Η αποθέωση της μετριότητας

Η σημαία αποτελεί το ιερότερο σύμβολο του Έθνους, συμβολίζει τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, εκφράζει την εθνική ενότητα και την αφοσίωση στη Δημοκρατία. Η δυνατότητα σε κάποιον να κρατά τη σημαία και να ηγείται ενός συνόλου θεωρείται μέγιστη τιμήκαι αποδίδεται σε αυτόν που με την απόδοση και τις εν γένει ενέργειές του τίμησε την σημαία και εκπροσώπησε επάξια το σύνολο. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στις σχολικές παρελάσεις.
Sooc

Αυτές τις μέρες έχει έρθει έντονα στην επικαιρότητα το θέμα της Παιδείας και της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, λόγω του νόμου που έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τα Πανεπιστήμια. Στο νόμο αυτό προβλέπεται μεταξύ άλλων η κατάργηση των Συμβουλίων Διοίκησης των ΑΕΙ(που αποτελούνταν από σημαντικούς Έλληνες καθηγητές πανεπιστημίων του εξωτερικού, που αμισθί προσέφεραν την γνώση και την διεθνή εμπειρία τους και εξέλεγαν με αμιγώς ακαδημαϊκά κριτήρια τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου), η επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου, η συμμετοχή των φοιτητικών παρατάξεων στη διοίκηση των ΑΕΙ και η ρύθμιση/έλεγχος των μεταπτυχιακών προγραμμάτων.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επανάφερε το θέμα της κατάργησης των Πανελλαδικών Εξετάσεων(μια κατά γενική ομολογία αδιάβλητη διαδικασία) και την εισαγωγή των νέων φοιτητών στα πανεπιστήμια με μοναδικό κριτήριο τον βαθμό στο απολυτήριο λυκείου. Και ενώ έχουν ήδη δημιουργηθεί μεγάλες αντιδράσεις γι' αυτές τις αλλαγές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιλέγει την ίδια στιγμή να αλλάξει τον τρόπο επιλογής των σημαιοφόρων και παραστατών στις παρελάσεις. Καταργείται πλέον η επιλογή μεταξύ των καλύτερων μαθητών και αντικαθίσταται με κλήρωση επί όλων των μαθητών της ΣΤ' Δημοτικού.

Το θέμα αυτό μπορεί να μην είναι μείζων, σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Αλλά συνδυάστε το με τα θέματα παιδείας που ανέφερα πιο πάνω, με την κατάργηση των Πειραματικών Σχολείων, με τη μη-εφαρμογή της αξιολόγησης στο Δημόσιο και τα ΑΕΙ, με την γενικότερη αμφισβήτηση της αριστείας που θεωρείται ρετσινιά από αυτή την κυβέρνηση, με την οικονομική εξόντωση των πιο επιτυχημένων και παραγωγικών Ελλήνων μέσω της υπέρμετρα αυξημένης φορολογίας και του εξοντωτικού ΕΦΚΑ. Ποιο μήνυμα προκύπτει από των συνδυασμό όλων αυτών των γεγονότων; Ένα νέο παιδί σήμερα ποια εικόνα διαμορφώνει στο μυαλό του για την επιτυχία και την καταξίωση; Για την αξιοσύνη και την αναγνώριση της προσπάθειας;

Να διευκρινίσω εδώ ότι δεν είμαι φανατικός λάτρης των παρελάσεων και των εκδηλώσεων εθνικής ανάτασης. Αλλά θεωρώ ότι κάποιοι συμβολισμοί και παραδόσεις είναι σημαντικοί για τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας. Ας σκεφτούμε λοιπόν τι ακριβώς συμβολίζει η σημαία και ο σημαιοφόρος που την κρατά.

Η σημαία αποτελεί το ιερότερο σύμβολο του Έθνους, συμβολίζει τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, εκφράζει την εθνική ενότητα και την αφοσίωση στη Δημοκρατία. Η δυνατότητα σε κάποιον να κρατά τη σημαία και να ηγείται ενός συνόλου θεωρείται μέγιστη τιμή και αποδίδεται σε αυτόν που με την απόδοση και τις εν γένει ενέργειές του τίμησε την σημαία και εκπροσώπησε επάξια το σύνολο. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στις σχολικές παρελάσεις.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί ο σημαιοφόρος που κρατά τη σημαία κατά την είσοδο της ολυμπιακής ομάδας στο στάδιο κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι τουλάχιστον αυτονόητο και εφαρμόζεται πάντα, ότι σημαιοφόρος είναι ο καλύτερος αθλητής, αυτός με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια και τις περισσότερες διεθνείς διακρίσεις.

Πολλοί από εμάς ίσως ακόμα θυμόμαστε με συγκίνηση τον Πύρρο Δήμα να μπαίνει πρώτος στο Ολυμπιακό Στάδιο στην Αθήνα το 2004, κρατώντας την Ελληνική σημαία και τα συναισθήματα καθολικής αναγνώρισης ενός τεράστιου παγκοσμίως αθλητή, που μας έκανε πολλές φορές υπερήφανους διεθνώς. Μήπως θα έπρεπε και σε αυτή την περίπτωση να γίνει κλήρωση και να κρατήσει τη σημαία κάποιος αθλητής π.χ. του μπαντμιντον; Αυτό θα εξέφραζε καλύτερα τον συμβολισμό της πράξης και την δικαιοσύνη μεταξύ των αθλητών απέναντι στο εθνικό σύμβολο; Νομίζω η απάντηση είναι αυτονόητη και εξηγεί γιατί ο σημαιοφόρος πρέπει να είναι ο άριστος μεταξύ όλων.

Και μια που αναφέρθηκα στον Πύρρο Δήμα, να θυμηθούμε εδώ τη δήλωση που έκανε πριν μερικές μέρες ότι από την Ελλάδα τον έδιωξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, περικόπτοντας για καθαρά κομματικούς λόγους κατά 55% τον προϋπολογισμό της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, στην οποία ήταν Πρόεδρος (μετακόμισε μόνιμα στις ΗΠΑ όπου προσλήφθηκε ως τεχνικός σύμβουλος της Αμερικάνικης Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών). Τον μέγιστο αυτό αθλητή ειρωνεύτηκε μέσω του twitter ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, θέτοντας υπό αμφισβήτηση ένα τόσο εμβληματικό πρόσωπο που απολαμβάνει τεράστιας αποδοχής από τους Έλληνες και όχι αδίκως. Και σε αυτή την περίπτωση, ένας σημαντικός και αξιόλογος άνθρωπος μεταναστεύει στο εξωτερικό για να βρει αναγνώριση και ηρεμία, όπως ακριβώς έχει συμβεί με εκατοντάδες χιλιάδες υψηλά καταρτισμένους Έλληνες που εγκατέλειψαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Σε έναν κόσμο, όπου η ανισότητα μεταξύ φτωχών και πλουσίων χωρών μεγαλώνει λόγω της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπου οι λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες προσπαθούν μέσω της ποιοτικής παιδείας και της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας να καλύψουν αυτή την απόσταση (με χαρακτηριστικό παράδειγμα της χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ), όπου η διαρροή εγκεφάλων (brain drain) προς τις πιο ανεπτυγμένες χώρες αποτελεί την τάση διεθνώς, η Ελλάδα επιλέγει να τρέξει με ταχύτητα προς το παρελθόν.

Στην Ελλάδα έχουμε εδώ και δεκαετίες δημιουργήσει μια κοινωνία όπου η μετριότητα επιβραβεύεται και η αξιοσύνη λοιδορείται. Τον Ιανουάριο του 2015, μερικές μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές που έφεραν στην εξουσία τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έγραφα αυτό το άρθρο εκφράζοντας παρόμοιες ανησυχίες.

Τα τελευταία δυόμιση χρόνια όμως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με ενέργειες όπως αυτές που ανέφερα παραπάνω, έχει πλέον καταστήσει την μετριότητα ως το απόλυτο εθνικό πρότυπο. Είναι ξεκάθαρη η απέχθεια της προς την αριστεία και την διάκριση των πλέον άξιων Ελλήνων. Η πολιτική της είναι η εξίσωση όλων των Ελλήνων, αλλά προς τα κάτω. Δηλαδή η αποθέωση της μετριότητας και η εξάλειψη κάθε είδους αριστείας.

Μην περιμένετε καμία ανάκαμψη της οικονομίας και καμία ανάπτυξη της Ελλάδας όσο οι αξιόλογοι και επιτυχημένοι άνθρωποι αυτής της χώρας φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν ένα φιλικό περιβάλλον, που θα αναγνωρίζει τα προσόντα τους και θα επιβραβεύει την προσπάθεια τους.

Όπως έλεγε και ο Ναπολέων Βοναπάρτης: « Η ικανότητα είναι άχρηστη χωρίς την ευκαιρία»...

Δημοφιλή