Έκθεση φωτογραφίας: Ταξίδι. Μετακινούμενοι Πληθυσμοί.

Η φωτογραφία αποτελεί φορέα εννοιών, είναι πληροφορία και μνήμη. Είναι η απ-εικόνιση που καταγράφει και ανα-παριστά μια πραγματικότητα και είναι άχρονη και ατελής, διαχρονική. Οι φωτογραφίες αποτελούν τεκμήρια, αδιάσειστα ντοκουμέντα γεγονότων που δίχως τη διαμεσολάβηση του δημιουργού-φωτογράφου δεν θα έφταναν ποτέ σε μας. Επιπλέον, κάθε φωτογραφία είναι μια σκέψη, μια ερμηνεία, ένα σύμπλεγμα συμβόλων που διαμορφώνουν ένα ξεχωριστό σύμβολο. Η επιλογή της λήψης και της δημοσιοποίησής της, επιλογή που αναπόφευκτα περικλείει κάθε φωτογραφία, είναι μια πολιτική δήλωση, μια κοινωνική ανάγνωση του φωτογράφου, μια μοναδική αλήθεια.
aggelos tzortzinis

Έκθεση φωτογραφίας του αλληλεγγύη-SolidarityNow και του Μουσείου Μπενάκη για το προσφυγικό

«Η φωτογραφία είναι θέμα σκέψης παρά θέμα παρατήρησης: είναι αποκάλυψη και όχι περιγραφή», Duane Michals

Η φωτογραφία αποτελεί φορέα εννοιών, είναι πληροφορία και μνήμη. Είναι η απ-εικόνιση που καταγράφει και ανα-παριστά μια πραγματικότητα και είναι άχρονη και ατελής, διαχρονική. Οι φωτογραφίες αποτελούν τεκμήρια, αδιάσειστα ντοκουμέντα γεγονότων που δίχως τη διαμεσολάβηση του δημιουργού-φωτογράφου δεν θα έφταναν ποτέ σε μας. Επιπλέον, κάθε φωτογραφία είναι μια σκέψη, μια ερμηνεία, ένα σύμπλεγμα συμβόλων που διαμορφώνουν ένα ξεχωριστό σύμβολο. Η επιλογή της λήψης και της δημοσιοποίησής της, επιλογή που αναπόφευκτα περικλείει κάθε φωτογραφία, είναι μια πολιτική δήλωση, μια κοινωνική ανάγνωση του φωτογράφου, μια μοναδική αλήθεια. Γιατί η φωτογραφία έχει τη δύναμη να αντικειμενοποιεί το θέμα της και να το θέτει δυναμικά απέναντι στο βλέμμα της κοινωνίας καθιστώντας το ορατό, μετατρέποντας το αλλότριο σε οικείο, γνώριμο.

Με την παρούσα έκθεση που τιτλοφορείται: «Το Ταξίδι. Μετακινούμενοι Πληθυσμοί» και διοργανώνει το αλληλεγγύη-SolidarityNow με το Μουσείο Μπενάκη από τις 19-29 Μαΐου, επιδιώκουμε να μεταφέρουμε στο ελληνικό κοινό την πραγματικότητα της καθημερινότητας των ανθρώπων που αυτόν τον τελευταίο χρόνο μετακινούνται μαζικά σε ένα άχρονο πλαίσιο, με φόντο αλλά και διακομιστή τη χώρα μας. Η Ελλάδα αποτελεί χώρα διέλευσης και παραμονής για τον πληθυσμό που μετακινείται, έχοντας ως μοναδική επιδίωξη ένα ασφαλές καταφύγιο σε κάποια χώρα της Ευρώπης.

Μετανάστες και πρόσφυγες, νόμιμοι και παράτυποι, όλοι, διεκδικητές του ιερού δικαιώματος στη ζωή. Οι περισσότερες από τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι εικόνες που πλημμυρίζουν το ατομικό μας υποσυνείδητο και τη συλλογική μνήμη μας, συνδεδεμένες απευθείας με γεγονότα και εικόνες προσφυγιάς και της δικής μας ιστορίας. Η μετακίνηση πληθυσμών είναι μια διαχρονική ανάγκη χωρίς σύνορα και έθνη. Και θα συνεχίσει να είναι.

Γιάννης Μπεχράκης, Γιώργος Μουτάφης, Άγγελος Τζωρτζίνης, Άλκης Κωνσταντινίδης, Enri Canaj, Ορέστης Σεφέρογλου, Μυρτώ Παπαδοπούλου, Χλόη Κριθαρά Devienne, οκτώ διεθνείς φωτογράφοι-φωτορεπόρτερ αποτυπώνουν το ταξίδι-διαδρομή των μετακινούμενων πληθυσμών από την Τουρκία στην Ελλάδα και δημιουργούν μια συνεχή συνομιλία με το κοινό, γεννώντας σκέψεις, αφυπνίζοντας συναισθήματα και ανακαλώντας μνήμες. Οκτώ φωτογράφοι, οκτώ διαφορετικές σκέψεις, έννοιες, αλήθειες και πραγματικότητες. Οκτώ διαφορετικές ματιές που προσφέρουν τη δύναμη της σύνθεσης και της δημιουργίας ενός Ταξιδιού με μοναδικό προορισμό τη Ζωή.

Ορέστης Σεφέρογλου, Πρόσφυγας τυλιγμένος με θερμαντική κουβέρτα στο Μόλυβο Λέσβου, μόλις έχει βγει από τη θάλασσα, Οκτώβριος 2015.

Τρεις θεματικές - εννοιολογικές ενότητες οι οποίες δημιουργούν το σενάριο της έκθεσης και αφηγούνται χρονολογικά το ταξίδι/ την ιστορία με αρχή, μέση και τέλος: Είσοδος: Λέσβος, Κως, Σάμος, Χίος, Οινούσσες, Παραμονή: κέντρα κράτησης, κέντρα προσωρινής φιλοξενίας, καταυλισμοί, Πλατεία Βικτωρίας, Έξοδος: Ειδομένη, οι θεματικές ενότητες, αναπτύσσονται σε μια συνεχή ροή που υπηρετεί μια αυστηρή νοηματική συνέχεια. Ο επισκέπτης είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τη προδιαγεγραμμένη ροή της έκθεσης για να βιώσει και να κατανοήσει τη διαδρομή αυτών των ανθρώπων σε αυτό το ταξίδι. Δε μπορεί να περιπλανηθεί ελεύθερα στο χώρο της έκθεσης, δεν μπορεί να επιλέξει τη διαδρομή του όπως δεν μπορεί ούτε ο πραγματικός ταξιδιώτης αυτού του ταξιδιού. Είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει και να περάσει κάθε στάδιο της «διαδικασίας» του συγκεκριμένου, αναπόφευκτου ταξιδιού για να καταφέρει να φτάσει στον προορισμό του.

Ο επισκέπτης στην έκθεση θα νιώσει τον ίδιο περιορισμό με τους πρωταγωνιστές των εικόνων. Επιπλέον, ο μουσειογραφικός σχεδιασμός της έκθεσης υπηρετεί και ενισχύει αυτή την αίσθηση του εγκλεισμού και του προδιαγεγραμμένου, που όμως απελευθερώνεται όσο πλησιάζει προς το τέλος, προς την Έξοδο, όπως ακριβώς και οι τυχεροί από τους ταξιδιώτες που καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το πέρασμά τους διαμέσου της Ελλάδας.

Άγγελος Τζωρτζίνης, Πρόσφυγες περπατούν στο κρύο κοντά σε προσωρινό κέντρο υποδοχής προσφύγων στο χωριό Πρέσεβο, στη Σερβία. 5 Οκτωβρίου, 2015

Πέρα από τις φωτογραφικές μαρτυρίες, η έκθεση θα φιλοξενήσει σκίτσα παιδιών και εφήβων - συγκεντρωμένα από το Δημήτρη Σκλεπάρη - που αδυνατώντας να απαντήσουν και να περιγράψουν τους λόγους που εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους, ζωγραφίζουν τη ζωή τους στο Αφγανιστάν και στη Συρία, εισάγοντας τον επισκέπτη στο ταξίδι αυτής της έκθεσης. Παιδιά που μεγάλωσαν με φόντο τη βία, που ωρίμασαν απότομα, στιγματισμένα για πάντα τόσο συναισθηματικά όσο και εκφραστικά.

Επίσης, στην έκθεση παρουσιάζεται το ντοκιμαντέρ του Χρόνη Πεχλιβανίδη "Refugee Highway" που σε καλεί να ταξιδέψεις μαζί με τους πρόσφυγες από τη Συρία στην Ρόδο, την Κω, την Τήλο, τη Σάμο και τη Λέσβο ξετυλίγοντας τις δυσκολίες αυτού του ταξιδιού. Ένα ντοκιμαντέρ όπου η αγωνία και η ελπίδα για ζωή συγχέονται σε κάθε πλάνο.

Τέλος, μια σκηνή της Ύπατης Αρμοστείας, σκηνή που φιλοξένησε εκατοντάδες οικογένειες τον τελευταίο χρόνο στη Χίο θα εγκατασταθεί στον εκθεσιακό χώρο και θα στεγάσει το δεύτερο μέρος της Έκθεσης που αφορά την Παραμονή.

Εικόνες ρεαλιστικές, σκληρές, αληθινές. Εικόνες που σε γεμίζουν φόβο, θλίψη αλλά και εικόνες που γεννάνε την ελπίδα, τη χαρά του να ζεις, του να φτάνεις σώος στον προορισμό σου. Ένα πάζλ εννοιών και σκέψεων που ανα-συνθέτουν την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και αποκαλύπτουν τη δύναμη της εικόνας, που μπορεί να μεταμορφώσει τις κοινωνικές συνειδήσεις του κόσμου μας.

Σε αυτό το αφήγημα καλούμαστε να αναλογιστούμε τη θέση μας και να επιλέξουμε τον τρόπο που θα διαφυλάξουμε το μοναδικό ανυπέρβλητο δικαίωμα όλων των ανθρώπων, το δικαίωμα στη Ζωή.

Γιατί κάθε φωτογραφία είναι μια αντίληψη της πραγματικότητας.

Γιατί κάθε φωτογραφία είναι μια πολιτική σκέψη.

Γιατί κάθε φωτογραφία είναι ένα Ταξίδι.

Πληροφορίες για την Έκθεση

Μουσείο Μπενάκη - Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου

Εγκαίνια: Δευτέρα 16 Απριλίου, ώρα 20:00

Διάρκεια Έκθεσης: 19/05/2016 - 29/05/2016

Δωρεάν Είσοδος

Δημοφιλή