Θυμάστε;...Ήταν μία εποχή που ο κ. Τσίπρας μας έλεγε ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ» και «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή». Ήταν μία εποχή που «τα παιδιά που λιποθυμούσαν από την πείνα στα σχολεία» είχαν γίνει σύνθημα και ακουγόταν εναλλάξ με το «go home madame Merkel». Ήταν μία εποχή που από παντού άρχισαν να ξεφυτρώνουν Αριστερά «κινήματα». Αυτή η χρονιά ήταν το 2012 τότε που ο αντιμνημονικός λαϊκισμός, ο διχασμός, το ψέμα και το θράσος εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην καθημερινή μας ζωή.
Εκείνη την χρόνια ήταν, όπως αποκαλύφθηκε, ο τότε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και νυν υπουργός οικονομίας κ. Γ.Σταθάκης που ξέχασε να δηλώσει ένα εκατομμύριο ευρώ στο πόθεν έσχες του. Δεν μας κάνει εντύπωση η απόκρυψη, άμα έχεις τόσα λεφτά θα θες να τα κρύψεις από την εφορία. Αλλά το ένα εκατομμύριο δεν είναι ποσό που ξεχνιέται και δεν χωνεύεται εύκολα. Όπως και εκείνο το ένα εκατομμύριο που είχε πάρει σαν αποζημίωση συνταξιοδότησης ο Δ. Τσουκάλας ως πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ το 2013. Ακόμα και οι υπουργικές εργολαβίες του κ. Φλαμπουράρη δεν χωνεύονται. Και το ηθικό πλεονέκτημα;...Δυστυχώς η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να αρχίσει να φαίνεται τίμια μόνον όταν την κατηγορήσουν.
Τσιτωνόμασταν ακούγοντας το «go home madame Merkel», φουντώναμε ακούγοντας το «γερμανοτσολιάδες», εκτινασσόμασταν από εθνική έξαρση βλέποντας όλα αυτά τα χρόνια το θράσος της δημαγωγίας που το νομίζαμε εθνικό τσαμπουκά, παραμυθιαζόμασταν με το «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή». Όταν κάποιος προσπαθούσε να ασκήσει κριτική εύρισκε πανίσχυρη ασπίδα το Αριστερό ηθικό πλεονέκτημα. Ήταν τότε ηθικοί γιατί δεν είχαν ασκήσει ακόμα εξουσία, γιατί δεν διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, δεν τους βάραιναν σκάνδαλα με μίζες όπως τα δύο παλαιά κόμματα, ήταν ακόμα στην πλεονεκτική και άνετη θέση της αντιπολιτευτικής κριτικής. Και τι κριτικής! Αλλά όμως τότε ήταν που είχαν απολέσει το ηθικό πλεονέκτημα γιατί το να αρμέγεις τον ανθρώπινο πόνο, την άγνοια, την απόγνωση και να υπόσχεσαι λύτρωση στην φτωχοποίηση την ώρα που κερδίζεις και αποκρύπτεις τα εκατομμύρια λες και παίζεις Μονόπολη δεν είναι για να το παινεύεσαι .
Εκείνη την εποχή δεν μπορούσαμε να το δούμε αυτό γιατί κρυβόντουσαν καλά κάτω από «δεμάτια σανό» και την ασυλία της αντιπολίτευσης. Έχουν περάσει δέκα δραματικοί μήνες με εκλογές, δημοψηφίσματα και capital condrols, πάλι όμως αργήσαμε να καταλάβουμε τι γινόταν. Μόνον τώρα που το νέο πολυνομοσχέδιο διαλύει σαν κεραυνός τις αυταπάτες μας φέρνοντας μας απέναντι στην χειρότερη υπερφορολόγηση από την εποχή του Ρομπέν των δασών, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι το ηθικό πλεονέκτημα ήταν από την αρχή ανύπαρκτο.