Ακόμη και στη νέα οργανωτική του μορφή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει ενωμένος. Αποκτά έτσι ένα σημαντικό συγκριτικό μειονέκτημα έναντι της ΝΔ, η οποία με πρωτοβουλία του κ. Μεϊμαράκη έβαλε τέλος σε μια κακή παράδοση εσωκομματικής διχόνοιας και πηγαίνει στην κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 20ης Σεπτεμβρίου με υποδειγματική ενότητα.
Το πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δομικό εφόσον η ανάπτυξη του κόμματος στηρίχτηκε στις συνιστώσες. Η λεγόμενη ομάδα των 53, στην οποία ανήκουν ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος και ο παραιτηθείς γενικός γραμματέας του κόμματος κ. Κορωνάκης, έχει διαφωνήσει με τις επιλογές του κ. Λαφαζάνη αλλά κρατάει αποστάσεις ασφαλείας και από τον κ. Τσίπρα.
Ουσιαστικά διαφωνεί με την εφαρμογή του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, γι' αυτό άλλωστε αναπτύχθηκε μία αβάσιμη όπως αποδείχτηκε φημολογία για μη συμμετοχή του κ. Τσακαλώτου στον εκλογικό συνδυασμό. Παράλληλα, έχουν γίνει ένα σωρό συμβιβασμοί με στελέχη που έχουν καταγγείλει δημόσια την κυβερνητική πολιτική και τις επιλογές του κ. Τσίπρα αλλά κρίθηκε ότι σε αυτή τη φάση έπρεπε να συμπεριληφθούν στους εκλογικούς συνδυασμούς για να περιοριστούν οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι θα γίνει με όλους αυτούς όταν θα αρχίσουν από τον Οκτώβριο να ψηφίζονται και να εφαρμόζονται τα διάφορα «πακέτα» μέτρων που προβλέπονται στο τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο; Ή τον Νοέμβριο, όταν η πρώτη αξιολόγηση θα φέρει στην επιφάνεια τις μεγάλες φορολογικές και ασφαλιστικές «τρύπες» που άφησε πίσω της η κυβέρνηση Τσίπρα με αποτέλεσμα να επιβληθούν συμπληρωματικά και διορθωτικά μέτρα.
Για να μην εξαρτάται συνεχώς η πολιτική ζωή της χώρας από τις μεταβαλλόμενες εσωκομματικές ισορροπίες του ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται η ανάδειξη της ΝΔ σε πρώτη εκλογική δύναμη και βασικό κορμό της επόμενης κυβέρνησης συνασπισμού. Ας επιβραβεύσουν οι ψηφοφόροι το πέρασμά της από τον διαρκή εσωκομματικό εμφύλιο στην υποδειγματική ενότητα δράσης που ενισχύει την κυβερνητική αξιοπιστία της.