Η κυβέρνηση Τσίπρα επαναλαμβάνει τα λάθη των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων στη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές. Χάνει πολύτιμο χρόνο, αποφεύγει την ενημέρωση της κοινής γνώμης εξαιτίας του φόβου του πολιτικού κόστους και δεν μπαίνει στην ουσία των σημαντικών θεμάτων.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα το καλύτερο δυνατό σενάριο είναι μία συμφωνία της τελευταίας στιγμής που θα επιβληθεί με πρωτοβουλία των Ευρωπαίων εταίρων και πιστωτών. Η συμφωνία αυτή θα αποτρέψει την καταστροφή, θα κερδίσει χρόνο για λογαριασμό της κυβέρνησης και της ελληνικής οικονομίας αλλά δεν πρόκειται να δημιουργήσει τη νέα οικονομική δυναμική που θα μας βγάλει από την ύφεση και το μνημόνιο.
Το βασικό λάθος της ελληνικής πλευράς είναι ότι έχει μετατρέψει σε κόκκινες γραμμές ζητήματα που η Ε.Ε. θεωρεί αυτονόητα όπως είναι η εξυγίανση του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού συστήματος και μια δημοσιονομική διαχείριση που θα δημιουργεί την εντύπωση ότι οι πιστωτές θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω σε βάθος αρκετών δεκαετιών. Η κυβέρνηση Τσίπρα σπαταλά όλο το διαπραγματευτικό της κεφάλαιο σε θέσεις που είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει και αποφεύγει να θέσει την αναπτυξιακή διάσταση της όποιας συμφωνίας.
Για να βγούμε από το αδιέξοδο χρειάζεται να πάρουμε πρόσθετα μέτρα προσαρμογής, να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές και κυρίως να εξασφαλίσουμε επενδυτικά κεφάλαια που θα φέρουν την ανάπτυξη, τη μείωση της ανεργίας και την αυτοχρηματοδότηση των ελλειμάτων.
Η ελληνική οικονομία χρειάζεται περισσότερα αναπτυξιακά κεφάλια από το ΕΣΠΑ, επενδυτικά σχέδια άμεσης εφαρμογής από το πακέτο Γιούνκερ και νέες επενδύσεις από σημαντικές ευρωπαϊκές πολυεθνικές που θα στείλουν το μήνυμα της δημιουργίας κλίματος εμπιστοσύνης.
Προς το παρόν η κυβέρνηση Τσίπρα δεσμεύει ταμειακά διαθέσιμα που έχουν σχέση με το ΕΣΠΑ για την καταβολή μισθών και συντάξεων του Δημοσίου, δεν ασκεί πίεση για την αξιοποίηση του πακέτου Γιούνκερ, ενώ διστάζει να συνεργαστεί με ξένους επενδυτές για να αποφύγει το... ξεπούλημα του εθνικού πλούτου.
Με τη μέθοδο που ακολουθείται ακόμη κι αν υπάρξει συμφωνία δεν θα έχει αναπτυξιακή διάσταση και τα αναγκαία μέτρα προσαρμογής που θα περιλαμβάνει θα ενισχύσουν τα φαινόμενα ύφεσης και τις αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους.