Τα επόμενα δέκα χρόνια θα είναι συγχρόνως δύσκολα αλλά και συναρπαστικά στον τομέα της Κοινωνίας των Πολιτών σε διεθνές και εθνικό επίπεδο. Η ΚτΠ καλείται να ανταπεξέλθει σε νέες τεχνολογίες που θα τροποποιήσουν ριζικά τα κλασσικά μοντέλα χρηματοδότησης αλλά και συμμετοχικότητας των πολιτών. Καλείται επίσης να προσαρμοστεί στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα, κυρίως της μετατόπισης της παγκόσμιας «βαρύτητας» από το χώρο του Ατλαντικού στην Ασία. Κυρίως, πρέπει να επαναπροσδιορίσει το ρόλο της, στοχεύοντας να γίνει ο σημαντικότερος «συνδετικός κρίκος» της κοινωνίας, που φέρνει κοντά τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στον άνθρωπο-πολίτη.
Συνεπώς, η ΚτΠ στο μέλλον θα λειτουργεί ως η «κόλλα» που θα κρατά δεμένο το κοινωνικό σύνολο, εφαρμόζοντας ένα μοντέρνο είδος κοινωνικού συμβολαίου του 21ου αιώνα.
Στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, η ΚτΠ θα περάσει από την περίοδο αναγέννησης που τη χαρακτηρίζει σήμερα σε μια δυναμική φάση αυξημένης αυτοπεποίθησης σχετικά με το ρόλο της στην ελληνική κοινωνία. Αυτή θα βασίζεται τόσο στην ποσοτική αύξηση του αριθμού των ΜΚΟ στην Ελλάδα, που θα υλοποιούν σημαντικό κοινωνικό έργο όσο, και κυρίως, στην ποιοτική αναβάθμιση αυτών, η οποία θα προέλθει μόνο εφόσον θέσουν οι ίδιες ύψιστα επίπεδα διαφάνειας για τη λειτουργία τους. Με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεραστούν τα «φαντάσματα» του παρελθόντος, από τα οποία πηγάζει η, σχετικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δυσμενέστερη εικόνα τους στην ελληνική κοινωνία. Ο ρόλος του «συνδετικού κρίκου» είναι ακόμα πιο σημαντικός στην Ελλάδα, δεδομένων των ριζικών αλλαγών που έχουν επέλθει τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία.
Το ΜΠΟΡΟΥΜΕ θα έχει γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό στην μείωση της σπατάλης τροφίμων στην Ελλάδα, ιδεατά δε στο σημείο που να μην χρειάζεται πλέον να υπάρχει. Μπορεί να ακούγεται ειρωνικό, αλλά ο απώτερος στόχος μας ουσιαστικά συντελεί στην αυτοκαταστροφή της οργάνωσης μας!
Tη χρονιά 2025 θα θεωρείται πλέον αυτονόητο να σώζεις την περισσευούμενη τροφή σου χαρίζοντας την με ένα γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο σε κοινωφελείς φορείς αντί να την πετάς στα σκουπίδια.
- Θα θεωρούμε αστείο πως κάποτε πετούσαμε το φαγητό μας στα σκουπίδια και τις χωματερές αντί να το προσφέρουμε σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.
- Θα θεωρούμε αστείο πως κάποτε ο εθελοντισμός δεν είχε ουσιαστικά νομικό πλαίσιο, γεγονός που δημιουργούσε μια επικίνδυνη «γκρίζα» ζώνη, την οποία δυστυχώς μπορούσαν να εκμεταλλευτούν επιτήδειοι.
- Θα θεωρούμε αστείο πως κάποτε είχαμε ως χώρα το χαμηλότερο ποσοστό εθελοντισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Θα θεωρούμε αστείο πως κάποτε δεν υπήρχε πραγματικός έλεγχος των ΜΚΟ.
Ο σημαντικότερος ίσως τομέας είναι να υπάρχει ένα σύστημα πραγματικού ελέγχου και αξιολόγησης των ΜΚΟ, ώστε όχι μόνο να ξεχωρίζουν αυτές που κάνουν ουσιαστικό κοινωνικό έργο με αποτελεσματικό και διαφανή τρόπο, αλλά και για να έχουν ένα επιπλέον κίνητρο να βελτιωθούν όσες δεν είναι ακόμη σε υψηλό ποιοτικό επίπεδο.
Αυτό θα είχε σημαντικές επιπτώσεις στη μείωση των αρνητικών περιπτώσεων ΜΚΟ που έχουν σπιλώσει τη φήμη ολόκληρης της ΚτΠ στην Ελλάδα, στη δικαιότερη κατανομή χρηματοδοτικών πόρων, στην αύξηση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τις ΜΚΟ, στην αύξηση του αριθμού εθελοντών που προθυμοποιούνται να προσφέρουν.