Στην τεσσαρακονταετή - και βάλε - σταδιοδρομία μου ως δημοσιογράφου, δεν θυμάμαι να μην έχει φέρει έστω και άπαξ, το θέμα της απλής αναλογικής ένα αριστερό κόμμα. Είτε αυτό ονομάζεται Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (Ε.Δ.Α) είτε Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.).
Από τον αείμνηστο Ηλία Ηλιού μέχρι τον προχθεσινό Τσίπρα, για να προσπεράσω τον κ. Αλαβάνο, όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, καταγγέλλονταν συνεχώς τα κόμματα στην εξουσία για καλπονοθεία επειδή δεν έφερναν προς ψήφιση το δίκαιο, αγνό και ανόθευτο, σύστημα της απλής, απλούστατης, αναλογικής, αλλά εφάρμοζαν συστήματα πλειοψηφικά για να «κλέβουν» τις ψήφους της αριστεράς.
Οπωσδήποτε αντικειμενικά αν θεωρήσουμε τα πράγματα η απλή αναλογική δεν βρίσκεται στα D.N.A. του Έλληνα, όπου ο καθένας μας θέλει να είναι αφεντικό του μαγαζιού του και να μην έχει κανένα πάνω από το κεφάλι του.
Αυτά βέβαια όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Και ω του θαύματος (!) ήρθε ένα αριστερό κόμμα στην εξουσία και μάλιστα αυτοδύναμο με «πούρους» αριστερούς ιδεολόγους από κορυφής μέχρις ονύχων. Και τότε ξεχάστηκε η άμοιρη και βαριόμοιρη απλή αναλογική. Βρέθηκαν στην εξουσία για επτά μήνες, έστω, ανεξάρτητοι αυτοδύναμοι πανίσχυροι, αλλά απλή αναλογική όχι μόνο δεν είδαμε να εφαρμόζεται, αλλ' ούτε και να ακούγεται, αν και είχαμε ξεκουφαθεί να ακούμε όλες αυτές τις δεκαετίες για την καλπονοθεία των πλειοψηφικών συστημάτων που εφάρμοζαν οι κυβερνώντες.
Ακόμα και κεντρώα κόμματα από τον Βενιζέλο, το Σοφοκλή βεβαίως, και τον Παπανδρέου τον Γεώργιο βεβαίως, όχι τον Γιωργάκη, που διακήρυσσαν την πίστη τους στο αναλογικό σύστημα όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, σίγησαν, ξέχασαν, ξαστόχησαν ως προς το θέμα αυτό, μόλις βρέθηκαν στην εξουσία.
Γιατί; Γιατί απλούστατα το σύστημα της απλής αναλογικής είναι ένα δικαιότατο εκλογικό σύστημα, που όμως... δεν κάνει για την Ελλάδα, για την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Και για να θυμηθώ τον αείμνηστο Κώστα Χατζηχρήστο που σε μια επιθεώρηση βρέθηκε στο... Φεγγάρι πριν από τον... Νηλ Άρμστρονγκ, που μόλις είχε πατήσει το πόδι εκεί, τον υποδέχθηκαν δύο Έλληνες (Κεφαλλονίτες ήταν λέει) που τον ρώτησαν με ποιον θα πάει. Γιατί αυτοί, αν και μοναδικοί ζώντες στον δορυφόρο αυτό, είχαν δύο κόμματα, δύο εφημερίδες και δύο καφενεία.
Το σύστημα λοιπόν αυτό στην Ελλάδα δεν φτουράει. Όσο και να το θέλουμε, όσο και να το επιζητούμε. Παράδειγμα: Όταν ο κ. Τσίπρας έχει όλες τις ενδείξεις, από σφυγμομετρήσεις μέχρι κομματικές συγκεντρώσεις, ότι η προσεχής Βουλή θα είναι οκτακομματική και βάλε, και ότι οπωσδήποτε δεν κερδίζει την αυτοδυναμία ίσως και την πρώτη θέση, και συγχρόνως επιμένει και διαβεβαιώνει ότι δεν θα συνεργασθεί με κανένα άλλο κόμμα πλην ΑΝΕΛ του κ. Καμένου, που κατά πάσα πιθανότητα μένει εκτός Βουλής, τότε τι να μιλήσουμε για το αγνό αυτό σύστημα - κατά παλαιότερο χαρακτηρισμό της Αριστεράς - της απλής αναλογικής;
Μια ή δύο φορές νομίζω ότι άκουσα τον κ. Λαφαζάνη, μετά την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, να αναφέρεται παρεμπιπτόντως στην απλή αναλογική, αλλά μετά σιώπησε. Προφανώς φοβήθηκε την ερώτηση γιατί τόσο καιρό που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Τσίπρα και παράγων στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ανακίνησε το θέμα αυτό, αλλά προτίμησε τη σιωπή;
Οπωσδήποτε αντικειμενικά αν θεωρήσουμε τα πράγματα η απλή αναλογική δεν βρίσκεται στα D.N.A. του Έλληνα, όπου ο καθένας μας θέλει να είναι αφεντικό του μαγαζιού του και να μην έχει κανένα πάνω από το κεφάλι του. Αδέλφια έχουν σκοτωθεί για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη μικροεπιχείρηση που κληρονόμησαν από τον πατέρα τους, οι πολιτικοί μας θα αμελήσουν να το πράξουν σε θέματα εξουσίας;
Ας μην παίρνουμε λοιπόν στα σοβαρά την κουβέντα των αριστερών περί απλής αναλογικής. Είναι και αυτό θέμα μπαρούφα για να βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση και τίποτα περισσότερο. Κανείς τους δεν θα την εφαρμόσει αν και όταν έρθουν στην εξουσία.
ΥΓ. Δεν αναφέρθηκα στη Δεξιά γιατί ούτως ή άλλως ουδέποτε συμπάθησε το σύστημα αυτό, με το δικαιολογητικό ότι φέρνει ακυβερνησία... Ίσως να έχει δίκιο και γι' αυτό δεν το εφάρμοσε.