Ένας punk-rock 32χρονος παραπληγικός πραγματοποιεί τ' όνειρό του: ν' ανέβει και πάλι στις κορυφές του Ολύμπου. Στις 12 Ιουλίου, ο Λεωνίδας επιστρέφει κατακτώντας το Σκολιό και γίνεται ο πρωταγωνιστής του ντοκιμαντέρ "2917", μιας μεγάλου μήκους mixed-media ταινίας που θα συνδυάζει την κλασική αφήγηση με το animation. Πολύτιμοι συνοδοί του σ' αυτή την προσπάθεια, ο Γιώργος Μπαϊρακτάρης και η Σουζάνα Γεωργουλή, συνοδοί της Health Guardians και οι άνθρωποι που μας υποδέχονται στο Καταφύγιο Χορτιάτη. Πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες και μια ιδανική αφορμή για να γνωρίσουμε καλύτερα δύο σπάνιες προσωπικότητες με ιδιαίτερο ήθος, καθαρότητα στο βλέμμα και ανιδιοτελή αγάπη για τη φύση και τον άνθρωπο.
-Θα ήθελα να μάθω κάποια πράγματα για την πορεία σας.
-Είμαστε και δύο παλιά μέλη του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών. Επίσης, είμαστε μέλη εθελοντικών οργανώσεων όπως ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, οι Γιατροί του Κόσμου, η ΕΠΟΜΕΑ Δήμου Θεσσαλονίκης. Είμαστε και οι δύο εκπαιδευτές Πρώτων Βοηθειών και διαθέτουμε γνώσεις για τη φροντίδα ατόμων με χρόνιες παθήσεις και αναπηρία. Η Σουζάνα έχει πτυχίο του ΕΚΑΒ ως Διασώστης-Πλήρωμα Ασθενοφόρου. Και οι δύο κάνουμε ορειβασία, αναρρίχηση, καθώς και ποδηλασία βουνού από νεαρή ηλικία στα ελληνικά βουνά, αλλά και σε κάποια του εξωτερικού όπως οι Άλπεις και το Παμίρ. Ο Γιώργος ήταν ο πρώτος που ανέβηκε στον Όλυμπο με ποδήλατο, ενώ η Σουζάνα συμμετείχε σε ορειβατική αποστολή στο Παμίρ ανεβαίνοντας πάνω από 6.000 μέτρα υψόμετρο.
-Πώς αποφασίσατε ν' ασχοληθείτε με το Καταφύγιο του Χορτιάτη;
-Αρχικά, ασχοληθήκαμε για επτά χρόνια με τον Όλυμπο ως υπεύθυνοι του Καταφυγίου «Γιόσος Αποστολίδης» του Σ.Ε.Ο., το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 2.765 μέτρων στο Οροπέδιο των Μουσών. Έχοντας αυτή την εμπειρία και επειδή μας άρεσε η ενασχόληση με το Καταφύγιο και κυρίως το βουνό, αποφασίσαμε ν' αναλάβουμε το Καταφύγιο του Χορτιάτη.
-Είδα στην ιστοσελίδα σας ότι είστε πολύ δραστήριοι: γιορτή κάστανου, biking, πεζοπορίες.
-Κάθε σαββατοκύριακο οργανώνουμε και μία δραστηριότητα: Πεζοπορίες για αρχάριους σε εύκολες και όμορφες διαδρομές, ποδηλασία βουνού (Mountain bike) με έμπειρο συνεργάτη προπονητή και οδηγό. Επίσης, προσανατολισμό, παιχνίδια στόχου, γυμναστική στο δάσος -Τάϊ τσι, Γιόγκα, Πιλάτες-, γνωριμία με τα βότανα, τα μανιτάρια, τα αγριολούλουδα και τα δέντρα του βουνού.
-Πώς είναι ένα τυπικό σαββατοκύριακο στο Χορτιάτη;
-Για εμάς αρχίζει με προετοιμασία. Να ψωνίσουμε, να υπολογίσουμε, να μπουν οι κατσαρόλες στη φωτιά για τη φασολάδα, τη μοναδική καστανόσουπα και κολοκυθόσουπα. Μετά, αρχίζει η υποδοχή των επισκεπτών και η υλοποίηση των δραστηριοτήτων. Στο τέλος, φαγητό με κρασάκι ή τσιπουράκι, κουβεντούλες και γνωριμίες με τους φίλους επισκέπτες και ο δρόμος της επιστροφής στην πόλη. Πολλές φορές προτιμάμε να μείνουμε μία με δύο ημέρες επάνω για να φροντίσουμε καλύτερα το καταφύγιο ή για να φτιάξουμε γλυκό κουταλιού, μαρμελάδες ή λικεράκι.
-Θα ήθελα να μου μιλήσετε για τα προγράμματα αναψυχής για ΑμεΑ. Τι ακριβώς περιλαμβάνουν;
-Στην ουσία, είναι δραστηριότητες στη φύση -βουνό και θάλασσα- ή σε μέρη με φυσική ομορφιά -λίμνες και ποτάμια. Όσον αφορά στη θάλασσα, ασχολούμαστε με το κολύμπι, το ψάρεμα επιφανείας ή και υποβρύχιο, με βαρκάδες και περιηγήσεις. Στο βουνό, κάνουμε όμορφες διαδρομές με ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο ή αναβάσεις σε κορυφές για άτομα με καλή φυσική κατάσταση, με ειδικό χειροκίνητο αμαξίδιο (Off road). Επιπλέον, κάνουμε επισκέψεις σε υδροβιότοπους, παρατηρήσεις πουλιών και ζώων. Τέλος, διοργανώνουμε διαδρομές τουριστικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Για όλα αυτά παρέχουμε τα ειδικά αμαξίδια, τη συνοδεία και την υποστήριξη.
-Τι ακριβώς είναι οι «υγείας φύλακες» και πώς προέκυψε η ανάγκη σύστασής τους;
Η Health Gardians είναι επιχείρηση που παρέχει όσα περιέγραψα αλλά και εκπαίδευση στις Πρώτες Βοήθειες για όλους και υγειονομική υποστήριξη σε μετακινήσεις ασθενών και αναπήρων ή σε ομαδικές δραστηριότητες όπως σχολικές εκδρομές, συναυλίες, φεστιβάλ και όπου αλλού χρειαστεί.
-Θα ήθελα να μου περιγράψετε την ανάβαση του Λεωνίδα στον Όλυμπο.
-Μοναδική και υπέροχη εμπειρία. Αρχίσαμε με προπονήσεις στο Χορτιάτη και με μια δοκιμαστική ανάβαση στον Όλυμπο έως τα 2.800 μέτρα. Τελικά, ξεκινήσαμε για την κορυφή «Σκολιό» στα 2.911 μέτρα, τη δεύτερη σε ύψος κορυφή του Ολύμπου, με αφετηρία το καταφύγιο ανάγκης του «Χρηστάκη» στα Καλύβια Ελασσόνας. Είναι ένα μονοπάτι τραχύ ακόμη και για ένα ειδικό αναπηρικό αμαξίδιο. Η καλή προετοιμασία βοήθησε πολύ. Βήμα-βήμα, χέρι-χέρι με τους μοχλούς των τροχών, το αμαξίδιο με τον αναβάτη και οι συνοδοί κερδίζαμε ύψος.
Πολύς κόπος, ειδικά για τον Λεωνίδα, αλλά και αντίστοιχη η ανταμοιβή όταν στη βάση της κορυφής μάς υποδέχθηκαν τα αγριοκάτσικα του Ολύμπου σε απόσταση αναπνοής. Είδαμε όλες τις κορυφές του Ολύμπου μπροστά μας και απολαύσαμε τη θέα έως το Αιγαίο πέλαγος. Δέος και συγκίνηση! Η αίσθηση, ότι μπόρεσες μετά από πολύ μελέτη και πολλές δοκιμές να βοηθήσεις ν' ανέβει ένα παραπληγικό άτομο εκεί επάνω δεν περιγράφεται. Ο Λεωνίδας δεν χόρταινε να παρατηρεί τα πάντα. Πέρσι, όταν βρέθηκε στο καταφύγιο Χρηστάκη είχε πει: «εκεί επάνω θέλω να πάω». Τελικά, πραγματοποιήθηκε!
Μετά από ένα πικ-νικ μέσα στην απίστευτη ομορφιά του βουνού των θεών αρχίσαμε την κατάβαση. Λιγότερο κουραστική, αλλά με τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και με πολύ προσοχή φτάσαμε πάλι στο καταφύγιο «Χρηστάκη» με μια μοναδική αίσθηση ικανοποίησης.
-Ποια ήταν η πιο σπουδαία στιγμή όλης αυτής της προσπάθειας;
Όλη η προσπάθεια ήταν μια στιγμή και μια ζωή. Και όλοι είμαστε βέβαιοι ότι όλα γίνονται με κοινή προσπάθεια και αγάπη.
-Ποιο είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι του να δουλεύεις με άτομα με κινητικές δυσκολίες;
-Για να υλοποιήσουμε τ' όνειρό μας, καθίσαμε ώρες στο αναπηρικό αμαξίδιο, κάναμε πειράματα, δοκιμάσαμε διαδρομές, νιώσαμε τις δυσκολίες, τις ξεπεράσαμε, δουλέψαμε μαζί και τελικά αρτιμελείς και άτομα με αναπηρία πετύχαμε.
-Ποια είναι η πιο αγαπημένη σας ιστορία που δε βαριέστε να διηγείστε απ' όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείστε με το βουνό;
-Πολλές, πάρα πολλές. Ξέρετε, στο βουνό το σύμπαν συνωμοτεί και συνδέει πρόσωπα και καταστάσεις με έναν μοναδικό τρόπο. Το βουνό είναι ένα συνεχόμενο «σχολείο». Όμορφες στιγμές, επιχειρήσεις διάσωσης, υπέρβαση των ορίων σου, χιλιάδες φίλοι, χιλιάδες ιστορίες. Όπως αυτή ενός Γερμανού που έφτασε στο καταφύγιο του Ολύμπου και ζήτησε να κοιμηθεί στο πάτωμα επειδή δεν είχε χρήματα. Του προσφέραμε κρεβάτι και τον κάλεσα στο τραπέζι αφού αρνήθηκα φυσικά να πλύνει τα πιάτα για αντάλλαγμα, γιατί όπως του είπα στην Ελλάδα δεν αφήνουμε τους φιλοξενούμενους να πλένουν πιάτα. Καθώς τρώγαμε, μου εξομολογήθηκε ότι είναι εύπορος. Απλώς, τα παράτησε όλα και ξεκίνησε πεζός για τα Ιεροσόλυμα, σαν τάμα, για την ψυχή του, όπως είπε. Θα κοιμόταν όπου έβρισκε και θα έτρωγε εάν του έδινε κάποιος φαγητό. Φεύγοντας, αφού υπέγραψα το μεγάλο βιβλίο που κουβαλούσε καταγράφοντας τους σταθμούς της διαδρομής του, αρνήθηκε τα τρόφιμα που του πρόσφερα για το δρόμο, λέγοντας ότι έχει ένα ψωμί που του έδωσε ένας βοσκός του Ολύμπου. Ήταν πέρα ως πέρα αληθινός.
-Θα ήθελα να μου περιγράψετε την πιο αγαπημένη σας εικόνα από τον Χορτιάτη.
-Στη φύση κάθε στιγμή είναι και μία εικόνα. Πάντα υπέροχη! Όλα όσα είπα είναι εικόνες που συνθέτουν μια ταινία και μια ζωή. Γεμάτη και αληθινή.
-Για ποιο λόγο θα προσκαλούσατε κάποιον στο καταφύγιο Χορτιάτη, ειδικά αν δεν έχει τύχει να το επισκεφτεί ακόμα;
-Ένας άνθρωπος στο καταφύγιο, δηλαδή στη φύση, θ' αθληθεί, θα χαλαρώσει, θα δει εικόνες και θ' αποκτήσει γνώσεις, θα γνωρίσει ανθρώπους, θα κάνει χώρο για να καθίσουν δίπλα του στο τραπέζι, θ' ακούσει τις ιστορίες τους και θα τους πει την δική του ιστορία. Αυτό είναι η αληθινή ζωή!
-Ποιο είναι το πιο τρελό σας όνειρο;
-Πιο τρελό από αυτό που ζούμε; Δεν υπάρχει! Θέλουμε να το προχωρήσουμε βήμα-βήμα και να το ολοκληρώσουμε!
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε αρχικά στο publiSHIT magazine.