Σε ένα πρόσφατο οικογενειακό ταξίδι, επισκεφθήκαμε τη Ντίσνεϊλαντ. Στο «Μικρό Κόσμο», τμήμα των εγκαταστάσεων της, παρουσιάζονται πολύχρωμες ρομποτικές φιγούρες και συνθέσεις που απεικονίζουν χώρες απ΄ όλο τον πλανήτη.
Τα παιδιά μου επιδόθηκαν στο να αναγνωρίσουν τα κράτη που αντίκρισαν. Ως γνήσια Ελληνόπουλα της Διασποράς, ενθουσιάστηκαν στη θέα της πατρίδας. Ένας μικρός βοσκός έπαιζε πανφλάουτο στο ποίμνιό του, περιστοιχισμένος από αρχαία ερείπια. Ήταν ίσως η πιο ταιριαστή περιγραφή για τη σύγχρονη Ελλάδα. Αντί για τον Ηρακλή ή το Μέγα Αλέξανδρο ή τον Αριστοτέλη, φιγούρες προφανώς αναγνωρίσιμες για το μέσο πολίτη του κόσμου, οι υπεύθυνοι της Ντίσνεϊ προτίμησαν τη συγκεκριμένη αναπαράσταση. Σκέφτηκα τον Αλέξη Τσίπρα και τους Έλληνες, που μοιάζουν, άθελά τους, να έχουν υπνωτιστεί από το «Μαγικό Αυλό» του. Οι απόγονοι μερικών από τους μεγαλύτερους ήρωες, στοχαστές, πολεμιστές και πολιτικούς άνδρες της Ιστορίας σαγηνεύονται από έναν επιδέξιο πρωθυπουργό.
Δεν έχουν οι σύγχρονοι Έλληνες ίδιο DNA με τους πρωτοπόρους, τους γενναίους; Δεν κατάγονται από εκείνους που επινόησαν τη μυθολογία για να εξηγήσουν τα μυστήρια του κόσμου, που κατασκεύασαν το Δούρειο Ίππο, που είπαν «μολών λαβέ» στον Ξέρξη ή ΟΧΙ στο Μουσολίνι και τους εταίρους του στον Άξονα;
Μια ματιά στο φαινόμενο του Αλέξη Τσίπρα είναι αρκετή. Κήρυξε πόλεμο στη λιτότητα και εκλέχθηκε. Σε λιγότερο από ένα χρόνο υπεραπίστηκε πολιτικές, στις οποίες αντιτάχθηκε. Οι Έλληνες χασμουρήθηκαν. Άφησε όσους πηγαίνουν στην Εκκλησία απροστάτευτους από αναρχικούς που διακόπτουν θρησκευτικές Λειτουργίες και βεβηλώνουν ναούς. Οι Έλληνες τράβηξαν μια ρουφηξιά από το τσιγάρο τους. Απείλησε επί μακρόν τα ΜΜΕ και τελικά, μετά από μία ψευδή διαδικασία υποβολής προσφορών, σφετερίστηκε την ίδια την αρχή της ελευθεροτυπίας. Οι Έλληνες ήπιαν μία ακόμη γουλιά από τον καφέ τους. Αυτός ο άνδρας και η κυβέρνησή του, σύμφωνα με διεθνές μέσο ενημέρωσης, έπαιξαν ύποπτο παιχνίδι δολοπλοκίας με τους Ρώσους, μόλις λίγες εβδομάδες πριν από την ιστορική σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη. Επέτρεψαν στον Βλάντισλαβ Σουρκώφ, γνωστό από την υπόθεση της Κριμαίας, να εισέλθει στη χώρα, παρά την απαγόρευση της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Οι Έλληνες παρήγγειλαν κι άλλο φραπέ! Άλλοτε, θα γινόταν επανάσταση. Σήμερα, ακούγεται μόνο ένας συλλογικός αναστεναγμός.
Αναρωτιέμαι τι χρειάζονται οι συμπατριώτες μου για να ξυπνήσουν, να οργιστούν και να πουν «αρκετά»; Ζουν υπό πρωτοφανείς συνθήκες, με capital controls, με πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις. Έχουν δυνατότητα ανάληψης μόνο 420 Ευρώ την εβδομάδα. Θα ξαναπληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Μολαταύτα, βρίσκουν το κουράγιο να φροντίζουν πρόσφυγες που ξεβράζονται καθημερινά στις ελληνικές ακτές.
Επιβιώσαμε από τον Τουρκικό/Οθωμανικό ζυγό, αλλά γιατί αυτό μοιάζει τρομακτικότερο και πιο επικίνδυνο; Είναι απλό. Μετά από άθλια διακυβέρνηση δεκαετιών, από πολιτικούς που υπηρετούσαν μόνο τον εαυτό τους, εν μέσω απόγνωσης και αηδίας, οι Έλληνες αγκάλιασαν ένα νέο πρόσωπο και το αστραφτερό σύνθημά του. Επένδυσαν όνειρα και συναισθήματα, για να τα δουν να συντρίβονται στην ατυχή πραγματικότητα που βιώνουν.
Η διαφορά του να διεξάγεις μία επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία (ή τρεις) από το να ηγείσαι μιας ικανής κυβέρνησης είναι πλέον διακριτή. Η δημαγωγία κινητοποιεί προεκλογικά μια εκλογική περιφέρεια. Αυτό δε συνεπάγεται απαραίτητα μία αποτελεσματική κυβέρνηση.
Ο Διογένης, μία ακόμη εξαιρετική επιλογή για το θέαμα της Ντίσνεϊ, κρατούσε ένα φανάρι και αναζητούσε στην Αρχαία Αθήνα έναν έντιμο άνδρα. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από άλλον ένα σωτήρα. Χρειάζεται απλώς κάποιον έντιμο.