Στο σύντομο δρόμο προς τις αχρείαστες και αδικαιολόγητες εθνικές εκλογές, φυσιολογικά αναπαράγεται μια διαμάχη με τα συνθήματα και τις υποσχέσεις των κομμάτων. Τα μικρά κόμματα, που δεν έχουν κυβερνήσει τη χώρα, κατηγορούν τα μεγάλα για την κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα. Προφανώς, με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να κερδίσουν τις ψήφους των δυσαρεστημένων. Ξεχνούν όμως πάντα δύο βασικά δεδομένα. Πρώτον, ότι έχουν αγκαλιάσει και έχουν ενσωματώσει παλιά στελέχη των μεγάλων κομμάτων, που έχουν συμμετάσχει άμεσα ή έμμεσα στη διακυβέρνηση της χώρας και δεύτερον, ότι πέρα από τη μόνιμη διαμαρτυρία υπάρχει και η πραγματικότητα, που αυτή τη στιγμή πρέπει να αντιμετωπίσουμε με σχέδιο, δουλειά και δύσκολες αποφάσεις.
Από την άλλη πλευρά τα μεγάλα κόμματα αλληλοκατηγορούνται και υπόσχονται λύσεις στα προβλήματα, λογικές αλλά και ουτοπικές, αληθινές αλλά και ψεύτικες. Δηλαδή, λύσεις καθαρά ψηφοθηρικές. Όταν τάζεις στο λαό κάτι σημαντικό που δεν μπορεί να γίνει και το γνωρίζεις, τότε είσαι διπλά ψεύτης, γιατί πουλάς ελπίδα χωρίς αντίκρισμα. Αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε κάποιον πονεμένο. Καλές προθέσεις έχουμε όλοι και όλοι νοιαζόμαστε για τη χώρα, αλλά πρέπει οι προθέσεις να γίνονται πράξη και σίγουρα να μην καταλήγουν σε πανωλεθρίες δύσκολα αναστρέψιμες. Ειδικά, όταν γνωρίζουμε εξ αρχής ότι δεν υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας.
Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για πειραματισμούς. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι, τόσο ο λαός που θα ψηφίσει, όσο και οι πολιτικοί που συνομιλούν με το λαό και διαμορφώνουν προσδοκίες.
Προφανώς ο λαός αποθεώνει πάντα τους ήρωες, που με αυταπάρνηση πολεμάνε για το καλό της πατρίδας. Τι έχει να πει όμως για όσους προβάλλουν ηρωισμούς για να δημιουργήσουν οπαδούς και ταυτόχρονα τα αποτελέσματα των ηρωικών πράξεών τους γκρεμίζουν τη χώρα; Τι έχει να πει όταν τους υποδεικνύαμε συνεχώς ότι θα καταστρέψουν τη χώρα και μας αποκαλούσαν εχθρούς της χώρας και γερμανοτσολιάδες; Άραγε δεν γνώριζαν οι ήρωες εξ αρχής το αποτέλεσμα; Και αφού ήταν ήρωες γιατί δεν θυσιάστηκαν τελικά; Γιατί δραπέτευσαν;
Ωστόσο, είμαστε ιδιαίτερος λαός εμείς οι Έλληνες. Λειτουργούμε συνήθως με το συναίσθημα και όχι με τη λογική. Πολλές φορές υποστηρίζουμε αυτό που μας αρέσει να ακούμε και όχι αυτό που έχει πιθανότητες να υλοποιηθεί. Αυτό το χαρακτηριστικό σήμερα είναι ικανό να μας καταστρέψει. Πρέπει επιτέλους να επικρατήσει η λογική σκέψη. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για πειραματισμούς. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι, τόσο ο λαός που θα ψηφίσει, όσο και οι πολιτικοί που συνομιλούν με το λαό και διαμορφώνουν προσδοκίες. Ας βγάλουμε τη χώρα από την απραξία που τη μαστίζει τους τελευταίους μήνες, με πλήθος από αιωρούμενες ιδέες, αλλά με μηδέν πράξεις. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των δυνάμεων της αδράνειας και του παλιού. Ας ξεφύγουμε από το παλιό και από τις ιδέες που το αντιπροσωπεύουν. Ας σταματήσει αυτός ο παραλογισμός και ας συνεργαστούμε όλοι μαζί για να επανέλθει η χώρα στον ίσιο δρόμο. Δεν υπάρχει λογική στον αφορισμό των συνεργασιών. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε. Μόνο έτσι θα δεχτεί ο λαός να βάλει πλάτη. Έχει περάσει η εποχή των αυτοκρατόρων και της αυλής τους.