Τα τελευταία χρόνια, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες προκλήσεις, ανυπέρβλητα εμπόδια και μία αβάσταχτη πραγματικότητα που συχνά μας έφτασε - και συνεχίζει να μας φτάνει - σε επίπεδα απόγνωσης. Σε αυτήν την δύσκολη περίοδο που είναι απαραίτητη περισσότερο από ποτέ, η ηγεσία που θα εμπνεύσει και θα μας καθοδηγήσει να διαμορφώσουμε ουσιαστικές λύσεις για να τα βγάλουμε πέρα και να ανασυγκροτηθούμε, είμαστε μόνοι. Ηγέτες δεν υπάρχουν... ηγέτες ικανοί, σοβαροί και άξιοι δηλαδή. Στη θέση τους, υπάρχουν όμως λαϊκιστές όλων των χρωμάτων και ιδεολογιών, που χαρακτηρίζονται από μία ανυπέρβλητη ανικανότητα, ανευθυνότητα και ασχετοσύνη, οι οποίοι με παράδοξο τρόπο, μας κυβερνούν την καυτή αυτή ιστορική στιγμή.
Σε όλες τις δυτικές χώρες από την έναρξη της κοινωνικό-οικονομικής παγκόσμιας κρίσης, παρατηρούμε δυστυχώς μία τρομακτική αύξηση του λαϊκισμού, ο οποίος πλέον αποκτά μία αυτόνομη δυναμική η οποία επεκτείνεται σε χώρες παραδοσιακά πιο προοδευτικές όπως η Δανία, η Αυστρία και η Γαλλία. Οι κοινωνικές περιστάσεις στην καρδιά του Δυτικού κόσμου έχουν προκαλέσει ένα σημαντικό χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές ηγεσίες και τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών.
Οι συνεχώς αναδυόμενες αυτές προκλήσεις δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για ένα «βολικό» μοίρασμα εύκολων λύσεων, δήθεν στρατηγικών και ουτοπικών υποσχέσεων που ευφραίνουν τα αυτιά των απελπισμένων και κουρασμένων πολιτών που πέφτουν στην παγίδα του «μήπως τελικά αυτοί τα καταφέρουν».
Έχουμε πλέον αποδεχθεί ότι αν κυνηγάμε την αριστεία είμαστε ελιτιστές, και ότι η μετριότητα είναι πιο "political correct".
Γεγονός είναι ότι σταδιακά, οι πολιτικοί διχασμοί του σήμερα είναι ανάμεσα σε λαϊκιστές και μη λαϊκιστές. Η κύρια διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό γίγνεσθαι δεν είναι ανάμεσα σε ιδεολογίες, αλλά ανάμεσα στον λαϊκισμό από τη μία και την λογική και σοβαρότητα από την άλλη. Είναι ο Trump ο οποίος θα χτίσει τοίχο ανάμεσα στην Αμερική και το Μεξικό που θα τον πληρώσουν οι Μεξικάνοι και θα διώξει όλους τους μουσουλμάνους, είναι ο κ. Τσίπρας ο οποίος θα αλλάξει την Ευρώπη και μετά όλη την ανθρωπότητα, είναι ο αρχιτέκτονας του ανεύθυνου Brexit κ. Φάρατζ, είναι τόσοι πολλοί δήθεν ηγέτες που χωρίς γνώσεις και με αμφιλεγόμενες αξίες αποτελούν τροχοπέδη ώστε να μπορέσουν οι κοινωνίες να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις.
Ίσως αποτελεί και το μεγαλύτερο παράδοξο της εποχής μας το γεγονός ότι σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο που απαιτεί ορθολογική αντίληψη, όλο και πιο πολλά εκλογικά σώματα και προσωπικότητες στη πολιτική παρασύρονται από το έντονο ρεύμα του λαϊκισμού με αποτέλεσμα να φέρνουν στην εξουσία «ηγέτες» οι οποίοι είναι απόλυτα ανεπαρκείς και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τα πολυσύνθετα προβλήματα.
Ο λαϊκισμός τουλάχιστον στη χώρα μας έχει καταφέρει να εδραιωθεί σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα της απόγνωσης των κριτικά σκεπτόμενων πολιτών - η οποία εντείνεται και από την εμμονή των ΜΜΕ να προάγουν μόνο γραφικούς ή αποδεδειγμένα αποτυχημένους που με τον φανταχτερό λαϊκισμό της κωλοτούμπας και του παραλόγου, οδηγούν σε μία δικαιολογημένη αδιαφορία και σε ένα πρωτόγνωρο έλλειμμα ελπίδας, πίστης και οράματος.
Έχουμε πλέον αποδεχθεί ότι αν κυνηγάμε την αριστεία είμαστε ελιτιστές, και ότι η μετριότητα είναι πιο "political correct".
Οδοντίατροι, αγρότες, συνδικαλιστές, ψευτοcelebrities, άνθρωποι χωρίς γνώσεις, εμπειρίες και ευθύνες γίνονται βουλευτές, από τους οποίους τελικά σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να διαβάσουν τις επτά χιλιάδες σελίδες του μνημονίου μέσα σε ώρες, να τις καταλάβουν και να τις διαχειριστούν με την απαιτούμενη σοβαρότητα και κυρίως, να συνειδητοποιήσουν τις καταστροφικές συνέπειες που έχουν όσα ψηφίζουν για το μέλλον των παιδιών μας, για τις επιχειρήσεις μας και για τη ζωή μας την ίδια.
Τελικά, σήμερα δεν είμαστε εγκλωβισμένοι στα μνημόνια, τις δόσεις και τα «καπρίτσια» Ευρωπαίων ή άλλων γραφειοκρατών όπως πολύ βολικά μας έχουν πείσει, αλλά στην ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας (αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε ηγεσία), στον καταστροφικά ισσοπεδοτικό λαϊκισμό και σε έναν κόσμο μαγικό, ουτοπικό, όπου όχι μόνο θα «υπάρξει ανάπτυξη», αλλά θα την οφείλουμε σε αυτούς που μας κυβερνούν.
Ήρθε η ώρα επιτέλους να ξυπνήσουμε, να ξεβολευτούμε και να πιστέψουμε στις δυνάμεις όσων δουλεύουμε, γνωρίζουμε, λογοδοτούμε και κρινόμαστε. Δε μπορούμε να συνεχίσουμε να αφήνουμε κάποιους να πολεμούν την αριστεία, την δημιουργικότητα και την αξιοπιστία επειδή απλά αυτές οι έννοιες τους τρομάζουν. Δε μπορούμε να ρίχνουμε την ευθύνη στα μνημόνια και στη λιτότητα, και να μην αντιδρούμε στους ερασιτέχνες πολιτικούς όταν η χώρα μας κρέμεται από μια κλωστή.