Όχι μνημόνιο χωρίς μεταρρυθμίσεις

Στον αστερισμό της συναινετικής δημοκρατίας, λοιπόν, η κυβέρνηση στην οποία στηρίζεται η χώρα για να ξεκλειδώσει τη συμφωνία που μας κρατά στη ζώνη του ευρώ, δεν μπορεί να στηριχθεί στην κοινοβουλευτική της πλειοψηφία!
LOUISA GOULIAMAKI via Getty Images

Όλα δείχνουν ότι στην Εξεταστική επιτροπή για τα μνημόνια, που σύστησε η κυβερνητική πλειοψηφία στις αρχές της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, θα πρέπει να προστεθεί νέα ύλη και νέα χρονική περίοδος που φέρει τη σφραγίδα της σημερινής κυβέρνησης.

Από εισαγγελέας στην έδρα, κατηγορούμενος στο εδώλιο μέσα σε 6 μήνες δηλαδή! Ένα ακόμα παράδοξο κεφάλαιο στην ταραχώδη μνημονιακή πολιτική περίοδο στην Ελλάδα που άρχισε το 2010 και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε και πώς θα τελειώσει.

Το νέο κεφάλαιο στη μνημονιακή μας ιστορία διεμβολίζει το πολιτικό σύστημα και το κοινοβουλευτικό τόξο, όπως ακριβώς και τα προηγούμενα μνημόνια στη διάρκεια των οποίων κονιορτοποιήθηκε ο δικομματισμός και τα πάλαι ποτέ κραταιά κόμματα, τερματίστηκαν με βία πολιτικές καριέρες και γεννήθηκαν νέα κόμματα από την αντιμνημονιακή μήτρα. Ενδεικτικά από το 2010 μέχρι το 2015 παρέλασαν 4 Πρωθυπουργοί και 7 Υπουργοί Οικονομικών, μέχρι τον κ. Τσακαλώτο.

Τα κόμματα, που επένδυσαν στην αντι-μνημονιακή ρητορική και τα πρόσωπα που τάισαν το τέρας του λαϊκισμού, ανέλαβαν πλέον τη διακυβέρνηση της χώρας. Η μετατροπή του «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ», την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, συμβολίζει το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ από την αντιμνημονιακή ρητορική στην μνημονιακή πραγματικότητα.

Είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων, το τέλος της ιδεολογικής πλατφόρμας στην οποία στήθηκε ο πολιτικός οργανισμός που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και υφάρπαξε την ψήφο των Ελλήνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον γνωρίσαμε, έφτασε στο τέλος της ιστορικής του διαδρομής. Ένας πολυσυλλεκτικός κι ετερόκλητος οργανισμός, που συσπειρώνεται στην αντίδραση και παραλύει στη δράση. Εξάλλου, το περιεχόμενο της δράσης δεν ήταν ποτέ κοινά αποδεκτό.

Σ' αυτή την τεταμένη πολιτική περίοδο, να κινούμαστε στον αστερισμό της συναινετικής δημοκρατίας, η οποία προσδιορίζεται από την ανάδειξη συμμαχικών κυβερνήσεων από το 2011 και μετά, παρά το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα επενδύει στην πόλωση κι απορρίπτει την συνεργασία ως μοχλό σταθερότητας κι εμπιστοσύνης. Σε πλήρη αναντιστοιχία με τη βούληση των πολιτών, που επιθυμούν την συνεργασία για τα μεγάλα και τα σημαντικά.

Στον αστερισμό της συναινετικής δημοκρατίας, λοιπόν, η κυβέρνηση στην οποία στηρίζεται η χώρα για να ξεκλειδώσει τη συμφωνία που μας κρατά στη ζώνη του ευρώ, δεν μπορεί να στηριχθεί στην κοινοβουλευτική της πλειοψηφία! Μπορεί να ελπίζει υπαρξιακά και πραγματικά μόνο στην αντιπολίτευση. Επειδή, όμως, αυτό ξεπερνά τα όρια της συναίνεσης και αγγίζει τα όρια του παραλόγου, δεν γίνεται ο Πρωθυπουργός να πατά σε δυο βάρκες. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτική και δημοκρατική συνθήκη η οποία να ευνοεί την ύπαρξη συγκυβέρνησης μειοψηφίας και συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης ταυτόχρονα!

Η συναινετική δημοκρατία, χάρη στην οποία αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση υπάρχει, της επιβάλλει και κάποιους όρους:

Να δημοσιοποιήσει τον οδικό χάρτη της κυβερνητικής δραστηριότητας μέχρι τον Οκτώβριο και να διαχειριστεί το νομοθετικό έργο με συναινετικές μεθόδους, για να αποφευχθούν αιφνιδιασμοί πολιτών και κομμάτων.

Να δεσμευτεί με χρονοδιάγραμμα για την άρση των ελέγχων στην κίνηση των κεφαλαίων που έχουν αποκόψει τη χώρα από τη διεθνή οικονομία.

Μια κεντρικά ελεγχόμενη οικονομία, στην οποία μετατρέπεται σιγά-σιγά η Ελλάδα, αποτελεί ταφόπλακα στα όνειρα των νέων επιχειρηματιών και όσων επιβίωσαν τα τελευταία 5 χρόνια.

Η επιβίωση της χώρας προϋποθέτει εκείνες τις μεταρρυθμίσεις και εκείνο τον πολυετή κοινά αποδεκτό σχεδιασμό σε εθνικούς στόχους, που θα δημιουργήσει σταθερό έδαφος για να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Μια ανοιχτή, ελεύθερη οικονομία και κοινωνία είναι η μόνη μας ελπίδα, για να δημιουργηθούν δουλειές, να παραχθεί πλούτος σε όλη την κοινωνία και να συγκεντρωθούν έσοδα για κοινωνικό κράτος, μισθούς και συντάξεις.

Δημοφιλή