Ο τομέας της Υγείας ενός κράτους αποτελεί κινητήριο μοχλό για την κοινωνική και οικονομική του ανάπτυξη και απαιτεί εργασιακό δυναμικό το οποίο να διακρίνεται από υψηλό βαθμό εξειδίκευσης. H επένδυση στους τομείς της επιστήμης, της έρευνας και της καινοτομίας στο συγκεκριμένο χώρο αποτελούν στρατηγική επιλογή της αναπτυξιακής πολιτικής ενός συστήματος το οποίο οφείλει να τους υιοθετήσει πλήρως προκειμένου να διατηρηθεί αναβαθμισμένο το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, να προωθηθεί μία βιώσιμη ανάπτυξη και να εξασφαλισθούν ευημερία και νέες θέσεις απασχόλησης.
Από πλευράς μηχανισμού απαιτείται μέσω ενός θεσμικού πλαισίου ένας στρατηγικός σχεδιασμός για την ανάδειξη προτεραιοτήτων στους τομείς έρευνας, τεχνολογικής ανάπτυξης και καινοτομίας, ο οποίος να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της αγοράς, να διαμορφώνει αποτελεσματικότερες και ευέλικτες δομές, οι οποίες να ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, τη διασύνδεση της έρευνας με την παραγωγή και την επιχειρηματικότητα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υιοθετήσει την αξιολόγηση των τεχνολογιών Υγείας (ΑΤΥ, Health Technology Assessment), οι οποίες αφορούν τους τομείς συστημάτων οργάνωσης στην υγειονομική περίθαλψη και της πρόληψης νέων ασθενειών μέσω αποτελεσματικότερων μεθόδων διάγνωσης και θεραπείας. Απαιτείται μία πολιτική σταθερών κανόνων προς όφελος της εξωστρέφειας, του εκσυγχρονισμού, της άρσης ρυθμιστικών εμποδίων όπως η γραφειοκρατία και της απλούστευσης των διαδικασιών χρηματοδοτικών παρεμβάσεων, προκειμένου να διευκολύνεται η δράση των ερευνητικών φορέων και η παροχή κινήτρων για την ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών. Παράλληλα, απαιτείται να διατηρηθεί ένα βασικό πλαίσιο συνεννόησης μεταξύ φαρμακευτικής βιομηχανίας, ασφαλιστικών φορέων, υγειονομικού προσωπικού και ασθενών, προκειμένου να διαμορφώνονται οι απαραίτητες συνθήκες για ένα φιλικό προς την καινοτομία περιβάλλον μέσα στο οποίο θα αναδειχθούν οι πρωτοπόρες ιδέες και εφαρμογές.
Ενθαρρύνοντας την καινοτομία στην Υγεία και υποστηρίζοντας εμπράκτως την Έρευνα και την διεπιστημονικότητα σε όλο το φάσμα μέσω της φαρμακευτικής βιομηχανίας, των ερευνητικών φορέων και των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων μπορεί να δημιουργηθεί ένα σταθερό περιβάλλον ανάπτυξης, βιωσιμότητας και επιχειρηματικών ευκαιριών. Από την ανακάλυψη έως την τελική έγκριση για κυκλοφορία ενός καινούριου φαρμάκου στην αγορά απαιτούνται έντεκα έως δεκαπέντε χρόνια σκληρής και επίπονης ερευνητικής προσπάθειας, έχοντας ως αφετηρία τουλάχιστον δέκα χιλιάδες πιθανές δραστικές ενώσεις. Από αυτές μόνο ένα ποσοστό 10% τυγχάνει άδειας για το στάδιο κλινικής αξιολόγησης σε πειραματόζωα και μόνο 1 στις 5 θα λάβει τελική άδεια για εμπορική εκμετάλλευση και εφαρμογή.
Όπως εύλογα κάποιος μπορεί να αντιληφθεί, το συνολικό κόστος για την οριστική έγκριση ενός νέου φαρμάκου στην κλινική πράξη καθίσταται υπέρογκο, με τη φαρμακοβιομηχανία να επενδύει συνεχώς στην έρευνα νέων δυνητικά δραστικών ενώσεων καθώς και σε καινοτόμα συστήματα διασφάλισης της ποιότητας του φαρμακευτικού προϊόντος. Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στη ανάπτυξη νέων προγνωστικών και διαγνωστικών τεχνολογιών, σε αποτελεσματικότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις (κυτταρικές θεραπείες, νανο-ιατρική, αναγεννητική ιατρική) καθώς και στο σχεδιασμό κλινικών μελετών προκειμένου να αξιολογηθεί η πορεία και η ασφάλεια των νέων φαρμακευτικών προϊόντων.
Είναι αυτονόητη η συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς καθώς η καινοτομία στην Υγεία μεταφράζεται εν τέλει σε άμεση εξοικονόμηση πόρων για το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στο σύνολό του, βελτιστοποίηση της θεραπείας για τον ασθενή και αναβάθμιση του επιπέδου περίθαλψης και ποιότητας ζωής, αυξάνοντας ταυτόχρονα το όριο επιβίωσης του πληθυσμού και μειώνοντας την ιατροφαρμακευτική σπατάλη.