«Συλλέκτης χρόνου»: Κριτική της ποιητικής συλλογής του Μίλτου Γήτα

Ο κύκλος της ζωής, γέννηση και θάνατος. Δυο λέξεις που προκαλούν τόσο αντιφατικά συναισθήματα μα συνυπάρχουν αρμονικά στους αιώνες. Και στη μέση ο έρωτας. Εξαπολύει τα βέλη του προς κάθε κατεύθυνση και σκαρώνει παιχνίδια με τις καρδιές των ανθρώπων. Κι άλλοτε τα βέλη του σκορπούν την απόλυτη ευτυχία και άλλοτε τον αβάσταχτο πόνο. Εκείνο τον πόνο της απώλειας που παραλύει το σώμα, τη σκέψη, τις αισθήσεις. Ξαφνικά η μελαγχολία γίνεται ο καθημερινός σου συνοδοιπόρος. Μέχρι η χαρά της δημιουργίας να προσφέρει το χαμόγελο της ελπίδας.
archive

Σε μια έκδοση μινιμαλιστική και με ιδιαίτερο ύφος, ο Μίλτος Γήτας ενώνει λέξεις, συναισθήματα, εικόνες, σκέψεις και αφήνει το χρόνο να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Έρωτας, ζωή, θάνατος σμιλεύονται με υπομονή και συνθέτουν την εικόνα της ζωής μας. Προδοσία, πόνος, απώλεια, δάκρυ, χαμόγελο, γέννηση, σπαραγμός, οδύνη μπλέκονται σ' ένα κουβάρι και αναζητείς απεγνωσμένα ν' ανακαλύψεις τον προσωπικό σου μίτο. Γιατί ακριβώς αυτή είναι η μαγεία της ποίησης: όποιο κι αν είναι το έναυσμα του δημιουργού, οι λέξεις αγγίζουν την καρδιά και την ψυχή του κάθε αναγνώστη με διαφορετικό τρόπο. Και αυτή τη μαγεία υπηρετεί απόλυτα ο «Συλλέκτης χρόνου».

Με γνώμονα την απλότητα και σκηνικό του τη σύγχρονη Ελλάδα, η πένα του κ. Γήτα αποζητά την ηρεμία, τη γαλήνη, την ευτυχία, αλλά ο χρόνος αμείλικτος ανατρέπει τις επιθυμίες του. Επιστρέφει στις ρίζες του, στη γειτονιά του, αναζητά απεγνωσμένα πρόσωπα και καταστάσεις γνώριμα και οικεία, μα όλα έχουν αλλάξει. Ο χρόνος και ο θάνατος έχουν ρημάξει τις ψυχές και έχουν διαλύσει μυρωδιές και θύμησες χωρίς οίκτο.

«Ασπρόμαυρες φωτογραφίες που κόβουν σαν λεπίδι...

Μάζεψα τα χέρια μου να μην κοπώ, τα έβαλα στις τσέπες και γύρισα την πλάτη μου.

Οι απουσίες κάνουν θόρυβο και οι σιωπές αυτοκτονούν.

Πονάνε οι επιστροφές.»

Μικρά και μεστά ποιήματα, γραμμένα με σθένος και αλήθεια, καθαρότητα και ρεαλισμό.

Ο κύκλος της ζωής, γέννηση και θάνατος. Δυο λέξεις που προκαλούν τόσο αντιφατικά συναισθήματα μα συνυπάρχουν αρμονικά στους αιώνες. Και στη μέση ο έρωτας. Εξαπολύει τα βέλη του προς κάθε κατεύθυνση και σκαρώνει παιχνίδια με τις καρδιές των ανθρώπων. Κι άλλοτε τα βέλη του σκορπούν την απόλυτη ευτυχία και άλλοτε τον αβάσταχτο πόνο. Εκείνο τον πόνο της απώλειας που παραλύει το σώμα, τη σκέψη, τις αισθήσεις. Ξαφνικά η μελαγχολία γίνεται ο καθημερινός σου συνοδοιπόρος. Μέχρι η χαρά της δημιουργίας να προσφέρει το χαμόγελο της ελπίδας.

Μικρά και μεστά ποιήματα, γραμμένα με σθένος και αλήθεια, καθαρότητα και ρεαλισμό. Σαν αυτόνομα κείμενα πλημμυρισμένα από συναισθήματα, που αναδεικνύουν τη ζοφερή πραγματικότητα, τις αγωνίες, τους φόβους, τις ανασφάλειες, τα αμείλικτα «γιατί» κάθε παιδιού, κάθε εφήβου, κάθε νεοέλληνα. Αποσύνθεση καθημερινή. Αβεβαιότητα που φωλιάζει στις ψυχές. Απόγνωση που επιζητεί τη λύτρωση, το τέλος, την φλόγα της ελπίδας. Η εικόνα μας στο τώρα μα και μια μικρή χαραμάδα φωτός για το μέλλον. Ανάσες αισιοδοξίας μέσα από το σκοτάδι των ημερών μας.

«Εδώ και χρόνια φυραίνει η ζωή ανάμεσα σε σίδερα και τσιμέντα.

Τα χαμόγελα φυλακίζονται ανάμεσα σε οροφές και πατώματα.

Ο χρόνος κυλά και δραπετεύει στις μελαγχολικές ρυτίδες των προσώπων μας.»

Μια σύγχρονη ποιητική συλλογή, που σε μαγνητίζει και κάθε φορά που τη διαβάζεις ανακαλύπτεις ένα νέο κομμάτι, μια νέα οπτική, και αφουγκράζεσαι εσένα ...

Δείτε περισσότερα στο blog Λογοτεχνικά Σοκάκια

Δημοφιλή