Βιάστηκαν, σχεδόν όλοι όσοι θέλησαν να δώσουν έντονα πολιτικό χρώμα, πολύ περισσότερο να εκμεταλλευτούν κομματικά, ο καθείς για τους δικούς του προφανείς λόγους, προσδίδοντας πολιτική και δη αντιπολευτικής χροιάς ερμηνεία στα λεγόμενα του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου του Β', με αφορμή τη συνέντευξή του στον συνάδελφο Αλέξη Παπαχελά για την τηλεόραση του ΣΚΑΙ. Ο Αρχιεπίσκοπος, που δεν το συνηθίζει να δίδει συνεντεύξεις γιατί είναι άνθρωπος που πιστεύει ότι «όσο περισσότερο μιλάει το έργο σου, τόσο λιγότερο πρέπει να μιλάς εσύ», κάνοντας πράξεις και έργα και όχι λόγια, έδωσε απαντήσεις και έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα.
Κατ' αρχήν προς σύσωμη την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, όταν λέει «προσέξετε, οδεύουμε προς πλήρη αποχριστιανισμό και αφελληνισμό!» Προσωπικά θεωρώ, και πλέον ότι και με αυτή του τη δημόσια παρέμβαση της συνέντευξης στη τηλεόραση του ΣΚΑΙ, μετά από εκείνη την πρωτοβουλία του να πάρει τον Πρωθυπουργό σχεδόν από το χέρι και να πάνε μαζί στο πλέον ακριτικό νησί, τον Αη Στράτη, προκειμένου να στείλουν μήνυμα ενότητας του λαού ενάντια σε κάθε επιβουλή, εξέπεμψε ένα νέο σήμα SOS! Σήμα κινδύνου προς άπασα την πολιτική ηγεσία. Είπε ξεκάθαρα: Ενωθείτε! Ξυπνήστε! Όταν λέει «μακριά νυχτωμένοι...». Γρηγορείτε! Αφυπνιστείτε!
Εν άλλοις: σήμανε με τον δικό του τρόπο, εθνικό συναγερμό. Χωρίς να κινδυνολογήσει. Με ήπιο λόγο. Άλλωστε δεν είναι του τύπου του οι κραυγές και οι φωνασκίες δημαγωγικού χαρακτήρα. Δεν υπήρξε ποτέ δημαγωγός. Και ευκαιρίας δοθείσης, μιας και φαίνεται και δείχνει έντονα ανήσυχος για όσα έρχονται, και θα επαναλάβω, είτε γνωρίζει από πληροφόρηση είτε εκ διαισθήσεως που οφείλει να έχει έντονα ανεπτυγμένη ως πνευματικός άνθρωπος, είπε ξεκάθαρα πως πρέπει να παραμεριστούν όλες οι διαφορές και ηγεσία και λαός να είναι έτοιμοι για παν ενδεχόμενο... Κάθε του λέξη, διατυπωμένη με σύνεση. Σαφήνεια. Σωφροσύνη. Εχέφρων ο ίδιος έτσι και αλλιώς. Διάκριση και προ πάντων σύνεση και θα έλεγα και σοφία, που είχε ένα στόχο: να εμπνεύσει. Να τονώσει το ηθικό των Ελλήνων που είναι πεσμένο. Καταρρακωμένο. Τσαλακωμένο. Καταπατημένη κάθε έννοια αξιοπρέπειας. Ταπεινωμένη η πλειοψηφία των Ελλήνων που απλά υπομένει έχοντας χάσει κάθε ελπίδα όχι μόνο για τον ίδιο και τα παιδιά του, αλλά και για την επόμενη γενιά...
Σε αυτόν τον Έλληνα απευθύνθηκε ο Αρχιεπίσκοπος λέγοντας: δε θέλω αίματα και συγκρούσεις. Προτιμώ τον διάλογο έστω και με επιλογές που θα κοστίσουν. Αλλά αν ο λαός μας απειληθεί θα τον προστατέψω. Θα παλέψω για τα δίκαια του. Θα τον υπερασπιστώ μέχρι τέλους! Απευθύνθηκε ο Μακαριότατος κυρίως προς όλους εκείνους τους Έλληνες που νιώθουν αδικημένοι, κυρίως έναντι όλων αυτών των φαινομένων που παρατηρούνται, με τις φανερές πια διακρίσεις εις βάρος των Ελλήνων πολιτών με πρόσχημα τους πρόσφυγες και τον κάθε ένα ξένο -μη ελληνικής καταγωγής και εθνικής υπηκοότητας - που, δυστυχώς πάντα εις βάρος του σκληρά δοκιμαζόμενου και χειμαζόμενου Έλληνα, τυχγάνει πλούσιας, και μάλιστα εκ του περισσεύματος, αλλά κυρίως εκ του υστέρηματος των Ελλήνων, περίσσιας κρατικής πρόνοιας και φροντίδας. Σε κάθε επίπεδο και πάντα ενάντια του σκληρά δοκιμαζόμενου Έλληνα. Την ίδια στιγμή που ο μέσος Έλλην πολίτης αν δεν λιμοκτονεί δημοσίως κρατώντας ό,τι του έχει απομείνει από αξιοπρέπεια και περηφάνια, πένεται ιδιωτικώς... μόνος και καταφρονεμένος... δυστυχώς. Βορά κάθε άλλου ύποπτου και σκοτεινού συμφέροντος που καραδοκεί την στιγμή και το ατυχές συμβάν για να εκδηλώσει τα ύποπτα θολά και σκοτεινά σχέδια του εις βάρος της χώρας μας.
Απευθύνθηκε όμως, ο κ. Ιερώνυμος και σε σε όσους, με ιδιοτέλεια ή και ασχετοσύνη, έσπευσαν να τον ταυτίσουν, και μάλιστα με πηχυαίους τίτλους σε εφημερίδες, με τον προκάτοχο του Κύρο Χριστόδουλο. Άλλοι, οι περισσότεροι εκ του πρόσφατος παρελθόντος κοντινοί του μακαριστού Χριστόδουλου, είτε οι του άμεσου και στενού του περιβάλλοντος του Χριστόδουλου για τον εμφανίζουν δικαιωμένο στα μάτια του λαού, υπονοώντας ή λέγοντας και γράφοντας με σαφήνεια «να και ο Ιερώνυμος (σ.σ. που υπήρξε και αντίπαλος του Χριστόδουλου ) που ακολουθεί τώρα στον δρόμο που χάραξε ο Χριστόδουλος..». Σε όλους αυτούς ο Αρχιεπίσκοπος είπε ξεκάθαρα πως κάνουν ένα τεράστιο λάθος και διαχώρισε πλήρως τη θέση του. Εν τέλει ο Αρχιεπίσκοπος και με αυτή την ευκαιρία, αλλά και γενικότερα σε κάθε ευκαιρία πλέον θα σημαίνει σήμα εθνικού κινδύνου προς κάθε κατεύθυνση, δηλώνοντας έτοιμος να υπερασπιστεί το Λαό και το Ποίμνιο του αν αυτό απειληθεί... Κοντολογίς ο κ. Ιερώνυμος εξέφρασε Λόγο εθνικής αφύπνισης και έδωσε με δημόσια μαρτυρία και ομολογία Πίστεως.
Υστερόγραφο: Να διευκρινίσω για του εκατοντάδες φίλους αναγνώστες και εδώ αλλά και στα επίκαιρα και στα άλλα portal & site, που με παρακολουθούν και μου έγραψαν ή τηλεφώνησαν αναφορικά με την σχετική με τον Μακαριότατο σχέση μου και τα σχόλια σας θέλω να πω τούτο: Ναι πράγματι είναι αλήθεια, στο παρελθόν επί σειρά πολλών ετών, άνω των 20 θαρρώ, υπήρξα ίσως εκ των στενότερων συνεργατών, του κ. Ιερώνυμου και ουδέποτε το απέκρυψα. Καύχημα μου εκείνη την περίοδο. Μάλιστα στάθηκα δίπλα του σε χρόνια δύσκολα όταν πορευόταν σχεδόν μόνος τον σταυρό του μαρτυρίου με συκοφαντίες, ψεύδη, διαβολή και όλοι -πλην ελαχίστων - οι αδελφοί του τον είχαν ξεχάσει για να τον ξαναθυμηθούν το 2008... Ναι υπήρξα και φίλος και συνεργάτης, αν όχι ο μοναδικός στα δύσκολα χρόνια, και πράγματι υπήρξα σθεναρός υποστηριχτής του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, υπομένοντας ακόμα και δικαστήρια και άλλα δεινά, που δεν είναι της παρούσης, όταν εκείνος ήταν ακόμα μητροπολίτης Θηβών & Λεβαδείας και εβάλλετο πανταχόθεν, κυρίως από το περιβάλλον του μακαριστού Αρχ. Χριστόδουλου, εν όψει διαδοχής αλλά και εν συνεχεία μέχρι και της εκλογής του ακόμα στον Αρχ. Θρόνο των Αθηνών τον Φεβρουάριο του 2008.
Αλλά αυτή η εποχή παρήλθε ανεπιστρεπτί. Από την ημέρα της ενθρονίσεως του οι δρόμοι μας χώρισαν και εξηγώ τους λόγους στον ίδιο σε επιστολή που του απέστειλα τον Μάρτιο του 2008. Σήμερα όμως πόρρω απέχω από τον λεγόμενο στενό πυρήνα των συνεργατών του ή έστω δεν συγκαταλέγομαι καν στους απλούς συνεργάτες του έστω και εκ του μακρόθεν. Αραιά και που, και πάντως δεν τον έχω συναντήσει από τον Ιούνιο του 2013 ίσως τον συναντήσω τυχαία. Αλλά πάντα όταν βρισκόμαστε ανταλλάσσουμε απόψεις, η αλήθεια είναι με περισσότερο θάρρος και εμπιστοσύνη, ο ένας προς τον άλλο χωρίς τύπους και πρωτόκολλα... Σήμερα όμως δεν ανήκω ούτε καν στο λεγόμενο στενό περιβάλλον του. Απλά παραμένω ένας παλαιός φίλος και τίποτε περισσότερο. Όπως δήλωσα και στον ίδιο, η θέση μου είναι να παραμένω δημοσιογράφος που ασκεί κριτική-όχι απαραίτητα αρνητική- στην εξουσία και η δική του θέση είναι εκεί που τον επέλεξε η ιστορία και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και λογοδοτεί εις τον Θεό, όπως όλοι μας άλλωστε. Αυτά προς άρση κάθε παρεξήγησης και δεν θα επανέλθω. Ευχαριστώ για τη κατανόηση.