" Chi tace acconsente " (όποιος σιωπά, συμφωνεί) λέει το ιταλικό ρητό.
Αυτή ήταν η απάντηση χθες σε όλη την Ευρώπη κατά του φανατισμού, της βίας, του εξτρεμισμού και της βαρβαρότητας που τρέφονται από την θρησκευτική βία. Οι γιγαντιαίες δημοκρατικές πορείες στο Παρίσι και στην υπόλοιπη Γαλλία, αλλά και οι πρωτοφανείς κινητοποιήσεις σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις αποκαλύπτουν μια νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Το φοβερό σοκ των 17 νεκρών την προηγούμενη Τετάρτη έστειλε ένα κρίσιμο ερώτημα σε όλη την Ευρώπη: θέλουμε να συνεχίσουμε πάνω στην κοινή πορεία της εκατέρωθεν ενσωμάτωσης και της λαϊκότητας (laïcité), όπως αυτή ορίστηκε από την γαλλική επανάσταση το 1789 και εφαρμόζεται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Το ερώτημα αυτό δεν απευθύνεται μόνο στους μουσουλμάνους. Απευθύνεται προς όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν αγγίζει μόνο το θέμα του ισλαμικού ριζοσπαστισμού, ο οποίος επιδιώκει να απομονώσει τους μουσουλμάνους από την υπόλοιπη ευρωπαϊκή κοινωνία. Άπτεται της ίδιας της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης και χτυπά ιδιαίτερα τον ευρωσκεπτικισμό που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια λόγω των αντιφάσεων και των επιμέρους συμφερόντων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι η πρώτη φορά που οι ευρωπαίοι πολίτες, σε όλη την Ευρώπη, βγήκαμε από τα σπίτια μας για να διαδηλώσουμε κάτω από ένα ενιαίο σύνθημα, το "Je suis Charlie". Ο αυθορμητισμός με τον οποίον όλοι ανταποκριθήκαμε στις τρεις αυτές λέξεις "Je suis Charlie" δημιουργεί μια νέα διάσταση στα φλέγοντα θέματα της μετανάστευσης, της συνύπαρξης και της ανοχής μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι προφανές ότι από αυτήν την Κυριακή οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιθυμούμε πλέον να συνεχίσουμε την υποβάθμιση της καθημερινής μας ζωής μέσα στον φόβο, την αμφιβολία και την δυσπιστία, που δυναμώνουν τον εξτρεμισμό και τραυματίζουν τα δημοκρατικά μας συστήματα και τις ελευθερίες μας.
Η δολοφονία 17 αθώων πολιτών από φανατικούς πιστούς είχε σαν αποτέλεσμα την χθεσινή Κυριακή, μια μέρα φορτισμένη από συναισθήματα και δημοκρατία. Αυτή η Κυριακή μας οδηγεί ξανά στην αισιοδοξία, που είχε εξατμισθεί από την ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα. Το μήνυμά της βγαίνει από την κινητοποίηση του γαλλικού λαού, το κοινό συλλαλητήριο χριστιανών, μουσουλμάνων, εβραίων και αγνωστικιστών στους δρόμους των γαλλικών πόλεων, τους εναγκαλισμούς πολιτών με αστυνομικούς, την αλληλεγγύη που έδειξαν οι ευρωπαίοι πολίτες στις υπόλοιπες χώρες μέλη της Ένωσης.
Ο συγκινητικός διάλογος χθες στην γαλλική τηλεόραση ανάμεσα στην μουσουλμάνα Latifa Ibn Ziaten, της οποίας ο γιος σκοτώθηκε από τον τζιχαντιστή Mohamed Merah το 2012 στην Τουλούζη, και τον ραβίνο Batou Hattab, του οποίου ο γιος σκοτώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα όμηρος μέσα στο εβραϊκό παντοπωλείο στο Vincennes, στέλνει το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη ότι η συμφιλίωση είναι πολύ πιο δυνατή από την αντιπαράθεση.
Από αυτήν την Κυριακή το σύνθημα της γαλλικής δημοκρατίας «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» αποκτά μια διάσταση πολύ πιο ευρωπαϊκή. Ούτως ή άλλως, η Ευρώπη προχωρά μπροστά, κάθε φορά που η Γαλλία κινητοποιείται.