Ξέρεις, είναι φορές που την ομορφιά, μπορείς να την βρεις πολύ κοντά σου. Στην Αίγινα ας πούμε.
Ημέρες Πάσχα και εγώ θα έμενα Αθήνα, όταν σχεδόν όλοι γύρω μου θα έλειπαν εκτός. Η αλήθεια είναι ότι οι φίλοι μου επέμεναν να τους συνοδεύσω στις αποδράσεις τους, αλλά ήθελα κάτι διαφορετικό, εκείνοι, βλέπεις, θα επέλεγαν το βουνό. "Μα θα έχει τέλειες μέρες, εγώ θέλω νησί", είπα και το κατάφερα τελικά! Εντελώς last minute εξόρμηση. Ήταν και κοντά βέβαια, αλλά και πάλι. Και εισιτήρια έπρεπε να βγάλω και να κλείσω ξενοδοχείο. Όλα έγιναν ομαλώς (σχεδόν δηλαδή) και να μαι λοιπόν Κυριακή του Πάσχα απόγευμα στον Πειραιά να περιμένω το δελφίνι να με πάει Αίγινα. Τόσο κοντά, αλλά αν σου πω ότι δεν είχα ξαναπάει, θα με πιστέψεις;
Φτάνω στην Αίγινα και μετά από ένα σύντομο μπέρδεμα με το ξενοδοχείο και τη διευθέτησή του, βρήκα την παρέα μου εκεί και απολαύσαμε καφέ με υπέροχη θέα. Ένας απίστευτος ουρανός με απερίγραπτα χρώματα. Το βραδάκι, γνωρίσαμε τη νυχτερινή όψη της Αίγινας και σίγουρα έχει πολλά να σου πει! Εμείς τιμήσαμε το Barrera, με ωραία ροκ μουσική και μετά τα "Περδικιώτικα". Ε, αυτό ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Και επειδή οι εποχές που ανεχόμασταν τον υπερβολικό κόσμο κρατώντας ένα ποτό στο χέρι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, επιλέξαμε να κάτσουμε στον υπέροχο κήπο του μαγαζιού. Να μπορούμε να μιλάμε κιόλας βρε αδερφέ!
Η Δευτέρα του Πάσχα μας βρήκε να βολτάρουμε στα σοκάκια, να ανακαλύπτουμε χρωματιστές γωνιές, να παρατηρούμε τις ομολογουμένως πολλές γάτες (αν τις αγαπάς, θα χαρείς ιδιαίτερα) και να καταλήγουμε για καφέ και πρωινό σχεδόν πάνω στη θάλασσα, στο Inn on the Beach! Ερώτηση: Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί μετά την μεγάλη αναμονή για να φέρουν τον καφέ σου; Να σου φέρουν λάθος καφέ! Και εδώ προκύπτει το εξής δίλημμα. Να περιμένεις άλλη μια ώρα για να σου φέρουν τον σωστό καφέ ή να πιεις τον λάθος; Εμείς επιλέξαμε την επιλογή ν.2. Δεν πειράζει όμως, θετική διάθεση, κατανοούμε ότι ήταν και δύσκολη ημέρα λόγω αργίας, οπότε πήραμε μια βαθιά ανάσα και συνεχίσαμε να αγναντεύουμε το απέραντο μπλε, πίνοντας τον (λάθος) καφέ μας.
Η παρέα μου εκεί είχε αυτοκίνητο κι έτσι πήγαμε μια μεγάλη βόλτα! Είδαμε το σπίτι όπου έζησε ο Νίκος Καζαντζάκης , κάτσαμε για λίγο στο παγκάκι κοντά στο εκκλησάκι των Άγιων Απόστολων, εντοπίσαμε βραχάκια από τα οποία μπορείς να κάνεις βουτιές (θα ξαναπάμε το καλοκαίρι) και περάσαμε από τον Φάρο. Γενικά, η Αίγινα έχει πολλά μικρά γραφικά εκκλησάκια. Η σημαντικότερη εκκλησία της, όμως, που πιθανόν να τη γνωρίζεις, είναι ο Άγιος Νεκτάριος, προστάτης της Αίγινας. Δεσπόζει επιβλητικά στην περιοχή Ξάντος.
Πολύ κοντά από τον Άγιο Νεκτάριο βρίσκεται ο λόφος της Παλαιοχώρας, της μεσαιωνικής πρωτεύουσα του νησιού. Λέγεται πως κάποτε υπήρχαν 365 εκκλησάκια, όσες και οι ημέρες του χρόνου. Πλέον, σώζονται μόνο 38 (ή 20 σύμφωνα με άλλη πηγή). Στην κορυφή του λόφου ήταν χτισμένο ενετικό κάστρο, αλλά σώζονται ελάχιστα ίχνη. Από εκεί ψηλά, μπορείς να χαζέψεις τη θέα της Αίγινας αλλά και της παραλιακής περιοχής Σουβάλας. Η Παλαιοχώρα προσέφερε στους Αιγινίτες προστασία από τους πειρατές, όντας φυσικό οχυρό, ενώ παράλληλα το μέρος τους εξασφάλιζε διαμονή και διατροφή!
Περάσαμε και από τον αρχαιολογικό χώρο της Αφαίας. Η Αφαία ήταν τοπική θεά της γονιμότητας. Η Ακρόπολη της Αθήνας και ο ναός της Αφαίας απέχουν από το Σούνιο και το ναό του Ποσειδώνα 44 χιλιόμετρα και δημιουργούν ένα ισοσκελές τρίγωνο!
Η ώρα πέρασε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το κέντρο της Αίγινας. Είχαμε και ένα πλοίο να προλάβουμε! Απαραίτητη τελευταία στάση, όμως, πριν την επιβίβαση, ήταν αυτή σε δυο τοπικά καταστήματα για φιστίκια Αιγίνης! Παραγγελιές από Αθήνα, βλέπεις. Και λέω σε "δυο" γιατί ως αναποφάσιστος άνθρωπος που δεν ξέρει ποιο κατάστημα να επιλέξει, αγόρασα και από τα δυο για να είμαι σίγουρη! Χα! Οι καλλιέργειες φιστικιάς που θα δεις στο νησί προσφέρουν ένα ξεχωριστό χρώμα στην Αίγινα!
Εάν μείνεις περισσότερο στο νησί αυτό του Αργοσαρωνικού, αξίζει να περάσεις από την παραθαλάσσια Αγία Μαρίνα, από το επίσης παραλιακό χωριό Πέρδικα, με τα όμορφα σπίτια, αλλά και από το νησάκι Μονή, όπου και δεις ελάφια και παγόνια!
Για το τέλος, σου άφησα το καλύτερο! Στην Αίγινα συνάντησα την Β. με την οποία είχαμε γνωριστεί στο Ντουμπάι. Είχαμε κρατήσει επαφή και γνωρίζοντας ότι έχει σπίτι στο νησί και το επισκέπτεται συχνά και από παιδί, είναι κάτι σαν «ντόπια» πια εκεί, δεν μπορούσα παρά να την ενημερώσω για την άφιξή μου! Και την ευχαριστώ πολύ για την ξενάγηση!
Είδες πόσο κοντά μπορούν να φέρουν τους ανθρώπους τα ταξίδια...; Αποκλείεται να γνωρίσεις κάποιον σε ένα ταξίδι και να μην βρεις ένα σημείο ταύτισης. Ακόμη και εντελώς διαφορετικοί να είστε, θα βρείτε σίγουρα ένα σημείο επικοινωνίας. Εγγύηση αυτό.
Διαβάστε περισσότερα στο mylandingrunway.gr