Ας εκλέξουμε έναν Αμερικάνο Πρόεδρο που θα εστιάσει στα σωστά πράγματα

Για πρώτη φορά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δύο μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις με διακριτά διαφορετικούς πολιτισμικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς - οι ΗΠΑ και η Κίνα - διαγκωνίζονται για τη διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης. Ανασύροντας τον εαυτό της από την φτώχεια και ανερχόμενη στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας οικονομίας, η Κίνα έδωσε την δυνατότητα σε άλλες αναδυόμενες χώρες να αναπτυχθούν και έχει γίνει αναπόσπαστη ατμομηχανή της διεθνούς ευημερίας για τις μελλοντικές δεκαετίες. Ο 21ος αιώνας θα φέρει ειρήνη και ασφάλεια μόνον αν η Αμερική και η Κίνα συνεργαστούν και δεν γίνουν εχθροί.
Suzanne and Nick Geary via Getty Images

Σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο προβληματικός καθημερινά, η ηγεσία και ιδίως η Αμερικανική ηγεσία είναι πιο σημαντική από ποτέ. Γι' αυτόν τον λόγο, η εκλογή του επόμενου Αμερικανού προέδρου είναι ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, μεγάλο μέρος του πλανήτη στρέφει την αμέριστη προσοχή του στον τρόπο με τον οποίον εξελίσσεται η πολιτική μας σεζόν.

Οπότε, σε τι θα πρέπει να εστιάσει ο επόμενος πρόεδρος ώστε κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος;

Αρχικά, ας θυμηθούμε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι επικεφαλής ενός κράτους καθώς και επικεφαλής της κυβέρνησης. Μόλις εκλεγεί, ο ρόλος του/της είναι να εκπροσωπεί ολόκληρο το έθνος και όχι μόνον το κόμμα που βγήκε νικητής στις εκλογές. Η εντολή εξουσίας δεν αφορά μόνον στην αντιμετώπιση βραχυπρόθεσμων ζητημάτων αλλά επίσης και στην καθοδήγηση της χώρας στο μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της πολιτικής.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι νησί. Αν και ισχυρή χώρα με ευημερία, δεν μπορεί μόνη της να ευδοκιμεί σε έναν κόσμο ο οποίος εκφυλίζεται μέσα στην έλλειψη τάξης. Η προϋπόθεση για ειρήνη και ευημερία στο εσωτερικό είναι η ενεργός και εποικοδομητική δέσμευση, σε συνεργασία με άλλους, ακόμη κι αν προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς και ιδεολογίες, για την καθιέρωση της σταθερότητας και την ενίσχυση της ανάπτυξης.

Ακολουθούν ορισμένες πρακτικές προτάσεις τόσο για το εγχώριο όσο και για το διεθνές μέτωπο:


Το Εγχώριο Μέτωπο:

Άνθρωπος που χρησιμοποιεί οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή υψηλής τεχνολογίας. (YAGI STUDIO/Getty)

Η πρώτη προτεραιότητα στο εγχώριο μέτωπο είναι οι θέσεις εργασίας του μέλλοντος. Η τεχνολογία μετασχηματίζει συνολικά τις ζωές μας, τις συνήθειές μας, την οικογένεια και την εργασία. Λαμβάνει χώρα πρόοδος σε εκθετική κλίμακα σε τομείς που κυμαίνονται από την βιοτεχνολογία μέχρι τα ψηφιακά δίκτυα και το «Ίντερνετ των Πραγμάτων». Αναμφίβολα, τα οφέλη τελικά θα προκύπτουν για όλους εφόσον διανεμηθούν με δίκαιο τρόπο. Η μετάβαση όμως θα είναι σε μεγάλο βαθμό ταραχώδης. Οι ανισορροπίες και η ανισότητα οπωσδήποτε θα επιδεινωθούν βραχυπρόθεσμα. Ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να εξετάσει πως ένα δίκτυ ασφαλείας και ένα τραμπολίνο ευκαιριών του 21ου αιώνα θα αντιμετωπίσουν την πρόκληση.

Επί των δημοσιονομικών θεμάτων, ο ένοικος του Οβάλ Γραφείου πρέπει να σχεδιάσει ένα απλουστευμένο και δικαιότερο φορολογικό σύστημα που να είναι προοδευτικό, αλλά με μικρότερες κλίμακες και χωρίς ειδικές εκπτώσεις (απαλλαγές).

Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση παραμένει το θεμέλιο του μέλλοντος του έθνους. Θα πρέπει να ενισχυθούν τα πρότυπα ώστε να μπορούν να καλύπτουν διεθνώς ανταγωνιστικά επίπεδα. Πρέπει να υποστηρίξουμε την παιδεία στα πλαίσια ενός «κοινού πυρήνα» και να μην επιτρέψουμε να διαμορφώνονται τα κεντρικά αξιώματα από την τοπική πολιτική.

Το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης πρέπει να προχωρήσει πέρα από το επίπεδο σωφρονισμού και πάνω από το ζήτημα της φυλής, ώστε να εστιάζει περισσότερο στην πρόληψη και στην αποκατάσταση.

Συχνά αναφέρεται ότι η μετανάστευση ήταν εκείνη που δημιούργησε την Αμερική. Εγώ, θα το έθετα διαφορετικά. Ενσωματώνοντας τους μετανάστες ως μεμονωμένους πολίτες και παρέχοντάς τους τα μέσα να βελτιώσουν την κατάστασή τους, η Αμερική έχει δημιουργήσει έναν δυναμικό πόρο που προωθεί την ευημερία μας και εμπλουτίζει τον πολιτισμό μας. Αυτό είναι και το στοιχείο που μας διέκρινε από την Ευρώπη. Αντί να απωθούμε τους μετανάστες και να υψώνουμε τρομερά τείχη, θα πρέπει να ανανεώνουμε τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί ο φιλόδοξος πολιτισμός μας.

Το Διεθνές Μέτωπο:

Ο Πρόεδρος Ομπάμα σε χειραψία με τον Πρόεδρο Ξι έπειτα από την συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν από κοινού στον Κήπο των Ρόδων. (AP Photo/Evan Vucci)

Ο αγώνας κατά του αυτοανακηρυχθέντος Ισλαμικού Κράτος, της Αλ Κάιντα και άλλων τρομοκρατικών τζιχαντιστικών ομάδων δεν πρόκειται να αποτελέσει παράγοντα καθοριστικό για την επιτυχία ή την αποτυχία της Αμερικής. Όταν η Δύση αντιδρά υπερβολικά στις επιθέσεις τους, αυτό αποτελεί νίκη των τζιχαντιστών. Πολύ συχνά έχουμε παίξει το παιχνίδι των τρομοκρατών οι οποίοι, όπως οι αθλητές τζούντο, χρησιμοποιούν την δική μας δύναμη για να μας επιτεθούν, με ελάχιστη προσπάθεια και με σταθερές δυνατότητες. Όσο τραγικό κι αν είναι, η κατάσταση στην Μέση Ανατολή είναι, σε τελική ανάλυση, ένα ζήτημα που έχουν να επιλύσουν οι τοπικοί και περιφερειακοί παράγοντες. Δεν έχουμε μάθει ακόμη από τα 15 χρόνια πολέμου που πέρασαν από την 11η Σεπτεμβρίου, ενώ φτάσαμε να δούμε την άνοδο του ISIS, ότι οι έξωθεν παρεμβάσεις είναι αντιπαραγωγικές;

Για πρώτη φορά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δύο μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις με διακριτά διαφορετικούς πολιτισμικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς - οι ΗΠΑ και η Κίνα - διαγκωνίζονται για τη διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης. Ανασύροντας τον εαυτό της από την φτώχεια και ανερχόμενη στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας οικονομίας, η Κίνα έδωσε την δυνατότητα σε άλλες αναδυόμενες χώρες να αναπτυχθούν και έχει γίνει αναπόσπαστη ατμομηχανή της διεθνούς ευημερίας για τις μελλοντικές δεκαετίες.

Ο 21ος αιώνας θα φέρει ειρήνη και ασφάλεια μόνον αν η Αμερική και η Κίνα συνεργαστούν και δεν γίνουν εχθροί. Για να αποφευχθεί αυτή η ιστορική γκάφα, απαιτείται να υπάρξει αμοιβαίος σεβασμός και κατανόηση μέσω μιας σχέσης συνεργασίας μεταξύ του επόμενου Αμερικανού Προέδρου και του Προέδρου της Κίνας Ξι Τζινπίνγκ.

Ενώ θα παραμένει ακλόνητος στα Αμερικανικά συμφέροντα όπως η κυβερνοάμυνα και η αντίθεση στην αλλαγή συνόρων δια της βίας, ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος πρέπει να επιχειρήσει να αποτρέψει το να σπρώξει την Κίνα και τη Ρωσία σε μια πιο τυπική συμμαχία. Η Ρωσία, όπως και οι ίδιες οι ΗΠΑ, ανανεώνει το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

Η χειρότερη γεωπολιτική εξέλιξη θα ήταν για τον κόσμο να διασπαστεί γι' άλλη μια φορά σε άκαμπτα συστήματα μπλοκ που θα ενισχύονται από μια νέα κούρσα πυρηνικών όπλων. Ακόμη κι αν ηθικά τα πράγματα δεν είναι καθαρά, η συνεργασία με την Ρωσία είναι επίσης ουσιώδης για την παγκόσμια ασφάλεια. Με πολλούς τρόπους, ο Πρόεδρος Πούτιν απλά επιζητεί σεβασμό. Και ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος θα πρέπει να εκδηλώσει αυτόν τον σεβασμό χωρίς να υπάρχουν ψευδαισθήσεις, όπως ακριβώς δεν υπήρχαν κατά τα σταθερά χρόνια της ύφεσης (της εκτόνωσης) με την Σοβιετική Ένωση.

Προκειμένου η Δύση να παραμείνει ισχυρή στην αντιμετώπιση αυτού του νέου ανταγωνισμού με την Ανατολή, οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν ισχυρό πολιτισμικό σύμμαχο στην Ευρώπη. Η Ευρώπη σήμερα, όμως, δεν είναι πλέον λειτουργική ως αξιόπιστος εταίρος. Αντίθετα, έχει παραλύσει από κάθε κρίση που αντιμετωπίζει - από το Ελληνικό χρέος μέχρι τους πρόσφυγες - και διαλύεται μπροστά στα ίδια μας τα μάτια.

Ως ντε φάκτο ηγέτης της Δύσης, ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος θα πρέπει να ασκήσει πίεση για μια Ευρώπη που, τουλάχιστον, θα έχει ομόσπονδη δημοσιονομική πολιτική και εξωτερική πολιτική, ενιαίες μεταναστευτικές και ενεργειακές πολιτικές - εν συντομία, μια ενιαία Ευρώπη που να είναι ο άλλος πυλώνας της Δύσης. Διαφορετικά, η Αμερική θα πρέπει να βασίζεται σε μια σειρά εθνών, εκ των οποίων το κάθε ένα θα είναι υπερβολικά μικρό ώστε να μετράει από μόνο του, αλλά θα περιορίζεται επίσης από τον ζουρλομανδύα του να είναι μέρος μιας δυσλειτουργικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπάρχουν θετικές εξελίξεις για τον επόμενο Αμερικανό πρόεδρο προς αξιοποίηση: οι συμφωνίες του Παρισιού για το κλίμα, οι χαμηλότερες τιμές πετρελαίου, η ευκαιρία να επαναφέρει το Ιράν στους κόλπους του κόσμου, οι άνεμοι αλλαγής στην Αργεντινή, στην Βενεζουέλα και στην Κούβα και ο κλάδος ελαίας που ο Ινδός Πρωθυπουργός Μόντι έτεινε στον Πακιστανό Πρωθυπουργό Σαρίφ σε αυτό το μεταβαλλόμενο μέρος του κόσμου.

Ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος θα αντιμετωπίσει ορισμένες από τις μεγαλύτερες προκλήσεις - αλλά επίσης και τις μεγαλύτερες ευκαιρίες - που έχει να προσφέρει η ιστορία. Οι επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερες συνέπειες. Οι υπεύθυνοι ψηφοφόροι θα πρέπει να κάνουν την σωστή επιλογή, εκλέγοντας έναν πρόεδρο ο οποίος θα εστιάσει στα σωστά ζητήματα.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη The World Post και μεταφράστηκε στα ελληνικά.

Δημοφιλή