Μια δίκαιη δίκη δεν ωφελεί μόνο τους κατηγορουμένους αλλά και την ίδια την δικαιοσύνη ως έννοια, αφού με τον τρόπο αυτό οριοθετείται σε αντικειμενικά πλαίσια η ορθή απονομή της.
Όταν υπάρχουν αλλοδαποί κατηγορούμενοι, που δε γνωρίζουν τη γλώσσα που διεξάγεται η διαδικασία στο ποινικό ακροατήριο και όπου το σύνολο της δικογραφίας είναι στα ελληνικά, γλώσσα άγνωστη σ΄ αυτούς, οφείλει αυτός (δηλαδή η αρμόδια Εισαγγελία) που καταρτίζει και σχηματοποιεί τη δικογραφία, που αποτελεί το υλικό βάσης στο οποίο θα στηριχθεί η εκδίκαση μιας υπόθεσης στο ακροατήριο, να τους ενημερώσει σε γλώσσα που κατανοούν το νομικό και πραγματικό μέρος της κατηγορίας, ώστε αυτοί να μπορούν να υπερασπιστούν με πληρότητα τον εαυτό τους στο δικαστήριο.
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που υπερισχύει των ελληνικών νόμων απαιτεί στο άρθρο 6 παρ. 3α όπως η πληροφόρηση των κατηγορουμένων για την κατηγορία να γίνεται τάχιστα, σε γλώσσα που κατανοεί ο κατηγορούμενος και να μην είναι γενική αλλά λεπτομερειακή. Αυτό σημαίνει απλά ότι το κλητήριο θέσπισμα ή το παραπεμπτικό βούλευμα αλλά και τα βασικά έγγραφα της δικογραφίας (κατά τον υπογράφοντα: όλη η δικογραφία) πρέπει να μεταφράζονται στη γλώσσα των κατηγορουμένων. Και εάν μεν υπάρχει κάποια διχογνωμία για τη μετάφραση αποδεικτικών εγγράφων, δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι το κλητήριο θέσπισμα ή το Βούλευμα πρέπει να είναι μεταφρασμένο και να επιδοθεί μαζί με επίσημη μετάφρασή του στον κατηγορούμενο.
Η αρμόδια Εισαγγελία όφειλε έγκαιρα να έχει μεταφράσει τουλάχιστον (ολόκληρο) το παραπεμπτικό βούλευμα, έτσι ώστε να επιδοθεί μεταφρασμένο στους κατηγορουμένους.
Η οποιασδήποτε μορφής πληροφόρηση της κατηγορίας στο προδικαστικό στάδιο δε μπορεί σε καμία περίπτωση να αναπληρώσει τη μετάφραση ολόκληρου του παραπεμπτικού Βουλεύματος, που περιλαμβάνει όχι μόνο την κατηγορία αλλά και τη συνοπτική αξιολόγηση του προδικαστικού υλικού. Και εάν μεν η μετάφραση του παραπεμπτικού βουλεύματος είναι αναγκαία στο σύνολό του, η τυχόν μεταβολή ή συμπλήρωση της αρχικής κατηγορίας από το Βούλευμα την καθιστά επιπρόσθετα και επιτακτική (απόφαση ΑΠ 265/1986, εξ αντιδιαστολής).
Οποιαδήποτε έκπτωση του ανωτέρω δικαιώματος του αλλοδαπού κατηγορουμένου (όπως μερική ή συνοπτική μετάφραση, μη συγκοινοποίηση της μετάφρασης ολόκληρου του κατηγορητηρίου κλπ.) παράγει απόλυτη ακυρότητα.
Τι έγινε λοιπόν στην περίφημη υπόθεση της Siemens;
Η αρμόδια Εισαγγελία όφειλε έγκαιρα να έχει μεταφράσει τουλάχιστον (ολόκληρο) το παραπεμπτικό βούλευμα, έτσι ώστε να επιδοθεί μεταφρασμένο στους κατηγορουμένους. Βεβαίως, προφανώς για λόγους ταχύτητας, προσδιόρισε δικάσιμο χωρίς να είναι έτοιμη η μετάφραση του παραπεμπτικού βουλεύματος, υπολογίζοντας ότι η αρμόδια μεταφραστική υπηρεσία θα είχε έγκαιρα ολοκληρώσει τη μετάφραση.
Θεωρώ ότι η μερική και όχι πλήρης μετάφραση του Βουλεύματος, η επισύναψη στη δικογραφία εκατοντάδων μεταφρασμένων σελίδων λίγο πριν την έναρξη της δίκης και ο μη επαρκής χρόνος μελέτης και ενημέρωσης του (και μη κοινοποιημένου) μεταφρασμένου κειμένου από τους αλλοδαπούς κατηγορουμένους, στερούσαν τους τελευταίους από μια επαρκή και ουσιαστική υπεράσπιση και κατ΄ακολουθία μία δίκαιη δίκη, όπως ταιριάζει στα δικαστήρια κάθε κράτους δικαίου.
Η Δικαιοσύνη όμως όρθωσε το ανάστημά της και το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, αρνήθηκε να εκδικάσει μια δίκη που μόνο ζημιά θα επέφερε στον εαυτό της και στη δίκαιη αντιμετώπιση των κατηγορουμένων. Κανείς δεν έχασε από την προσπάθεια επίλυσης των προβληματικών καταστάσεων. Μόνον εκείνοι που δε σέβονται το κράτος δικαίου και την ορθή απονομή της δικαιοσύνης μπορούν να μεμψιμοιρούν και να διαμαρτύρονται...