποτελεί ένα γενικό reset που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ξυπνήσει από τον αριστερό μεταπολιτευτικό λήθαργό στον οποίο είχε πέσει (από όλες τις κυβερνήσεις ανεξαιρέτως) και να ξαναχτίσει τη χώρα σε πιο βιώσιμες και ρεαλιστικές βάσεις.
sooc

Είναι πράγματι πολύ θλιβερό να είσαι σήμερα στην Ελλάδα νέος, μορφωμένος, κατηρτισμένος, με όρεξη για δουλειά και διάθεση για δημιουργία. Στην Ελλάδα του σήμερα που οτιδήποτε θυμίζει αριστεία καταργείται ως εχθρός της ισότητας, που οτιδήποτε συνδέεται με την παραγωγικότητα διώκεται ως «νέο-φιλελεύθερο», που η ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα θεωρείται απλά αναγκαίο κακό, όπου η καριέρα είναι χολέρα(σύμφωνα με τον «διάσημο» πλέον σύμβουλο στρατηγικής του Τσίπρα).

Να είσαι ένας τέτοιος άξιος άνθρωπος, που προσπάθησες όλα τα χρόνια της κρίσης να αντισταθείς στις σειρήνες που σε καλούσαν εκτός Ελλάδος, που προτίμησες να παραμείνεις στον τόπο σου και να βοηθήσεις έστω και λίγο στην ανάκαμψη της χώρας σου, καταβάλλοντας προσωπικό σου κόπο και χρήμα, αλλά που βλέπεις πλέον ότι οι θυσίες σου πήγαν στράφι. Νιώθεις ξεκάθαρα ανεπιθύμητος στην ίδια σου τη χώρα και σου το δείχνουν συνεχώς με κάθε τρόπο, αυτοί που θεωρούν ρετσινιά την αριστεία που πάντα επιδίωκες και κοινωνικά απαράδεκτη την υλική επιβράβευση που τόσο δικαιούσαι.

Η Ελλάδα (μετά από 6 χρόνια σε μνημόνια) βρίσκεται στη χειρότερη δυνατή θέση, με την πλέον ακατάλληλη κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας και με όλα τα οικονομικά αλλά και εθνικά θέματα ανοιχτά. Οι ευθύνες για όλες τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση είναι φυσικά τεράστιες και δεν πρέπει καθόλου να τις ξεχνάμε. Αλλά η παρούσα κυβέρνηση είναι τόσο ανίκανη και λίγη, που κάνει πλέον όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις να μοιάζουν ικανές και άξιες.

Μοιάζει σουρεαλιστικό να βλέπεις υπουργούς σε αυτήν την κυβέρνηση και κάποιους ανθρώπους που δεν θα εμπιστευόσουν ούτε για απλούς κλητήρες στην επιχείρησή σου, που μοιάζουν γεμάτοι εμμονές και ιδεοληψίες, που αποστρέφονται οτιδήποτε συνδέεται με την Ελλάδα της παραγωγής και της δημιουργίας, που σου προκαλούν σχεδόν ντροπή όταν σε εκπροσωπούν στο εξωτερικό.

Οι Έλληνες έπρεπε να βιώσουν με επίπονο τρόπο την κατάρρευση των μύθων και των ψευδαισθήσεων με τις οποίες τους μπόλιασαν όλα τα κόμματα μεταπολιτευτικά, να νιώσουν στο πετσί τους την πολιτική εξαπάτηση των όμορφων λόγων που τους χάιδεψαν φιλήδονα τα αυτιά, να ζήσουν μια κυβέρνηση της "αριστεράς" και να απομυθοποιήσουν οριστικά το ηθικό της πλεονέκτημα και τις ανέξοδες υποσχέσεις της για εύκολους δρόμους και επίγειους «παραδείσους».

Αυτό όμως έχει και τη θετική του πλευρά. Αποτελεί ένα γενικό reset που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ξυπνήσει από τον αριστερό μεταπολιτευτικό λήθαργό στον οποίο είχε πέσει(από όλες τις κυβερνήσεις ανεξαιρέτως) και να ξαναχτίσει τη χώρα σε πιο βιώσιμες και ρεαλιστικές βάσεις.

Μέχρι τότε, ο ικανός και κατηρτισμένος άνθρωπος της εισαγωγής μας, θα βρίσκεται πιθανότατα σε άλλες χώρες και πολιτείες, επιδιώκοντας να βρει εκεί την αναγνώριση, την ασφάλεια, την σταθερότητα και την ηρεμία που δεν μπορεί να νιώσει στη χώρα του. Διότι άνθρωποι σαν αυτόν βρίσκονται πλέον υπό διωγμό στην Ελλάδα και καλούνται αδίκως να σηκώσουν ένα βάρος που υπερβαίνει τη δύναμή τους.

Τα νέα μέτρα για το ασφαλιστικό/φορολογικό που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αποτελούν το τελειωτικό χτύπημα, που του δείχνουν τον οριστικό δρόμο προς την έξοδο. Όσο κι αν θέλησε να το παλέψει, ο οπορτουνισμός, η ιδεοληψία και η μισαλλοδοξία δεν πολεμιούνται.

Ήρθε η ώρα να το πάρει απόφαση και να κάνει το μεγάλο βήμα. Το βήμα προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Την πραγματική όμως ελπίδα κι όχι την πέτσινη. Αυτήν, αν και δεν την πίστεψε ούτε λεπτό πριν ένα χρόνο, την πλήρωσε άθελά του πανάκριβα.

Χάθηκε όμως κάπου στο δρόμο, η «ελπίδα» ακόμα έρχεται. Χέρι-χέρι με την «εκτόξευση» της ελληνικής οικονομίας.

Λέτε τελικά να την έκανε κι αυτή για τα ξένα;

Δημοφιλή