Η τρομοκρατική επίθεση με χειροβομβίδα στη Γαλλική πρεσβεία, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του Ειδικού φρουρού, και η εισβολή ομάδας αναρχικών στο Προξενείο των Η.Π.Α. στη Θεσσαλονίκη είναι δύο ακόμα σημάδια της ολοκληρωτικής διάβρωσης της ελληνικής κοινωνίας και της πλήρους κατάρρευσης του ελληνικού κράτους. Είναι δυο ακόμα επεισόδια από αυτά που βλέπουμε τα δύο τελευταία χρόνια να εντατικοποιούνται με την ανοχή όχι μόνο της Πολιτικής ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού της χώρας.
Οι εμπλοκές πέριξ του Πολυτεχνείου και των Εξαρχείων, οι καταλήψεις σε Δημόσιους χώρους (με ποιο πρόσφατη στο Γηροκομείο Θεσσαλονίκης), οι εισβολές σε ιδιωτικές επιχειρήσεις (τράπεζα Αττικής), οι απειλές προς θεσμικούς εκπροσώπους (με σημαντικότερες την προσφάτως προς τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκη και λίγο παλαιότερα προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο) έχουν όλες δύο κοινά χαρακτηριστικά.
Το πρώτο είναι πως βάλλουν κατευθείαν στην καρδιά της Δημοκρατίας, που είναι η διασφάλιση των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών, και το δεύτερο πραγματοποιούνται με την ΕΛ.ΑΣ. σε ρόλο παρατηρητή.
Η στάση αυτή της Ελληνικής Αστυνομίας (και συνολικά των σωμάτων ασφαλείας) σαφώς και δεν αποτελεί επιλογή της φυσικής ηγεσίας της, ούτε επιχειρησιακή αδυναμία των ίδιων των αστυνομικών. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεσματικότητας της ΕΛ.ΑΣ. στο οποίο υπάρχει η θέληση της φυσικής ηγεσίας και η επιχειρησιακή επάρκεια των Αστυνομικών είναι η δράση όλων των τελευταίων χρόνων των ομάδων «ΔΙΑΣ» και «Άμεση Δράση».
Τα πρότυπα διακυβέρνηση της πολιτικής ομάδας που έχουμε όλοι μας την ατυχία να βρίσκεται στην εξουσία την περίοδο αυτή είναι αντίθετα στις αρχές του Κράτους Δικαίου. Σκοπός του Κράτους αποτελεί η εκπροσώπηση του κοινού συμφέροντος των πολιτών με την ταυτόχρονη εξασφάλιση των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών τους δικαιωμάτων, αλλά και των υποχρεώσεών τους (φορολογία, στρατιωτική θητεία, υπακοή στους νόμους κλπ.). Για το σκοπό αυτό οι Πολίτες έχουν εκχωρήσει στο Κράτος το μονοπώλιο στην άσκηση φυσικής βίας, εντός των πλαισίων ενός επικρατειακά προσδιορισμένου εθνικού χώρου, καθώς και εντός των ορίων που προσδιορίζονται από τους κανόνες που παράγονται από τη νομοθετική- νομιμοποιημένη εξουσία.
Είναι προφανές λοιπόν πως για να μπορέσει η Ελληνική Αστυνομία (και συνολικά τα Σώματα Ασφαλείας) να προσφέρει και οι πολίτες να απολαμβάνουν πραγματική και ουσιαστική ασφάλεια, στα πρότυπα του σύγχρονου φιλελεύθερου Κράτους Δικαίου, η δράση της πρέπει να απεξαρτηθεί από σκοπιμότητες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Πρέπει η άσκηση των καθηκόντων της να μην υπόκειται στο διοικητικό και ιεραρχικό έλεγχο της από την Κυβέρνηση, αλλά να απολαμβάνει ανεξαρτησία τόσο λειτουργική όσο και οργανωτική. Πρέπει η ΕΛ.ΑΣ. να μετεξελιχθεί σε κρατικό όργανο µε αυτοτελή διοικητική υποδομή και προϋπολογισμό και ο ρόλος της πολιτικής ηγεσίας να περιοριστεί μόνο στον κλασικό έλεγχο νομιμότητας.
Ο ρόλος των Σωμάτων Ασφαλείας είναι καίριος για τη διασφάλιση και τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Η, ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία (που δεν είναι υπό τον έλεγχο της), ιδεοληψία της Αριστεράς έχει στρεβλώσει την εικόνα και έχει υποβαθμίσει τη σημασία της Ελληνικής Αστυνομίας στην κοινωνία. Η ΕΛ.ΑΣ. πρέπει η ίδια να ανοίξει τη συζήτηση για την ανεξαρτητοποίησή της και να πάρει τη φυσική της θέση στη διασφάλιση της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.
Η περίοδος που διανύουμε είναι τέτοια που το Κράτος έχει ανάγκη μια ανεξάρτητη Αστυνομία, η Δημοκρατία έχει ανάγκη μια ανεξάρτητη Αστυνομία, εμείς οι Πολίτες έχουμε ανάγκη μια ανεξάρτητη Αστυνομία.