Μετά το μεγάλο «αντιμνημονιασκό φιάσκο» της «πρώτη φορά» Αριστεράς, που οδήγησε στο τρίτο και επαχθέστερο Μνημόνιο, η κυβέρνηση αναζητά επειγόντως ένα νέο σχέδιο για να δικαιολογήσει τη στρατηγική της ήττα, στο επίπεδο της εφαρμοσμένης διακυβέρνησης. Εδώ και αρκετό καιρό, το σχέδιο αυτό φαίνεται να συμπυκνώνεται στην ηθικιστική ρητορεία για τη διαπλοκή και τη διαφθορά∙ είναι η μόνη γραμμή άμυνας, άλλωστε, που μπορεί να δικαιολογήσει τη διαφορά ανάμεσα στο «παλιό και στο νέο», σύμφωνα με το πολιτικό δίλημμα των περασμένων εκλογών, έτσι όπως το είχε περιγράψει λαϊκιστικά ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας.
Στο όνομα της διαπλοκής και της διαφθοράς, ωστόσο, φαίνεται σταδιακά να οικοδομείται μια νέα καθεστωτική νοοτροπία που μετατρέπει το στρατηγικό κενό της κυβέρνησης σε εμπράγματη αλλοίωση των θεσμικών εγγυήσεων που παρέχει η δημοκρατική διακυβέρνηση. Τα δείγματα είναι πολλά: απόλυτη απαξίωση των ανεξάρτητων αρχών, θριαμβική επέλαση του κομματικού κράτους, εκβιαστικές απόπειρες ελέγχου της δικαιοσύνης, ιδιοτελής χαρτογράφηση του μιντιακού τοπίου, αποδυνάμωση των θεσμικών οργάνων που λειτουργούσαν ως αντίβαρο σε μονοπρόσωπες διοικητικές αρχές, επιλεκτικοί πειθαρχικοί έλεγχοι δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων.
Τον τελευταίο καιρό, η θεσμική παρακμή εκφράζεται με μια νέα «μικροφυσική της εξουσίας», που αποτυπώνεται στην ίδια την επιμερισμένη άσκησή της. Πρόκειται για τη μακρά απόληξη μιας ιδιάζουσας - και πάντως, στρεβλής- αντίληψης για την περίφημη «λαϊκή κυριαρχία», έτσι όπως την συνέλαβαν ιδεολογικά και την εφαρμόζουν ιδεοληπτικά οι εκπρόσωποι ενός κόμματος που διατυμπανίζει πως «έχει την κυβέρνηση αλλά δεν έχει ακόμη την εξουσία». Προφανώς πρόκειται για μια «μια καθαρή οπισθοδρόμηση της θεσμικής πολιτικής και κουλτούρας της χώρας», η οποία ωστόσο συνδυάζεται από τις απαραίτητες πολιτισμικές ενέσεις υποχρεωτικής αισιοδοξίας των πολιτών, σύμφωνα με τα πρότυπα του καλού παλιού «σοσιαλιστικού ρεαλισμού». Δεν έχει κανείς παρά να διατρέξει το πρόσφατο άρθρο της Αυγής για να δει πως πρέπει να εορτασθεί η φετινή Αποκριά, με «κλαρίνα και ροκ» για να ξεχάσουν οι πολίτες - και κυρίως οι ψηφοφόροι- τις «σκοτούρες του τρίτου Μνημονίου».
Παραθέτω από το σχετικό άρθρο: «Τρεις μέρες διάλειμμα. Από τις καθημερινές ειδήσεις για την πορεία της διαπραγμάτευσης, για τις μάχες για τη διάσωση των συντάξεων, για το παζάρι στο φορολογικό, για το... τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι στο δημοσιονομικό κενό, για τις κόντρες Ευρωπαίων - ΔΝΤ. Από τις κόντρες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τα σοβαρά για τους καθημερινούς πολίτες, αλλά και για τα... γελοία, για το ασφαλιστικό, αλλά και για τη διασταλτική ερμηνεία των τουίτ του Τουσκ, για τον σχεδιασμό της οικονομίας, αλλά και για την επιμονή η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης να υπηρετεί τους συνήθεις διαπλεκόμενους. Τρεις μέρες διάλειμμα. Με κλαρίνα και ροκ, αντί κραυγές στα τηλεπαράθυρα και βαθυστόχαστες αναλύσεις επί παντός του επιστητού. Με μια βόλτα στη γειτονιά μας, ένα μασκάρεμα -από τα... τίμια, αυτά που όλοι τα καταλαβαίνουν-, ένα τσιμπούσι με φίλους, μια προσπάθεια να πετάξει καλοζυγισμένος ο χαρταετός. Το έχουμε όλοι ανάγκη.[...] Ναι, χρειάζονται και κάποια χρήματα, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι στη συλλογική μνήμη έχει χαραχτεί ανεξίτηλα, αν όχι η υπόθεση, πάντως σίγουρα ο τίτλος της ασπρόμαυρης ταινίας του Ορέστη Λάσκου, «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Κι αυτή η καλοπέραση, για λίγο έστω, μπορεί να έρθει σχεδόν με το τίποτα. [...] Με ένα τσιπουράκι, με λαγάνα, ντολμαδάκια γιαλαντζή και ταραμοσαλάτα στο σπίτι του γείτονα. Ή με μια παρεΐστικη ή οικογενειακή έξοδο στις ταβέρνες στις κοντινές παραλίες. Και κοντινές παραλίες έχει σχεδόν όλη η Ελλάδα. Μη χάνετε την ευκαιρία. Από Τρίτη έρχεται πάλι η πραγματικότητα».
Πράγματι, από την Τρίτη, αρχίζει ξανά η επιστροφή στην πραγματικότητα. Οι χαρταετοί και τα γιαλαντζί ντολμαδάκια του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να δοκιμαστούν στον δύσκολο καιρό της αξιολόγησης, του Προσφυγικού και κυρίως της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας - με «ταξική μεροληψία», βεβαίως, βεβαίως. Σε λίγες μέρες, εξάλλου, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να εμφανιστεί με το καινούργιο «αποκριάτικο κοστούμι» του στην επικείμενη συνάντηση του με τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, διεκδικώντας τη μνημονιακή μεταμφίεση του ΣΥΡΙΖΑ σε «παρατηρητή» της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Η Αυγή πάντως όρισε το στρατηγικό πλαίσιο αυτής της νέας εκστρατείας: κλαρίνα και ροκ. Στο γνωστό βίντεο που ακολουθεί, ο Τραβόλτα ίσως δώσει στην κυβέρνηση μερικές καλές ιδέες για το πως οι ροκ χορευτικές φιγούρες μπορούν, με το συνδυαστικό ήχο των κλαρίνων, να αποδείξουν στους ευρωπαίους εταίρους και δανειστές, επιτέλους, ότι υπάρχουν και Αριστερά Κούλουμα. Καλή Σαρακοστή!
Του Γιάννη Παπαθεοδώρου, αναδημοσίευση από το dimartblog.com