3 Λόγοι για τους οποίους ο Μελανσόν μπορεί να είναι το αντίδοτο στην ψήφο στο Εθνικό Μέτωπο

Η ώθηση της «Ανυπότακτης Γαλλίας» δε θα κάνει τους τους ψηφοφόρους του σκληρού πυρήνα του Εθνικού Μετώπου να αμφιταλαντευθούν. Είναι απίθανο αυτοί οι εθνικιστές που θέλουν να είναι οι υπέρμαχοι μιας Γαλλίας λευκής, καθολικής και παραδοσιακής να γοητευθούν από έναν υποψήφιο που μιλάει για μια Γαλλία ανοιχτή στα φύλα, χειραφετημένη, ανοιχτή και έτοιμη να υποδεχθεί τους μετανάστες. Όμως οι ψηφοφόροι του Εθνικού Μετώπου δεν περιορίζονται σε αυτόν το σκληρό πυρήνα, υπάρχει επίσης μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων που ψηφίζουν Εθνικό Μέτωπο χωρίς να είναι προσκολλημένη στον ιδεολογικό πυρήνα της ακροδεξιάς. Μια ψήφος στο Εθνικό Μέτωπο που εκφράζει αρχικά και πριν από όλα μια απόλυτη δυσπιστία απέναντι στα πολιτικά κόμματα που βρίσκονταν στο τιμόνι της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες.
Maxim Shemetov / Reuters

Ζούμε μια πολιτική ανασύνθεση μεγάλου εύρους. Η παράταξη των Ρεπουμπλικανών και το Σοσιαλιστικό κόμμα είναι σε κρίση. Το πρώτο έχει πληγωθεί από τα δικαστικά προβλήματα του Φρανσουά Φιγιόν, το δεύτερο είναι ξεκάθαρα στα όρια να εκραγεί. Και ταυτόχρονα στο παρακήνιο έχουμε την ταχεία άνοδο του Εμμανουέλ Μακρόν με το κόμμα «En Marche!» («Εμπρός!»), που ελκύει τους απογοητευμένους των δύο μπλοκ.

Στην ακροδεξιά, το Εθνικό Μέτωπο διατηρείται στις δημοσκοπήσεις σε πολύ υψηλά επίπεδα, παρά μια σχετικά αποτυχημένη προεδρική εκστρατεία, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας των δικαστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει.

Από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος βλέπουμε μια ξεκάθαρη δυναμική στην υποψηφιότητα του Ζαν Λουκ Μελανσόν, χάρη στην αδυναμία που παρουσιάζει το Σοσιαλιστικό Κόμμα που αποδυναμώνεται.

Μετά τις προεδρικές εκλογές θα τεθεί το ερώτημα της βιωσιμότητας αυτής της νέας αναδιαμονής των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα μας. Αν όμως το Σοσιαλιστικό Κόμμα αποδυναμωνόταν σημαντικά και αν το κέντρο βάρους της Δεξιάς μετακινούνταν προς την «Ανυπότακτη Γαλλία», αυτό σίγουρα θα επηρέαζε αυτή την άνοδο του Εθνικού Μετώπου, την οποία παρατηρούμε εδώ και δεκαετίες.

Η «Ανυπότακτη Γαλλία» μπορεί να «τραβήξει» «περιφερειακούς» ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου

Η ώθηση της «Ανυπότακτης Γαλλίας» δε θα κάνει τους τους ψηφοφόρους του σκληρού πυρήνα του Εθνικού Μετώπου να αμφιταλαντευθούν. Είναι απίθανο αυτοί οι εθνικιστές που θέλουν να είναι οι υπέρμαχοι μιας Γαλλίας λευκής, καθολικής και παραδοσιακής να γοητευθούν από έναν υποψήφιο που μιλάει για μια Γαλλία ανοιχτή στα φύλα, χειραφετημένη, ανοιχτή και έτοιμη να υποδεχθεί τους μετανάστες. Όμως οι ψηφοφόροι του Εθνικού Μετώπου δεν περιορίζονται σε αυτόν το σκληρό πυρήνα, υπάρχει επίσης μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων που ψηφίζουν Εθνικό Μέτωπο χωρίς να είναι προσκολλημένη στον ιδεολογικό πυρήνα της ακροδεξιάς. Μια ψήφος στο Εθνικό Μέτωπο που εκφράζει αρχικά και πριν από όλα μια απόλυτη δυσπιστία απέναντι στα πολιτικά κόμματα που βρίσκονταν στο τιμόνι της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Όταν ρωτούν τους ψηφοφόρους αυτούς τους λόγους για τους οποίους επιλέγουν τη Μαρίν Λεπέν, δίνουν σχεδόν πάντα την ίδια απάντηση: «Δοκιμάσαμε τη Δεξιά, δοκιμάσαμε την Αριστερά, απέτυχαν, πρέπει να δοκιμάσουμε το Εθνικό Μέτωπο». Αυτή τη μικρή μερίδα των ψηφοφόρων του Εθνικού Μετώπου θα μπορούσε να έλξει ο Ζαν Λουκ Μελανσόν και για αυτό έχει περισσότερα πλεονεκτήματα.

Το πρώτο και όχι το λιγότερο σημαντικό είναι ότι δεν ήταν ποτέ στην εξουσία (εκτός από τη θέση του Υπουργού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης). Όταν ερωτώνται οι ψηφοφόροι αυτοί του Εθνικού Μετώπου, αυτό που εκφράζουν κυρίως είναι η αποδοκιμασία τους για την άρχουσα τάξη, μιλούν για δικαστικές υποθέσεις, για υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, για πολιτική ανανέωση που πρέπει να αναμένεται. Και όσοι συμμετείχαν σε αυτό το «σύστημα» είναι ανεπανόρθωτα «αποκαθηλωμένοι» στα μάτια τους.

Το δεύτερο πλεονέκτημα του Μελανσόν είναι η ικανότητά του να κερδίζει. Παίρνοντας συνέντευξη από τους απογοητευμένους αυτούς ψηφοφόρους καταλαβαίνουμε ότι η πλειονότητά τους δε θέλει απλώς να εκφράσει το θυμό της την περίοδο των εκλογών, θέλει να φέρει τα πάνω-κάτω και για αυτό θέλουν ο υποψήφιός τους να κερδίσει πραγματικά τις εκλογές. Για αυτό το λόγο εξάλλου επέλεξαν τη Μαρίν Λεπέν και όχι ένα μικρό αντικαθεστωτικό υποψήφιο. Μέχρι σήμερα ήταν η μόνη που θεωρούνταν πως έχει την ικανότητα να διαταράξει την εναλλαγή ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τo Ρεπουμπλικανικό. Η δυναμική της εκστρατείας του Μελανσόν έχει μια προεδρική δυναμική, μια ποιότητα που αλλάζει πολλά πράγματα για αυτούς τους εθνικιστές ψηφοφόρους.

Η αντίθεση στην ελίτ («dégagisme»), ένα μότο που θα μπορούσε να αρέσει στις εθνικιστικές τάξεις. Εδώ και μήνες ο Μελανσόν προσπαθεί να επιβάλει στην προεδρική εκστρατεία αυτή την προσφάτως δημιουργημένη λέξη που υπάρχει από την αραβική άνοιξη και εκφράζει τη λαϊκή θέληση να διώξει την «κάστα» που βρίσκεται στην εξουσία. Καμία αμφιβολία ότι το να βάζεις το λαό ενάντια στην ελίτ είναι ένα αποτελεσματικό μέσο για να «τραβήξεις» τουλάχιστον ένα μέρος των εθνικιστών ψηφοφόρων. Μια τέτοια ιδέα (να διωχθεί η ελίτ δηλαδή) θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική, ειδικά από τη στιγμή που το Εθνικό Μέτωπο είναι φοβισμένο να ανοίξει το θέμα της ακεραιότητας στην πολιτική, μετά την αποκάλυψη για οικονομικές παρατυπίες του δια μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Μια ιδεολογική μάχη που ξεκινά

Ο Ζαν Λουκ Μελανσόν στη διάρκεια αυτής της εκστρατείας επικεντρώθηκε στο να απομακρυνθεί από τα παραδείγματα που συνήθως περιορίζουν τη δημόσια συζήτηση. Πλαίσια σκέψης που συνεισέφεραν στα πρόσφατα χρόνια στην εκλογική επιτυχία του Εθνικού Μετώπου. Για παράδειγμα, η εκκοσμίκευση, η οποία εξετάζεται μόνο μέσα από το ζήτημα του Ισλάμ και ιδίως της μαντίλας. Βάζοντας σαν προτεραιότητα την έξοδο από τη Συμφωνία Alsace-Moselle, ο Μελανσόν αλλάζει το κάδρο και μέσα σε αυτό το νέο σημείο αναφοράς η Μαρίν Λεπέν δεν είναι πια η «πρωταθλήτρια» της εκκοσμίκευσης, αλλά γίνεται μια υποψήφια που υπερασπίζεται μια ασυνάρτητη θέση.

Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της προέδρου του Εθνικού Μετώπου φαίνονται λοιπόν ξεκάθαρα. Υπερβολικά ασυμβίβαστη όταν αφορά το Ισλάμ και πολλαπλασιάζοντας τα προνόμια όταν αφορά την Καθολική εκκλησία. Αυτή η ιδεολογική διαμάχη που ξεκίνησε από τον Μελανσόν δεν περιορίζεται στην εκκοσμίκευση, αφορά επίσης το μεταναστευτικό. Ο Μελανσόν αρνείται να μη δει αυτό το θέμα παρά μόνο μέσω του ζητήματος αριθμών και συνόρων. Βάζοντας σε αυτή συζήτηση το θέμα των άνισων εμπορικών συμφωνιών ή τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, ο Μελανσόν διευρύνει το πεδίο. Μη επιτρέποντας στον εαυτό του να εγκλωβιστεί σε προϋποθέσεις που περιορίζουν τη συζήτηση, ο ηγέτης της «Ανυπότακτης Γαλλίας» ξανανοίγει μια ιδεολογική μάχη ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο, μια μάχη που ήταν ξεχασμένη εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Δε θα ήταν σωστό να προβλέψουμε το μέλλον, όμως στην παρούσα κατάσταση, δεν είναι παράλογο να φανταστούμε ότι η «Ανυπότακτη Γαλλία» μπορεί να είναι ένα μέρος της λύσης στο πρόβλημα της ανόδου της Ακροδεξιάς στη χώρα μας.

Σε πραγματικό χρόνο τα ποσοστά των υποψηφιών εν όψει του α' γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία:

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη Huffington Post France και μεταφράστηκε στα ελληνικά.

Δημοφιλή