Ο «Φασιστοφιλελεύθερος»

Είναι γνωστό ότι στο επιτελείο του πρωθυπουργού δεν περιλαμβάνονται τα λαμπρότερα μυαλά, περισσότερο φαντάζει με μια παρέα πρώην κολλητών που οι συγκυρίες ανέβασαν σε περίοπτες θέσεις με παχυλούς μισθούς πληρωμένους από την τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου, όσο για την αριστεροσύνη, αυτή μάλλον ξεχάστηκε σε κάποιο ελεύθερο κάμπινγκ της Γαύδου ή εκείνη την περίφημη φωτογραφία από την οποία δεν διορίστηκαν μόνο οι μπύρες και τα παλτά. Σιγά τα λάχανα θα μου πεις, εδώ οι προκάτοχοί τους έκαναν τον σοσιαλισμό κουρελόχαρτο και την ακραιφνή δεξιά βιομηχανία σκανδάλων, άλλωστε στην Ελλάδα της παρεοκρατίας οι ιδεολογίες μικρή σημασία έχουν.
Alkis Konstantinidis / Reuters

«Στα τσακίδια» ευχήθηκε, προ μερικών ημερών, ο αξιότιμος σύμβουλος του πρωθυπουργού κύριος Καρανίκας με αφορμή την αποχώρηση της Eldorado, ανάρτησε μάλιστα μια φωτογραφία από το 2010, πολύ πριν ξεκινήσει δηλαδή η εταιρεία τις εργασίες της, ώστε να αναδείξει το μέγεθος της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης. Είναι γνωστό ότι στο επιτελείο του πρωθυπουργού δεν περιλαμβάνονται τα λαμπρότερα μυαλά, περισσότερο φαντάζει με μια παρέα πρώην κολλητών που οι συγκυρίες ανέβασαν σε περίοπτες θέσεις με παχυλούς μισθούς πληρωμένους από την τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου, όσο για την αριστεροσύνη, αυτή μάλλον ξεχάστηκε σε κάποιο ελεύθερο κάμπινγκ της Γαύδου ή εκείνη την περίφημη φωτογραφία από την οποία δεν διορίστηκαν μόνο οι μπύρες και τα παλτά.

Σιγά τα λάχανα θα μου πεις, εδώ οι προκάτοχοί τους έκαναν τον σοσιαλισμό κουρελόχαρτο και την ακραιφνή δεξιά βιομηχανία σκανδάλων, άλλωστε στην Ελλάδα της παρεοκρατίας οι ιδεολογίες μικρή σημασία έχουν. Όπως κάποτε είχε πει και ο διακεκριμένος φιλόσοφος Ellie Kedourie χρησιμεύουν μόνο για να συστρατεύουν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων κάτω από την ίδια ομπρέλα, κάτι που φαίνεται να ισχύει και για το αντίπαλο δέος στη μεταμνημονιακή πραγματικότητα, τους λεγόμενους και «νεοφιλελεύθερους».

Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς στα social media τις τοποθετήσεις ορισμένων από τους πιο προβεβλημένους ώστε να διαπιστώσει ότι όχι μόνο δεν συμπλέουν με τις αρχές που τάχα υποστηρίζουν αλλά συχνά ξεπερνούν σε χυδαιότητα εκείνους τους οποίους ψέγουν. Τα παραδείγματα αμέτρητα ώστε να μην μπει κανείς στον πειρασμό να αναφέρει τα πιο κραυγαλέα. Έλληνας αρχηγός πολιτικού κόμματος του ένα τοις εκατό σκυλεύει νεκρούς, μιλάει για στρατοδικεία και ελικόπτερα (σιγά μην είχε η αριστερά μονοπώλιο το Γουδί), ενώ σε συχνές κρίσεις βοναπαρτισμού κομπάζει ότι αν το κόμμα του ήταν κυβέρνηση θα έβαζε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Αυτοανακηρυγμένος «συγγραφέας», καθώς στην Ελλάδα ο,τι δηλώσεις είσαι ιδιαίτερα αν κουβαλάς στην πλάτη το επώνυμο του διακεκριμένου γονέα σου, επιχειρηματολογεί νηφάλια και συγκροτημένα βρίζοντας μάνες και πατέρες ενώ πρόσφατα η αμετροέπεια και η επίδειξη φτηνού εντυπωσιασμού γνωστού δημοσιογράφου τον έστειλε σπίτι του. Ας μην ξεχάσουμε εδώ τον αντιπρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πριν αλλάξει την προβιά του συναγελαζόταν δημόσια με τον γκουρού του εγχώριου νεοναζισμού...

Δίχως αμφιβολία η είσοδος στα μνημόνια άλλαξε την τράπουλα αλλά όχι τους όρους του παιχνιδιού, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα απλά συντάχθηκαν κάτω από την ασφάλεια της ομπρέλας είτε του «ψεκασμένου» είτε του «φιλελέ» ώστε να επιδοθούν απρόσκοπτα, και με την ευγενική συνδρομή του πληκτρολογίου, σε ένα διαγωνισμό λάσπης και χυδαιότητας. Άλλωστε στην Ελλάδα που η παρεοκρατία πλεονάζει και η μεριτοκρατία αναζητείται οι κανόνες δεν άλλαξαν, ουσιαστικά, ποτέ. Κι αν στις επόμενες εκλογές οι Καρανίκες και οι Πολάκηδες αποκαθηλωθούν, θα υπάρξουν οπωσδήποτε άξιοι διάδοχοι παρόμοιου ήθους και αισθητικής για να αναλάβουν τις θέσεις τους...

Δημοφιλή