Υποσημειώσεις: Εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, κατά συνθήκην ψεύδος

Δεν ξέρω αν εγώ δεν καταλαβαίνω μόνο τον κ. Σακελλαρίου ή και άλλους δικαστές αλλά κι αυτή η τελευταία δήλωση «το καθήκον μας ως δικαστών είναι να πιάνουμε τον σφυγμό της κοινωνίας» μ' αποτελείωσε. Ο σφυγμός της κοινωνίας ήταν εναντίον του Γαλιλαίου, υπέρ της φυλάκισης του Ντρέιφους και αναφανδόν με τον «πατριώτη» Μακ Άρθουρ στην Αμερική. Ότι καθήκον μας είναι να πιάνουμε τον σφυγμό της κοινωνίας, θα μπορούσε να το χει πει κι ο Π. Πιλάτος. Αφού θέλετε όμως, να συμβουλευτείτε τον σφυγμό της κοινωνίας και των άστρων επίσης. Η Άση Μπίλιου έχει να σας πει πολλά.
sooc

Δε διεκδικώ δάφνες τεράτου μορφώσεως ή γνωστικού ογκόλιθου. Σε κανένα θέμα και πολύ περισσότερο, στην επιστήμη του Δικαίου, στα νομικά. Ωστόσο νόμιζα ότι στοιχειώδεις συνειρμούς κι απλά λογικά βήματα, μπορούσα να κάνω με τα βασικά ελληνικά που κατέχω. Δεν ξέρω αν φταίει το ζαβό το ριζικό μας, ο Θεός που μας μισεί, το κεφάλι το κακό μας ή παν' απ' όλα το κρασί, που μιας και παρεμπιπτόντως, εδώ και κάνα δίμηνο δεν πίνω, μάλλον δε φταίει αυτό. Συνεπώς, θα τα ρίξω κι εγώ στην κρίση και κυρίως, στην κρίση της κριτικής μου ικανότητας. Τελευταία έχω παραισθήσεις και φαντάζομαι μπαράζ αλληλοσυγκρουόμενων δηλώσεων, του προέδρου του ΣτΕ, σχετικά με την αναβολή της διάσκεψης του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες. Ακούω πλέον τη γνωστή δήλωση-φράση «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη» ως ένα κατά συνθήκην ψεύδος*.

Όλα ξεκίνησαν με την ανακοίνωση του κ. Σακελλαρίου, που έλεγε ότι «ενόψει του κλίματος, το οποίο επιχειρείται να διαμορφωθεί τις τελευταίες, ιδίως ημέρες από δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις ως προς την έκβαση της διασκέψεως της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις εκκρεμείς ενώπιον του Δικαστηρίου υποθέσεις των τηλεοπτικών αδειών, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι πρέπει να ματαιωθεί η προγραμματισθείσα από 13 -9- 2016 για σήμερα διάσκεψη επί των υποθέσεων αυτών». Εδώ εγώ κατάλαβα, ότι καταγγέλλεται ευθέως, απόπειρα καθοδήγησης, επηρεασμού και χειραγώγησης των δικαστών -έστω έμμεσα, από εξωτερικούς παράγοντες. Προφανώς έκανα λάθος μιας και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣτΕ, δήλωνε στις 04/07/2016 πως «οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφαίνονται με πλήρη ανεξαρτησία και πνεύμα ουδετερότητας, δεν καθοδηγούνται, δεν επηρεάζονται, ούτε υποκύπτουν σε πιέσεις από όπου κι αν αυτές προέρχονται, ούτε βεβαίως πτοούνται από προσωπικές και ανοίκειες επιθέσεις, αλλά επιτελούν το υπηρεσιακό τους καθήκον ανεπηρέαστοι και με τη δέουσα υπευθυνότητα, ματαιοπονούν επομένως όσοι προσπαθούν για το αντίθετο».

Εν ολίγοις, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται κι ο δικαστής που δεν βγάζει απόφαση λόγω κλίματος, είναι σα να μην επεμβαίνει πυροσβέστης σε πυρκαγιά, λόγω φωτιάς ή ν' αρνείται πιλότος να κάνει την πτήση λόγω υψοφοβίας.

Κλονίστηκα. Τελικά τι απ τα δυο συμβαίνει; Επηρεάζονται οι δικαστές ή όχι; Φυσικά το ότι επιβάλλεται να μην επηρεάζονται, το 'χει ήδη απαντήσει ο πρόεδρος, σ' αυτή την ίδια τη δήλωση ακολούθως: «Εκείνο που θεωρούμε απολύτως επιβεβλημένο να επισημάνουμε είναι ότι οποιασδήποτε φύσεως ενέργειες χειραγωγήσεως του δικαστηρίου ή υπαγορεύσεων σε αυτό της επιθυμητής αποφάσεως σε εκκρεμή μάλιστα δίκη, εκτός του ότι είναι απολύτως απαράδεκτο να συμβαίνει σε ένα κράτος δικαίου πολύ δε περισσότερο όταν προέρχονται από διαδίκους με τη χρήση μάλιστα εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης τα οποία διαθέτουν, συνιστούν ευθεία επέμβαση στο έργο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, η οποία πράττει και θα συνεχίσει».

Πάνω που πήγαινα να κατευνάσω στο θολωμένο μου μυαλό, τη σουρεαλιστική τρικυμία δηλώσεων-ανακοινώσεων που εκδηλώθηκε, προσετέθη (τρίτο, παθητικού αορίστου, μέσης, απ' τα λίγα ελληνικά που θυμάμαι που λέγαμε) κι η διευκρινιστική, επικουρική ανακοίνωση της Ένωσης του ΣτΕ, την οποία υπέγραφαν ο πρόεδρος της Ευθύμιος Αντωνόπουλος και ο γενικός γραμματέας Ιωάννης Παπαγιάννης, η οποία ανέφερε: «Σύμφωνα με την από 30.9.2016 ανακοίνωση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο μόνος λόγος για τον οποίο ματαιώθηκε η προγραμματισμένη για σήμερα διάσκεψη της Ολομέλειας του δικαστηρίου επί των υποθέσεων για τις τηλεοπτικές άδειες είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί από δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις ως προς την έκβαση της διασκέψεως της Ολομέλειας για τα θέματα αυτά. Επομένως, όσα αντίθετα αναφέρονται στον Τύπο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα». Δεν ήξερα τι αναφορές είχε ο Τύπος αλλά εδώ οι δικαστές νόμιζα πως αναφέρουν σαφώς, ότι οι συνάδελφοι τους επηρεάζονται απ το κλίμα -το οποίο ασχέτως αν είναι ίσιο ή στραβό, ώστε να το φάει ο γάιδαρος, σίγουρα επηρεάζει.

Ως εκ τούτου, έχουμε και τα λόγια που διαψεύδοντας, επιβεβαιώνουν ότι οι δικαστές επηρεάζονται αλλά και την πράξη, δηλαδή την αναβολή. Άλλωστε αυτό το περίφημο «κλίμα», δημιουργήθηκε απ' τις «δημόσιες δηλώσεις», οι οποίες έχουν λόγο ύπαρξης, επειδή οι δικαστές είναι άνθρωποι και δεν είναι κομπιούτερ. Αν αποφάσιζαν κομπιούτερ, δε θα γίνονταν δηλώσεις αλλά κι αν γίνονταν, δε θα υπήρχαν αντιδράσεις για το «κλίμα» που δημιουργείται, δεν επηρεάζει την απόφαση ενός κομπιούτορα. Εν ολίγοις, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται κι ο δικαστής που δεν βγάζει απόφαση λόγω κλίματος, είναι σα να μην επεμβαίνει πυροσβέστης σε πυρκαγιά, λόγω φωτιάς ή ν' αρνείται πιλότος να κάνει την πτήση λόγω υψοφοβίας.

Δεν ξέρω αν εγώ δεν καταλαβαίνω μόνο τον κ. Σακελλαρίου ή και άλλους δικαστές, αλλά κι αυτή η τελευταία δήλωση «το καθήκον μας ως δικαστών είναι να πιάνουμε τον σφυγμό της κοινωνίας» μ' αποτελείωσε. Ο σφυγμός της κοινωνίας ήταν εναντίον του Γαλιλαίου, υπέρ της φυλάκισης του Ντρέιφους και αναφανδόν με τον «πατριώτη» Μακ Άρθουρ στην Αμερική. Ότι καθήκον μας είναι να πιάνουμε τον σφυγμό της κοινωνίας, θα μπορούσε να το 'χει πει κι ο Π. Πιλάτος. Αφού θέλετε όμως, να συμβουλευτείτε τον σφυγμό της κοινωνίας και των άστρων επίσης. Η Άση Μπίλιου έχει να σας πει πολλά.

*«Τα κατά συνθήκην ψεύδη του πολιτισμού μας», Μαξ Νορντάου, εκδ. Δαμιανός

Δημοφιλή