Άλλο εκδίκηση και άλλο διεκδίκηση

Επομένως όχι, φίλε αναγνώστη και φίλη αναγνώστρια, δεν θα προσπαθήσω να σε νουθετήσω και να σε στρέψω προς μια διαφορετική προσέγγιση των στόχων σου. Εάν η εκδίκηση καταφέρνει να σε ωθήσει προς μια διαφορετική κατεύθυνση και όσο δεν βλάπτεις πρακτικά, ηθικά και ουσιαστικά κάποιον άλλον, βεβαίως και να την αξιοποιήσεις. Το μόνο που έχω να προτείνω, είναι να προσθέσεις κάτι στην «εκδίκηση». Να την δεις ως «διεκδίκηση». Όταν εκδικείσαι, θέλεις να ανταποδώσεις το κακό σε όποιον σου το έκανε. Κάποιος σε είπε άσχημο και θέλεις να του δείξεις ότι είναι άσχημος και αυτός. Ακόμη κι εάν το καταφέρεις αυτό, πώς έχεις βελτιώσει την εικόνα σου για τον εαυτό σου; Με το να τον αποκαλέσεις άσχημο πίστεψες ότι έγινες πιο όμορφος/η;
Eric Audras via Getty Images

Θέλω να είμαι ειλικρινής. Ποτέ δεν ήμουν από τους ανθρώπους που είναι ικανοί να χαρούν με το να επιτεθούν άμεσα και απροκάλυπτα σε κάποιον που τους πλήγωσε ή τους αδίκησε. Ποτέ δεν ικανοποιήθηκα με το να εκστομίζω βρισιές και επειδή είμαι λάτρης της διπλωματίας, πάντα μετρούσα τα λόγια και τις πράξεις μου ώστε να μην χάσω τον έλεγχο και κατ' επέκτασιν το δίκιο μου. Σε περίπτωση λάθους, είμαι η πρώτη που θα ζητήσει συγγνώμη εφόσον βέβαια το αντιληφθεί.

Τρέχοντας όμως το project που ονόμασα Today I Failed At μέσω Facebook αλλά και μέσω του blog μου στην αμερικάνικη έκδοση της Huffington Post με αμερικάνικο κυρίως κοινό (που τώρα αρχίζει να εκτείνεται και στην Ελλάδα), είδα ότι πολλοί άνθρωποι δεν σκέφτονται σαν κι εμένα. Ο σκοπός του Today I Failed At είναι να βοηθήσει ανθρώπους να ξεπεράσουν τις αποτυχίες τους, να μάθουν από αυτές και να επιμείνουν στους στόχους τους ή να τους επαναπροσδιορίσουν.

Ερχόμενη λοιπόν σε επαφή με ανθρώπους που ενδιαφέρονταν για όσα προτείνω μέσω της σελίδας μου, εντόπισα μια συστηματική κινητήρια λέξη που πρωτοκαθεδρεύει στον χώρο του motivation όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ: εκδίκηση.

Τόσο στην Αμερική όσο και στην Ελλάδα, ο όρος αυτός έχει αναγνωρισθεί ως η πιο αξιόπιστη εμψυχωτική δύναμη που σηκώνει ανθρώπους από τον καναπέ, τους κάνει να γυμναστούν, να διαβάσουν, να προσπαθήσουν και να χτίσουν ό,τι θα ήθελαν. Έχει χρησιμοποιηθεί τόσες φορές ώστε να καταστεί κοινότοπος, σε φράσεις που μεταφράζονται αυτούσιες στις δύο γλώσσες όπως: Revenge is a dish best served cold (Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο).

Η εκδίκηση έχει τέτοια απήχηση στο ευρύ κοινό που η τηλεπερσόνα Khloe Kardashian (μια από τις πιο γνωστές celebrities της Αμερικής) ανακοίνωσε ότι το επόμενό της τηλεοπτικό show θα ονομάζεται Revenge Body και από όσα καταλάβαμε από τα συμφραζόμενα θα στοχεύει στο να βοηθάει ανθρώπους να αποκτήσουν το σώμα που ονειρεύτηκαν αξιοποιώντας τις αρνητικές τους εμπειρίες (όπως bullying για την εικόνα τους, μομφές από πρώην κοκ.) ως κίνητρο.

Εάν έχω μάθει κάτι μέσα από τις σπουδές μου στο marketing ωστόσο, είναι ότι για να είναι κάτι δημοφιλές και διαδεδομένο, μπορεί να μην είναι σωστό, ηθικό και δίκαιο, έχει όμως σίγουρα κάτι να πει. Προφανώς, λοιπόν, η εκδίκηση δουλεύει.

Παρότι είναι μια μέθοδος και μια οδός την οποία εγώ προτιμώ να μην επιλέγω διότι μου αφήνει κατάλοιπα πικρίας και μεταμέλειας, θα ήταν υποκριτικό να μην παραδεχτώ την εξουσία που έχει να επιφέρει αλλαγή.

Επομένως όχι, φίλε αναγνώστη και φίλη αναγνώστρια, δεν θα προσπαθήσω να σε νουθετήσω και να σε στρέψω προς μια διαφορετική προσέγγιση των στόχων σου. Εάν η εκδίκηση καταφέρνει να σε ωθήσει προς μια διαφορετική κατεύθυνση και όσο δεν βλάπτεις πρακτικά, ηθικά και ουσιαστικά κάποιον άλλον, βεβαίως και να την αξιοποιήσεις.

Το μόνο που έχω να προτείνω, είναι να προσθέσεις κάτι στην «εκδίκηση». Να την δεις ως «διεκδίκηση». Όταν εκδικείσαι, θέλεις να ανταποδώσεις το κακό σε όποιον σου το έκανε. Κάποιος σε είπε άσχημο και θέλεις να του δείξεις ότι είναι άσχημος και αυτός. Ακόμη κι εάν το καταφέρεις αυτό, πώς έχεις βελτιώσει την εικόνα σου για τον εαυτό σου; Με το να τον αποκαλέσεις άσχημο πίστεψες ότι έγινες πιο όμορφος/η;

Η εκδίκηση είναι κάτι το εύλογα εθιστικό, όταν όμως γίνει συνήθεια, καταλήγει σε ένα άκαρπο tennis match. Κανένας δεν κερδίζει πόντο και οι μπαλιές πηγαινοέρχονται και θα συνεχίσουν να πηγαινοέρχονται ες αεί. Με λίγα λόγια, ακόμη κι εάν δεν αποφεύγεις αυτή την προσέγγιση όπως εγώ, με την εκδίκηση δεν υπάρχει κερδισμένος.

Στην περίπτωση της διεκδίκησης ωστόσο, το ίδιο match γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον, εφόσον ο σκοπός εδώ δεν είναι η ανταπόδοση του κακού αλλά η απαίτηση της κυριότητας. Στη διεκδίκηση μπορεί να κερδίσεις τον αγώνα.

Πώς; Όταν κάποιος σε αποκαλεί άσχημο ζυγίζεις εξωτερικά και εσωτερικά δεδομένα και επιλέγεις τι έχει σημασία για εσένα. Σου αρέσει η εικόνα σου; Πού βρίσκεται η ομορφιά ενός ανθρώπου; Μέσα ή έξω; Είναι αυτή η επίθεση αφορμή για να αλλάξεις επάνω ή μέσα σου κάτι που σε ενοχλεί; Αν ναι, το κάνεις για εσένα ή για εκείνον;

Ό,τι κι αν επιλέξεις και όπως κι αν απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις, σημασία έχει ότι αντιδράς στην επίθεση στρεφόμενος/η όχι στην πηγή της, αλλά στον ίδιο σου τον εαυτό.

Τι κερδίζεις με την αντίδραση; Βγάζεις τον εισβολέα από τον χώρο σου. Υπογραμμίζεις τα όριά σου. Δηλώνεις τι έχει σημασία για εσένα. Δηλώνεις ποιος και ποια είσαι. Απαιτείς την κυριότητα του ίδιου σου του εαυτού.

Όταν λοιπόν επικοινωνώ με ανθρώπους που χαίρονται επειδή πέτυχαν τον στόχο τους, κατάφεραν «να ομορφύνουν» χάρη στην εκδίκηση, έρχομαι να ξεκαθαρίσω ότι αυτό που έκαναν δε λέγεται εκδίκηση. Εφόσον πήραν κάτι για τον εαυτό τους από όλη αυτή τη διαδικασία δεν ανταπόδωσαν κανένα κακό. Αντίθετα κέρδισαν το match. Διεκδίκησαν.

Για να ακολουθήσετε το Today I Failed At, πατήστε εδώ

Για να επικοινωνήσετε μαζί μου, email: spyropoulosdaphne@gmail.com