Κορίντα, λαϊκισμός, φασισμός

Δεν πήγα ποτέ σε ταυρομαχία. Δεν ανήκει στον κόσμο μου, και στ' αλήθεια, δεν με πολυενδιαφέρει. Με απασχολεί όμως αυτή η αντιταυρομαχική βία, η φασίζουσα επιθυμία μερικών που δεν αρκούνται να μη συμμετέχουν σε κάτι που δεν τους αρέσει αλλά θέλουν να το απαγορεύσουν γενικώς. Θα τους χρησίμευε να πληροφορηθούν περισσότερα για το «φυσιολατρικό» νομικό οπλοστάσιο, πολύ Peace and Love του Τρίτου Ράιχ, όπου ακόμη και ένα δέντρο μπορούσε να «υποβάλει καταγγελία» για κακομεταχείριση με εξασφαλισμένη τη συνηγορία στο δικαστήριο.
ANDER GILLENEA via Getty Images

Οι πρόσφατοι θάνατοι που συνδέθηκαν με την κορίντα , πυροδότησαν μια μερίδα του κοινού που θεωρεί πως η απαγόρευση της ταυρομαχίας επιβάλλεται για λόγους ηθικής τάξεως.

Αν ο άνθρωπος «βασανίζει και σκοτώνει τα ζώα» (είναι μάταιο να υπεκφεύγουμε, πίσω από την τελετουργία και την αισθητική είναι προφανές ότι αυτό συμβαίνει στην κορίντα), το κάνει γιατί είναι σύμφυτη με την ύπαρξή του η βία, ακριβώς όπως οι δύσοσμες μα ζωτικές σωματικές λειτουργίες του. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ο Ιησούς, ο Βούδας, η πριγκίπισσα της Κλεβ, η Κυρία Σιράκ ή η γιαγιά μας... Πέρα από τις ιδέες τις κοσμοθεωρίες και τα αισθήματα, σκοπιμότερο θα ήταν να αναζητήσουμε τον κοινό παρονομαστή τους στα περίχωρα μιας ανακουφιστικής χορταστικής αφόδευσης.

Η μετουσίωση των ορμών του είναι ό,τι κατάφερε να επινοήσει ο άνθρωπος προκειμένου να τις χειραγωγήσει. Συμφωνώ, κι εμένα με εξουθενώνει η κοινότοπη ανοστιά αυτής της διατύπωσης, αλλά επιμένω στην ίδια κατεύθυνση καθώς επιβάλλεται να υπογραμμίσουμε το προφανές. Η τραγωδία, η κωμωδία, μα και η μουσική και η ζωγραφική, όλες περί αυτό στρέφονται. Και η κορίντα επίσης.

Αυτή η τοιχογραφία από το μινωικό παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη, χρονολογείται στα 1500 π.Χ. Οι Κρήτες (νεαροί, αν τους συγκρίνουμε με τους σπηλαιόβιους του Lascaux) είχαν κατορθώσει έναν πνευματικότατο, λεπτότατο πολιτισμό ικανό να εγκιβωτίσει την αφήγηση που συναντούμε σε κάθε μεταγενέστερη καλλιτεχνική αναπαράσταση ταυρομαχίας. Και αν θελήσουμε να αναφέρουμε τους φιλοσόφους, τους ψυχαναλυτές , τους καλλιτέχνες που στοχάστηκαν, έγραψαν, ζωγράφισαν για την κορίντα, δικαιολογημένα το έργο μας θα έπρεπε να φιλοδοξήσει να συμπεριλάβει σημαντικό μέρος της σκέψης και της τέχνης του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού: είτε σπορ είτε καλλιτεχνική τελετουργία (είτε βαρβαρότητα κατά τους επικριτές της), η κορίντα ποτέ δεν απευθύνθηκε σε κοινό χούλιγκαν.

Αν θέσουμε υπό απαγόρευση τη μετουσίωση των ενορμήσεών μας που αντιπροσωπεύεται εδώ και χιλιετίες στον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό από την κορίντα, αν τη λογοκρίνουμε συνθηκολογώντας αντιμέτωποι με αυτό το σύγχρονό μας κύμα υπεραπλουστευτικού και απλοϊκού υγιεινισμού , θα διευρύνουμε ακόμα περισσότερο το ρήγμα εκείνο όπου οι Λε Πεν, Πούτιν, Τραμπ, Φαράζ και Μιχαλολιάκοι κάνουν μια χαρά τη δουλίτσα τους. Με επιπροσθέτως - άκρον άωτον της ειρωνείας - ένα ολόκληρο οπλοστάσιο λόγιας επιχειρηματολογίας: από τους ελιτοτεχνοκράτες της Λε Πεν μέχρι τους σπινθηροβόλους παλικαράδες του Πούτιν, οι αντίπαλοι της σύγχρονης δημοκρατίας κατά τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν αυτή τη δυσφορία που φαίνεται να κυριαρχεί στις σχέσεις της με τις ενορμήσεις. Και όταν δεν χρειάζεται καν να πουν ψέματα, όταν αρκεί να χειραγωγήσουν την αλήθεια, ή, ακόμη χειρότερα, να υπενθυμίσουν ότι «ο ήλιος ανατέλλει στην ανατολή», τότε ακριβώς οι ακραίοι όλων των πλευρών καταφέρνουν την πιο αποτελεσματική διάβρωση.

Δεν πήγα ποτέ σε ταυρομαχία. Δεν ανήκει στον κόσμο μου, και στ' αλήθεια, δεν με πολυενδιαφέρει. Με απασχολεί όμως αυτή η αντιταυρομαχική βία, η φασίζουσα επιθυμία μερικών που δεν αρκούνται να μη συμμετέχουν σε κάτι που δεν τους αρέσει αλλά θέλουν να το απαγορεύσουν γενικώς.

Θα τους χρησίμευε να πληροφορηθούν περισσότερα για το «φυσιολατρικό» νομικό οπλοστάσιο, πολύ Peace and Love του Τρίτου Ράιχ, όπου ακόμη και ένα δέντρο μπορούσε να «υποβάλει καταγγελία» για κακομεταχείριση με εξασφαλισμένη τη συνηγορία στο δικαστήριο. Η Ιστορία πρόλαβε να μας διδάξει που οδηγούν οι δρόμοι που είναι στρωμένοι με τόσο καλές προθέσεις.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη γαλλική Huffington Post και μεταφράστηκε στα ελληνικά.