Παιγνίδι με το ασφαλιστικό με μεγάλο οικονομικό κόστος

Από την πλευρά της η κυβέρνηση προσποιείται, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη για μείωση των συντάξεων, ιδιαίτερα των κυρίων, και πως όλο το πρόβλημα είναι στη δυσκολία συνεννόησης των μετριοπαθών Ευρωπαίων με τους σκληρούς του ΔΝΤ. Κάπως έτσι περνάει ο χρόνος με την πραγματική οικονομία να δείχνει τάσεις επιδείνωσης στο ξεκίνημα του 2016 και το λογαριασμό της προσαρμογής να μεγαλώνει συνεχώς. Η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος - μνημονίου ήταν σχεδιασμένη να ολοκληρωθεί το Νοέμβριο του 2015 ενώ τώρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε θετική αξιολόγηση πριν τις αρχές Απριλίου με κίνδυνο να φτάσουμε και στο Μάιο, Ιούνιο με μια νέα κρίση εμπιστοσύνης, χρηματοδότησης και ρευστότητας.
sooc

Πίσω από την ανοιχτή κόντρα της κυβέρνησης με το ΔΝΤ για την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος - μνημονίου βρίσκεται το οικονομικό αδιέξοδο του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού συστήματος.

Με βάση το τρίτο πρόγραμμα - μνημόνιο η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να μειώσει την ενίσχυση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού συστήματος από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 1% του ΑΕΠ (περίπου 1,8 δισ. ευρώ) το 2016. Στην αντίληψη του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα και των συνεργατών του αυτό το μέτρο θα οδηγήσει στη χαλάρωση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζεται ενώ στην αντίληψη των εκπροσώπων του ΔΝΤ είναι απλά ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση που προετοιμάζει μια πιο δύσκολη συνέχεια.

Το ΔΝΤ θεωρεί ότι η επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού από το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό φτάνει το 10% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι της τάξης του 2,5% του ΑΕΠ. Ζητεί λοιπόν πρόσθετες μειώσεις στις συντάξεις, συμπεριλαμβανομένων των κύριων συντάξεων και περισσότερα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ το 2018 για να μπει το χρέος του ελληνικού Δημοσίου σε πορεία επιστροφής στη βιωσιμότητα.

Οι οικονομικοί υπολογισμοί του ΔΝΤ είναι σωστοί σε ό,τι αφορά στο εξωφρενικό δημοσιονομικό κόστος του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού, ξεπερνούν όμως κατά πολύ τις αντοχές της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος με τη σημερινή του μορφή. Το μήνυμα που θέλει να περάσει το ΔΝΤ στους Ευρωπαίους εταίρους είναι ότι θα πρέπει να αναλάβουν περισσότερα οικονομικά βάρη και να γίνει περισσότερο ευνοϊκή για την Ελλάδα η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους ώστε να μην υπάρχει ανάγκη για τόσο σκληρά ασφαλιστικά και δημοσιονομικά μέτρα.

Από την πλευρά της η κυβέρνηση προσποιείται, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη για μείωση των συντάξεων, ιδιαίτερα των κυρίων, και πως όλο το πρόβλημα είναι στη δυσκολία συνεννόησης των μετριοπαθών Ευρωπαίων με τους σκληρούς του ΔΝΤ. Κάπως έτσι περνάει ο χρόνος με την πραγματική οικονομία να δείχνει τάσεις επιδείνωσης στο ξεκίνημα του 2016 και το λογαριασμό της προσαρμογής να μεγαλώνει συνεχώς. Η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος - μνημονίου ήταν σχεδιασμένη να ολοκληρωθεί το Νοέμβριο του 2015 ενώ τώρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε θετική αξιολόγηση πριν τις αρχές Απριλίου με κίνδυνο να φτάσουμε και στο Μάιο, Ιούνιο με μια νέα κρίση εμπιστοσύνης, χρηματοδότησης και ρευστότητας.

Δημοφιλή