Η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και ο ρόλος του πολίτη

Από την άλλη, όμως, είναι άδικο να κατηγορούμε μόνο την κυβέρνηση την ώρα που κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο με τις καταστροφικές πολιτικές τόσων δεκαετιών, «βγαίνουν κι από πάνω» και «πατούν» στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ για να «αναστηθούν» πολιτικά. Ιδίως η ΝΔ, που, ρεαλιστικά, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να σχηματίσει κυβέρνηση, αν κι όποτε χάσει την εξουσία η παρούσα κυβέρνηση, εμμένει σε μία αντικυβερνητική πολιτική χωρίς καμία ουσία, χωρίς κανένα ουσιαστικό πρόγραμμα, με προφανή απλά την επιθυμία να επιστρέψει η εξουσία στα χέρια της.
NurPhoto via Getty Images

Όλοι γνωρίζουμε, πλέον- ακόμα και οι φανατικοί Συριζαίοι (είτε το παραδέχονται, είτε όχι), πως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έχει καταρρεύσει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποτύχει παταγωδώς, συνεχίζοντας μια καταστροφική πολιτική, που άρχισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει σημασία το αν η πρόθεση ήταν καλή ή κακή, δε νομίζω ότι ενδιαφέρει αυτό κανέναν από εμάς, αλλά το μόνο που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα.

Από την άλλη, όμως, είναι άδικο να κατηγορούμε μόνο την κυβέρνηση την ώρα που κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο με τις καταστροφικές πολιτικές τόσων δεκαετιών, «βγαίνουν κι από πάνω» και «πατούν» στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ για να «αναστηθούν» πολιτικά. Ιδίως η ΝΔ, που, ρεαλιστικά, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να σχηματίσει κυβέρνηση, αν κι όποτε χάσει την εξουσία η παρούσα κυβέρνηση, εμμένει σε μία αντικυβερνητική πολιτική χωρίς καμία ουσία, χωρίς κανένα ουσιαστικό πρόγραμμα, με προφανή απλά την επιθυμία να επιστρέψει η εξουσία στα χέρια της. Οι ομίλιες του προέδρου της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη, δε, είναι η μία πιο απογοητευτική από την άλλη. Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, που βιώνει τις συνέπειες των όσων προκάλεσε στην χώρα, συνεχίζει να βρίσκεται σε μια συνεχή εσωτερική «σύγχυση» και, προφανώς, βολιδοσκοπεί τις εξελίξεις για να «αρπάξει» την κατάλληλη ευκαιρία για να προσπαθήσει να επιστρέψει στα πολιτικά πράγματα.

Όταν βλέπεις ότι οι πολιτικοί και τα κόμματα δε μπορούν ή δε θέλουν- ή και τα δύο μαζί- τότε η λογική αντίδραση εκ μέρους σου είναι να αναλάβεις δράση.

Αναμφισβήτητα, είναι λυπηρό και δυσοίωνο το γεγονός ότι δε φαίνεται να υπάρχει «φως στο τούνελ». Είναι, επίσης, προφανές ότι ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, έχει πάψει να εμπιστεύεται συλλήβδην τα κόμματα και τους πολιτικούς. Κι αυτό το επιβεβαιώνει, οπωσδήποτε, το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό της αποχής στις τελευταίες εκλογές, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, θα είναι ακόμα μεγαλύτερο στις επόμενες εκλογές, όποτε και να γίνουν. Αυτό, ακριβώς, όμως, είναι το σημείο όπου παρατηρείται μια σημαντική αντίφαση: από τη μία ο ελληνικός λαός κατακρίνει το υπάρχον πολιτικό «υλικό» και από την άλλη, είναι αδρανής και περιμένει όλα τα του τα προβλήματα να τα λύσει κάποιος άλλος, όποιος κι αν είναι αυτός, αρκεί να μην είναι ο ίδιος. Γιατί, βλέπετε, στα λόγια όλοι καλοί είμαστε και τα πάντα φαίνονται απλά. Στην πράξη, όμως, η αλλαγή απαιτεί υπευθυνότητα και συνεχή, ατομική και συνολική προσπάθεια.

Κι εδώ, έγκειται ο ρόλος του πολίτη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η κατάσταση, στην οποία έχουμε περιέλθει, είναι ένας φαύλος κύκλος, του οποίου η συνέχεια δε θα διακοπεί, εκτός αν το θελήσουμε εμείς. Σε μία χώρα ή κοινωνία, την ευθύνη δεν την έχουν μόνο τα κόμματα και οι πολιτικοί, αλλά και εμείς οι ίδιοι ως πολιτικά όντα. Σε καμία περίπτωση, δεν είμαι ουτοπιστής. Δεν θεωρώ πως η ελληνική νοοτροπία μπορεί να αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε ότι τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα της χώρας μας είναι δυνατό να ξεπεραστούν εύκολα και γρήγορα. Έχουμε πιάσει πάτο, κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο το καλύτερο. Όσο συνεχίζουμε να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας, αλλά και το ρόλο που μπορούμε να διαδραματίσουμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι δυνατό να λυθεί κανένα πρόβλημα της ελληνικής πραγματικότητας.

Ο ρόλος του πολίτη, λοιπόν, είναι να αναγνωρίσει και να κατανοήσει, επιτέλους, τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν σε αυτήν την κοινωνικοοικονομική κρίση και την κατάσταση που βιώνουμε γενικότερα. Γιατί η κρίση που αντιμετωπίζουμε, δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομία και την πολιτική, έχει να κάνει και με την ηθική, τις αξίες, την κουλτούρα, τον πολιτισμό, τη νοοτροπία και την εθνική μας ταυτότητα. Αφού, λοιπόν, συνειδητοποιήσει τις αιτίες και παραδεχθεί τις δικές του ευθύνες σε αυτό το πρόβλημα, η, αμέσως, επόμενη κίνηση είναι να κάνει κάτι για αυτό. Να σταματήσει να τα περιμένει όλα από τους άλλους και να δράσει. Τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Το να καταγγείλουμε κάποιον που έχει παρκάρει σε θέση ατόμων με αναπηρία, το να μαζεύουμε τα περιττώματα του σκύλου μας από το πεζοδρόμιο και το να συμμετέχουμε σε ομάδες, είτε αυτές αφορούν τον πολιτισμό, είτε την πολιτική, είτε οτιδήποτε άλλο, είναι μερικά από τα πάρα πολλά απλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την καθημερινότητα τη δική μας, αλλά και του διπλανού. Η σφαιρική ενημέρωση από τα media, ο εποικοδομητικός και ουσιαστικός διάλογος και η συνεχής αντιπαράθεση των απόψεων είναι βασικά χαρακτηριστικά ενός ενεργού δημοκρατικού πολίτη.

Δυστυχώς, η απάθεια, η αδιαφορία και ο «ωχαδερφισμός», συνοδευόμενα από την... περίφημη φράση «έχει ο Θεός» αντικατοπτρίζουν την οκνηρία και την έλλειψη αυτοπεποίθησης που διακατέχουν τον νεοέλληνα. Όταν βλέπεις ότι οι πολιτικοί και τα κόμματα δε μπορούν ή δε θέλουν- ή και τα δύο μαζί- τότε η λογική αντίδραση εκ μέρους σου είναι να αναλάβεις δράση. Πουθενά αλλού, σε καμία χώρα, οι πολίτες δεν είναι τόσο διστακτικοί ή απρόθυμοι να συμβάλουν στη βελτίωση της χώρας τους σε όλους τους τομείς. Άλλωστε, πρόκειται για το δικό μας συμφέρον, αλλά και ολόκληρης της χώρας, αφού αυτά τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Δημοφιλή