Η επίσκεψη του Προέδρου Ομπάμα ήταν ιστορικής σημασίας και παράλληλα μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα που αναζητά τον ρόλο και την ταυτότητα της στον σύγχρονο κόσμο. Και αυτό, όχι γιατί η επίσκεψη επιβεβαίωσε ή διέψευσε τις νεοελληνικές συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις των τελευταίων ημερών που περιλάμβαναν από τη βάση της Σούδας μέχρι τα ενεργειακά αποθέματα του Αιγαίου, ούτε γιατί η επίσκεψη επιβεβαίωσε ή διέψευσε τις μύχιες προσδοκίες της κυβέρνησης για μια δήλωση ελάφρυνσης του χρέους ή για μια πολιτική στήριξη στην πίεση που δεχόμαστε από την ατέλευτη πολιτική της μονομερούς λιτότητας της γερμανικής έμπνευσης, αλλά γιατί η επίσκεψη αυτή καθ' αυτή ανέδειξε την Ελλάδα και τις αξίες που γέννησε: τη Δημοκρατία, το Κράτος, την Εκκλησία του Δήμου, τον Πολίτη, τον Λαό, την Ελευθερία, την Αυτοπραγμάτευση, την Αυτοδιάθεση.
Και πριν προλάβουν ορισμένοι να χαρακτηρίσουν τα παραπάνω ιστορικής ή φιλολογικής αξίας και πριν υποτιμήσουν την επίσκεψη ως τουριστικού ενδιαφέροντος, εκπλήρωση ενός παιδικού ονείρου ενός απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ, ας αναλογιστούν ότι εκεί ακριβώς βρίσκονται οι απαντήσεις-λύσεις σ' όλες τις προκλήσεις που σε παγκόσμιο επίπεδο αντιμετωπίζουμε.
Οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που μεγαλώνουν εις βάρος των μη προνομιούχων και των εργαζομένων, ανεργία που καλπάζει εξαιτίας της μεταφοράς των επιχειρήσεων σε φορολογικούς παράδεισους ή σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος, κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας και επηρεάζονται από την γραφειοκρατία των μεγάλων οργανισμών ή από τους δισεκατομμυριούχους και τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Κόπωση των εργαζομένων καθώς καλούνται να εργάζονται περισσότερες ώρες και να πληρώνονται διαρκώς και λιγότερα κάτω από μια παρατεταμένη λιτότητα, ολιγάριθμη οικονομικά ελίτ που συγκεντρώνει στα χέρια της την πλειοψηφία του παραγόμενου πλούτου, έρημα χωριά και πρώην αγροτικές περιοχές εξαιτίας της εγκατάλειψης της πρωτογενούς παραγωγής. Μαγαζιά που κλείνουν κάτω από την πίεση της κρίση ή από την έλευση των πολυκαταστημάτων, απουσία παραγωγικού δυναμικού γιατί οι νέοι μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά ή καλύτερη ποιότητα ζωής, ναρκωτικά και αλκοόλ που ταλανίζουν ό,τι έχει απομείνει ως νεανικό σφρίγος στα αστικά κέντρα. Συνταξιούχοι που αγωνιούν γιατί βλέπουν ότι οι συντάξεις τους περιορίζονται και οι ελάχιστες οικονομίες τους έχουν προ πολλού εξανεμιστεί, σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που καταρρέει μαζί με την απαρχαιωμένη δημόσια εκπαίδευση και στην θέση τους ανθίζουν η ιδιωτική υγεία, ασφάλεια και εκπαίδευση που προορίζονται μόνο για τους έχοντες αναπαράγοντας τον φαύλο κύκλο της ανισότητας. Κλιματολογικές αλλαγές και μόλυνση που καθιστούν απρόβλεπτη τη ζωή μας τα επόμενα χρόνια, κόπωση από ένα σύστημα που έχει ρουφήξει κάθε υγιές κύτταρο του εγκεφάλου μας εγκλωβίζοντας τους πολίτες στο ασφυκτικό τρίγωνο του πολιτικού, οικονομικού και μιντιοκρατικού κατεστημένου.
Αυτά και πολλά άλλα είναι τα προβλήματα -προκλήσεις της εποχής, μας παγκόσμια για όλες τις χώρες και φυσικά ακόμη πιο έντονα για την Ελλάδα που έχει λυγίσει από την παρατεινόμενη, αναπαραγόμενη και αδιέξοδη κρίση των πολλών πια, τελευταίων ετών.
Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά γύρω του για να διαπιστώσει ότι οι νέοι έχουν προ πολλού αρχίσει να αναζητούν το μέλλον τους εκτός Ελλάδας, οι μεγάλες αφίξεις εορτών και θέρους δεν οφείλονται στο ότι ο τουρισμός καλπάζει, αλλά γιατί επιστέφουν για ολιγοήμερες διακοπές όσοι έχουν εργασιακά μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια, το παραγωγικό δυναμικό φθίνει, συνεπώς και ο παραγόμενος πλούτος θα λιγοστεύει. Οι πόλεις μας θυμίζουν σκοτεινά και βρώμικα φαντάσματα ενός ζωντανού παρελθόντος, οι επιχειρήσεις μεταναστεύουν στη Βουλγαρία, τα χωριά μας έχουν ερημώσει, η δημόσια εκπαίδευση έχει ξεχαρβαλωθεί, το σύστημα ασφάλισης είναι έτοιμο να εκραγεί, η δημόσια υγεία φθίνει, οι συντάξεις δεν επαρκούν ούτε για τα στοιχειώδη, οι μισθοί δεν επαρκούν πια ούτε για την διατήρηση της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Οι πολίτες της Ελλάδας, όπως και όλου του κόσμου είναι θυμωμένοι, οργισμένοι, επιθετικοί, αναζητούν ευθύνες και είναι έτοιμοι να αποκλείσουν μειονότητες, ξένους μετανάστες προκειμένου να περισώσουν ό,τι τους έχει απομείνει.
Και εδώ έρχεται η ερώτηση στο παλλαϊκό και παγκόσμιο μεγάλο αίτημα της Αλλαγής: Είναι ο λαϊκισμός με την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον φανατισμό με την όποια θρησκευτική του έκφραση (ISIS), τον σεξισμό που απαντά στο αίτημα της αλλαγής ή είναι η δημοκρατία που με τα όσα μειονεκτήματα της παραμένει η πιο ουσιαστική και πειστική απάντηση στο αίτημα της αλλαγής;
Εδώ έγκειται η τεράστιας σημασίας επίσκεψη του Προέδρου Ομπάμα και ο ύμνος που την συνόδευσε για την δημοκρατία και τη γενέτειρα της. Οι απαντήσεις για όλο τον κόσμο και προφανώς για την Ελλάδα που αναζητά την ταυτότητα και τον ρόλο της στον σύγχρονο κόσμο βρίσκονται εδώ και τώρα στον μοναδικό πολιτικό πολιτισμό μας που μεταλαμπαδεύτηκε σ' όλο τον κόσμο.
Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς τον ενεργό πολίτη και εις βάρος του πολίτη. Αλλαγή δε γίνεται με καταπίεση και ανελευθερία. Αλλαγή γίνεται όταν ενισχύσουμε την ελευθερία του πολίτη στη δημιουργία, στην έκφραση, στο επειχειρείν, στον αυτοπροσδιορισμό, στην αυτοδιάθεση. Αλλαγή γίνεται από κυβερνήσεις των πολιτών, για τους πολίτες και με τους πολίτες.
Όπως και ο Πρόεδρος Ομπάμα είπε και αρθρογράφησε με την καγκελάριο Μέρκελ, αυταπατώνται όσοι νομίζουν ότι μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω στην προ-παγκοσμιοποίηση της οικονομίας εποχή. Αυτό δε μπορεί να συμβεί απλά και μόνο γιατί η γνώση και η ταχύτητα πρόσβασης στην πληροφορίας εξαιτίας της ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών δεν το επιτρέπουν.
Όλοι γνωρίζουν όλα και για όλους σε όποιο σημείο από την Αμερική έως και την Αρκτική. Είναι αδύνατον λοιπόν να επιστρέψουμε πίσω στο σκοτάδι, στη δημοκρατία της Βαϊμάρης, στον λαϊκισμό που όσο και να έχει καταφέρει νίκες σε μάχες είναι εκ φύσεως προορισμένος να χάσει τον πόλεμο από το φως της Δημοκρατίας, του Πολίτη, του Δήμου, της Ελευθερίας.
Οι απαντήσεις στα αιτήματα των αλλαγών είναι εδώ και μας καλούν να προχωρήσουμε μπροστά, με μεταρρυθμίσεις. Με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, της ελεύθερης και ανοιχτής οικονομίας των πολιτών.
Κάποτε ο Κένεντι το 1963 αναφώνησε από το Βερολίνο «ότι είμαστε όλοι Βερολινέζοι». Σήμερα αν κάτι αντίστοιχο αναφωνούσε ο Πρόεδρος Ομπάμα θα ήταν «Είμαστε όλοι Έλληνες» γιατί «Είμαστε όλοι Δημοκράτες και Ελεύθεροι».