Μια αέναη ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση

Στην Ιταλία τα κόκκινα δάνεια αγγίζουν τα 360 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 18% των συνολικών δανείων και στο 23% του Ιταλικού ΑΕΠ. Στην Ισπανία έχουν περιορισθεί στο 9,8%, ωστόσο ύστερα από μαζικές εκκαθαρίσεις και πωλήσεις σε funds. Φαντάζομαι θα ξέρετε τι συμβαίνει με την Ελλάδα, όπου το ύψος των κόκκινων δανείων είναι περίπου 120 δισ., και βρισκόμαστε σε μια συνεχή διαπραγμάτευση για την πώληση τους σε funds. Κανείς δεν ενδιαφέρεται ωστόσο.
DANIEL LEAL-OLIVAS via Getty Images

Δεν είναι άγνωστο πως εν μέσω καλοκαιριού οι ευρωπαϊκές τράπεζες απέτυχαν στα προγραμματισμένα τεστ αντοχής (ή στρες τεστ) . Ένα τραπεζικό στρες τεστ ουσιαστικά αποτελεί την προσομοίωση μελλοντικών αντίξοων οικονομικών γεγονότων προκειμένου να αξιολογηθεί εάν μια τράπεζα ή ομάδα τραπεζών διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια ώστε να αντιμετωπίσουν αυτή τη πιθανή εξέλιξη. Συγκεκριμένα, Credit Suisse και Deutsche Bank, με ήδη βεβαρημένο το πρώτο εξάμηνο του 2016 από άποψη εσόδων, αφαιρέθηκαν από Stoxx Europe 50, ενώ η Ιταλική Unicredit φαίνεται να αντιμετωπίζει κεφαλαιακό έλλειμμα ύψους περίπου 8,5 δισ. ευρώ.

Μα θα έλεγε κανείς πως αυτές είναι τράπεζες, δεν θα επηρεάσουν την καθημερινότητα της ζωής των Ευρωπαίων, και σε κάθε περίπτωση, όπως και το 1998-1999, η τραπεζική οικονομία θα επανέλθει. Όχι ακριβώς. Βλέπετε, ακριβώς η αδυναμία των τραπεζών πηγάζει κατά το μεγαλύτερο ποσοστό της από την αδυναμία των καταναλωτών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και από την άρνηση (ή αναποφασιστικότητα) των κεντρικών οργάνων της Ε.Ε. να αναπλάσουν το τραπεζικό σύστημα με δίκαιους κανόνες.

Στην Ιταλία τα κόκκινα δάνεια αγγίζουν τα 360 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 18% των συνολικών δανείων και στο 23% του Ιταλικού ΑΕΠ. Στην Ισπανία έχουν περιορισθεί στο 9,8%, ωστόσο ύστερα από μαζικές εκκαθαρίσεις και πωλήσεις σε funds. Φαντάζομαι θα ξέρετε τι συμβαίνει με την Ελλάδα, όπου το ύψος των κόκκινων δανείων είναι περίπου 120 δισ., και βρισκόμαστε σε μια συνεχή διαπραγμάτευση για την πώληση τους σε funds.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται ωστόσο.

Μόνος βασικός άξονας της Ευρώπης αυτή τη στιγμή είναι η επέκταση σε άλλες αγορές, ώστε να μπορεί να αξιοποιήσει τα προϊόντα της, αφήνοντας άλυτο το εσωτερικό οικονομικό της πρόβλημα. Διατηρείται με το ζόρι στη ζωή ένα κακοστημένο παιχνίδι σε βάρος των δανειοληπτών ( και γενικώς των πολιτών της Ε.Ε.) με τη δικαιολογία της «ποσοτικής χαλάρωσης» προκειμένου να κερδοσκοπήσουν συγκεκριμένες κάστες είτε δευτερευόντως, είτε μέσω αποκρατικοποιήσεων είτε μέσω μοναδικών ευκαιριών που αναδύονται μόνο σε περιόδους κρίσης. Μάλιστα, η Deutsche Βank έχει υπολογίσει σε πρόσφατη έκθεση της ότι το 40% της «αξίας» στην ευρωπαϊκή αγορά προέρχεται από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.

40%!!

Η ΕΚΤ, πλέον και νομίμως με απόφαση του Ανώτατου Γερμανικού Δικαστηρίου, παρέχει το δικαίωμα αγοράς ομολόγων σε δευτερογενείς αγορές κρατικών ομολόγων που στοχεύουν στη διασφάλιση της κατάλληλης μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής και ο ενιαίος χαρακτήρας της νομισματικής πολιτικής. Με εξαιρετικά απλά λόγια εφόσον τα ομόλογα δεν πληρωθούν (δηλαδή «πτωχεύσει» η ΕΚΤ ή βρεθεί σε στάση πληρωμών) τα ομόλογα θα εξοφληθούν από τα παράγωγα μέσα. Ακόμα πιο απλά τα ομόλογα μπορούν να «στοιχηματίζουν» για την υγεία ή όχι της οικονομικής κατάστασης της Ε.Ε..

Ουσιαστικά η ΕΚΤ στοιχηματίζει εναντίον του εαυτού της!

Όπως φαίνεται, είναι αναπόφευκτη μια δεύτερη τραπεζική κρίση στην Ευρώπη που αυτή τη φορά απορρέει σε μεγάλο βαθμό από την ανυπαρξία ενδιαφέροντος της ίδιας της Ευρώπης προς τον εαυτό της.

Το σχήμα Αδυναμία Πολιτών-> Αδυναμία τραπεζών-> Προσωρινή Ένεση Ρευστότητας, δεν πρόκειται να λυθεί με την ενσωμάτωση νέων αγορών, ούτε με προσωρινές λύσεις, αλλά με το σοβαρό επαναπροσδιορισμό των ευρωπαϊκών τραπεζικών σχέσεων και τολμηρές κινήσεις. Αυτές οι τολμηρές κινήσεις μπορεί να είναι προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, είτε προς δημιουργία ρήτρας αναγκαστικής απορρόφησης προϊόντων μεταξύ των μελών μέχρι και μετάθεση των εθνικών οικονομικών πολιτικών σε ένα κεντρικό όργανο. Παίζοντας ένα συνεχές κρυφτό με την πραγματικότητα δεν ευνοεί την ανάπτυξη και ευημερία της Ευρώπης, και οδηγεί σε φαύλους κύκλους, αδιέξοδες πολιτικές με τελικούς αποδέκτες των προβλημάτων τους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει πέραν των ιδιωτικών χρεών τους, να επωμισθούν περαιτέρω μέτρα λιτότητας προκειμένου να θρέψουν αυτό το τέρας που λέγεται Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα.

#reform_europe

Έχει ανακοινωθεί πως παράλληλα με τις συμφωνίες πώλησης των δανείων εξετάζεται και η πιθανότητα απλού κουρέματος των δανείων, καθώς οι υποψήφιες εταιρίες διαχείρισης προσφέρουν εξαιρετικά χαμηλές αποδόσεις.

Δημοφιλή