Για να ακόμα μια φορά το Πολυτεχνείο υπέστη σοβαρές καταστροφές, για μια ακόμα φορά δείχτηκε η υποκρισία της Πολιτείας. Με τον πρύτανή του λοιδορούμενο -«πού ήταν ο πρύτανης;», «χάθηκε ο πρύτανης», κ.λ.π. - ως άλλοθι των υποκριτών ή ανικάνων. Αν και δύσκολα μπορούν να χρησιμοποιήσουν, οι πραγματικοί υπεύθυνοι, τη δήθεν ανικανότητά τους ως άλλοθι. Θα ήταν σε τραγική θέση ο αρμόδιος αστυνομικός διευθυντής, ο αρχηγός της αστυνομίας, ο υπουργός, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αν το φαινόμενο αυτό δεν το θεωρούσαμε σχεδόν φυσιολογικό.
Σε αυτό βέβαια ευθυνόμαστε και εμείς όλοι, απολύτως. Έλεγε ο Χατζηδάκις πως συνηθίσαμε το τέρας, που σημαίνει ότι του μοιάζουμε. Αλλά ακόμα πιο υπεύθυνη δείχνεται και η εκάστοτε αντιπολίτευση, δηλαδή η δήθεν αντιπολίτευση, που υποκριτικά ενίσταται, καθόσον και επί των ημερών της τα ίδια ακριβώς γίνονταν (αναφερόμενοι στην «αντιπολίτευση» αναφερόμαστε σε αυτήν που κατ' ουσίαν λειτουργεί ως μέρος του ίδιου κλειστού πολιτικού συστήματος με την εκάστοτε κυβέρνηση, αναμένοντας να έρθει η σειρά της και μη θέλοντας να θίξει ζητήματα που εξυπηρετούν το επικρατούν, τουλάχιστον από τη λεγόμενη μεταπολίτευση και μετά, σύστημα).
Το άβατο των Εξαρχείων και το ορμητήριο και παρασκευαστήριο φιαλών μολότοφ του κτηρίου του Πολυτεχνείου, είναι υπόθεση εκατό ατόμων. Αυτό δε το δήθεν αντιεξουσιαστικό άβατο, λειτουργεί εν παραλλήλω με τους εμπόρους ναρκωτικών. Δύσκολο να θεωρήσουμε πως δε λειτουργούν όλα μαζί στην εγκαθίδρυση και προστασία του «άβατου» ως τέτοιο. Αυτά δε τα εκατό άτομα, μπορεί μεν να αποτελούνται και από παιδιά που εναγωνίως αναζητούν νόημα στο οντολογικό κενό που έχουν πέσει με την παρέα τους στο ακριβό ιδιωτικό σχολείο που πηγαίνουν, αλλά αποτελούνται και από άλλα μεγαλύτερα παιδιά, που θα μπορούσε η Πολιτεία να ερευνήσει το πώς επιβιώνουν, που δουλεύουν και αν δεν δουλεύουν, πως τα βγάζουν πέρα.
Δεν κρίνω αν καλώς ή κακώς η αστυνομία χρησιμοποιεί μυστικούς πληροφοριοδότες, με το αζημίωτο βέβαια. Ίσως αυτός να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να προλαμβάνει τρομοκρατικές ενέργειες και άρα καλά κάνει. Αλλά με τα Εξάρχεια τι γίνεται; Αξίζει η κατ' εξακολούθηση καταστροφή ενός ιστορικού κτηρίου και η καταστροφή των χώρων διδασκαλίας ενός Πανεπιστημίου; Αξίζει η μετατροπή μιας ιστορικής περιοχής κατοικίας σε άβατο «μπαχαλάκηδων» και εμπόρων σκληρών ναρκωτικών- που δύσκολα μπορούμε να θεωρήσουμε ως αφελείς μπαχαλάκηδες και ως απροστάτευτους από την αστυνομία εμπόρων θανάτου και εξαθλίωσης νέων παιδιών; Γιατί καταφανώς η αστυνομία - που παίρνει εντολές από τις εκάστοτε πολιτικές αρχές του κράτους, δηλαδή από τις κυβερνήσεις και της «δεξιάς» και της «αριστεράς»- όχι μόνο δεν επιθυμεί να κάνει κάτι θετικό γι' αυτό, αλλά καταφανώς το υποθάλπει.
Βέβαια μπαίνει και το ζήτημα της λοιδορίας των φοιτητικών συλλαλητηρίων. Είναι χαρακτηριστικό πως σε όλες τις διαδηλώσεις τα μέλη του ΚΚΕ διαφυλάττουν τη τάξη με εξαιρετική επιμέλεια, ενίοτε με εντάσεις. Ομοίως και τα μέλη των άλλων κομμάτων, αν και κάποιοι «αριστεριστές» με αβέβαιη προέλευση, δείχνουν κάποια περισσότερη ζωηράδα. «Ζωηράδα» όμως που θα πρέπει να εξηγήσουμε προτού καταδικάσουμε, παρά του ότι κάποια στιγμή συγκεκριμένη παράταξη έβγαλε ημερολόγιο θριαμβολογώντας για «το δέντρο που καίγεται» και ατυχείς υποτίτλους (το χριστουγεννιάτικο δένδρο της πλατείας Συντάγματος). Αλλά δεν καταστρέφουν, τουλάχιστον με την ένταση που μας κάνει να τρομάζουμε και που οδηγεί και σε εγκλήματα κατά της ζωής. Υπάρχουν άλλωστε και κάποια βίντεο που ερμηνεύονται με τρόπο που ενοχοποιεί τις αστυνομικές αρχές. Δεν λέω ότι είναι έτσι, αλλά και δεν είμαι σε θέση να εγγυηθώ πως δεν είναι έτσι.
Για όλη αυτή τη σκοτεινή υπόθεση προτάσσεται πάντα «το άσυλο» και ο πρύτανης. Τελικά είμαι απολύτως πεπεισμένος πως τη διατήρηση του ασύλου την επιθυμούν πρώτα οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Εξυπηρετεί απόλυτα. Ο δυστυχής πρύτανης δε μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως. Είναι απολύτως βέβαιο πως θα δεχτεί την οργή των «μπαχαλάκηδων» -εδώ καίνε ξένα αυτοκίνητα για ορντέβρ, του πρύτανη θα διστάσουν να κάψουν; Ο δε πρύτανης δεν είναι παρά ένας υπάλληλος, με περιορισμένο μισθό και με ανάγκες όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Με ανάγκες που έχει άλλωστε και ο οικογενειάρχης αστυνομικός των οκτακοσίων ευρώ το μήνα, που καλείται να καταδιώξει έναν έμπορο ναρκωτικών με τζίρο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ή οπλισμένους εγκληματίες, διακινδυνεύοντας τη ζωή του.
Ο πρύτανης του ΕΜΠ, ο κάθε δηλαδή πρύτανης, οφείλει αμέσως να καταγγέλλει αυτή τη σκοτεινή κρατική στρατηγική, που είναι η ίδια χρόνια τώρα. Έχει ευθύνη, θα είναι συνένοχος αν δεν το κάνει. Πόσο μάλλον όταν βλέπει ένα κτήριό του να καίγεται σα λαμπάδα, όπως πριν μερικά χρόνια, που είχαμε ολικές καταστροφές και ανυπολόγιστες ζημιές. Να γίνει αφορμή να ανοίξει μια επί της ουσίας συζήτηση. Θα προσφέρει μέγιστη υπηρεσία.