Στην κοινοβουλευτική συζήτηση της 12ης Νοεμβρίου, ο Πρωθυπουργός επέλεξε να καταστήσει πρωταρχικώς υπεύθυνους για την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων τους «διασκεδάζοντες νέους». Ο Πρωθυπουργός διατυπώνει αυτόν τον ισχυρισμό, χωρίς να εμφανίζει στοιχεία και επιστημονικά δεδομένα που να τον υποστηρίζουν και να τον αποδεικνύουν.
Σε πρώτο επίπεδο, το να αναγνωρίζει ως «μολυσμένους» τους νέους σημαίνει ότι παραδέχεται ότι δεν μπόρεσε να ελέγξει τις αρχικές εστίες μετάδοσης του ιού (δεν μας απαντά πού και πώς κόλλησαν οι «μολυσμένοι» νέοι τον ιό), εμμέσως δηλαδή αναγνωρίζει την υποκαταγραφή των κρουσμάτων στην πρώτη φάση της πανδημίας και την ευρεία διάδοση της ασθένειας στην κοινότητα. Αναγνωρίζει δηλαδή ότι δεν εντοπίστηκαν οι ασυμπτωματικοί φορείς οι οποίοι και μετέδωσαν τον ιό στους νέους, εκθέτοντας τους τελευταίους σε κίνδυνο. Αυτό δεν είναι ευθύνη των νέων, είναι δική του ευθύνη.
Σε δεύτερο επίπεδο, ο Πρωθυπουργός στοχοποιεί ανερυθρίαστα και με μεγάλη ευκολία την κοινωνική ομάδα που κατ’ εξοχήν πλήττεται από την πανδημία διότι ξέρει ότι οι νέοι, δηλαδή η ηλικία 18-30, κατά βάση υποεκπροσωπείται, δεν έχει τρόπο να ακουστεί δημόσια. Ξέρει ότι οι φοιτητικές παρατάξεις δεν έχουν την ισχύ που είχαν αλλά κι ότι ενεργοποιούν αρνητικά κοινωνικά αντανακλαστικά. Τέλος, ξέρει ότι και εργασιακά δεν υπάρχει συλλογικό όργανο που να εκπροσωπεί τα συμφέροντα αυτής της μερίδας. Πού να βρει ευκολότερο επικοινωνιακό στόχο, χωρίς στοιχειώδη αντίλογο…
Ο Πρωθυπουργός στοχοποιεί τον μέσο φοιτητή που καλείται να ανταπεξέλθει στην προβληματική τηλεκπαίδευση ενός διαχρονικά προβληματικού πανεπιστημίου. Στοχοποιεί τον εργαζόμενο για πενταροδεκάρες νέο, που υφίσταται την σκληρότητα του εργοδότη του, αναγκαζόμενος να υπομείνει σιωπηλά την ταπεινωτική και εξευτελιστική συμπεριφορά, την υποδηλωμένη εργασία και την περιορισμένη ασφαλιστική κάλυψη. Προφανώς τα 400€ που η γενιά μου παίρνει ως βασικό μισθό είναι κάτι πολύ ξένο και μακρινό για τον Πρωθυπουργό. Ίσως να αναρωτιέται για την αλήθεια των μισθών των 400€. Αποκλείεται. Οι νέοι φοροδιαφεύγουν και ψεύδονται, είναι αστείο να υποστηρίζουν ότι πληρώνονται 400€. Μα ούτε μια offshore αυτός ο 25άρης;
Δεν ξέρω σε ποιους νομίζει πως απευθύνεται. Ας τον πληροφορήσει το επικοινωνιακό του επιτελείο, μιας και με βάση αυτό αποφασίζει, ότι ο νέος του σήμερα, που δεν έχει εργασιακή προοπτική, που δεν έχει την παραμικρή βάση για να προγραμματίσει τη ζωή του και το μέλλον του στη χώρα, εν καιρώ πανδημίας δεν διασκεδάζει. Αντίθετα, αισθάνεται βαθιά μέσα στο πετσί του το κοινωνικό αδιέξοδο, αποτέλεσμα αποφάσεων της δικής του γενιάς και της γενιάς του πατέρα του. Προσαρμόζεται στα μέτρα που ανακοινώνονται γνωρίζοντας ότι η εργασία του και ο μισθός του είναι κατ’ ελάχιστον αμφίβολα, ανέχεται τον εργοδοτικό εκβιασμό, στοιβάζεται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς - προφανώς αυτός ο νέος δεν μετακινείται με ένα από τα πολλά αυτοκίνητα της οικογένειας για να πάει στη δουλειά του.
Είναι αυτός ο νέος που ανησυχεί ότι με το να πηγαίνει στη δουλειά του, με δεδομένο ότι δεν ξέρουμε ποιος νοσεί και ποιος όχι, αφού δεν γίνονται τεστ, μπορεί να κολλήσει τους γονείς και τους παππούδες τους. Γιατί ξέρει ότι αυτοί κινδυνεύουν περισσότερο. Γιατί η κινητήρια δύναμη πίσω από τη συμμόρφωση των νέων είναι η αγάπη για την οικογένειά τους – κι είναι αυτή η οικογένεια ο ένας κοινωνικός θεσμός που έμεινε ακλόνητος μέσα στην κρίση. Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να αναλογιστεί όταν τα βάζει με τον νέο, το πλήγμα που καταφέρει σε έναν από τους βασικούς συνεκτικούς πυλώνες της ελληνικής κοινωνίας -με την οποία κοινωνία έχει χάσει την επαφή, αν υποθέσουμε ότι είχε ποτέ- και τη διαιρετική τομή που με λαϊκιστικές μεθόδους δημιουργεί.
Ο Πρωθυπουργός με τις παροιμιώδεις ατάκες περί ψυκτικών από το Περιστέρι και -άκουσον άκουσον !- εξαρτημένων από το μισθό τους, δείχνει ότι δεν έχει εικόνα της κοινωνίας που διοικεί. Γιατί την διοικεί. Με διεκπεραιωτικού χαρακτήρα κινήσεις. Για να κυβερνήσεις, χρειάζεσαι σχέδιο, στρατηγική. Ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν, αλλά εδώ το σχέδιο και η στρατηγική πολυδιαφημίστηκαν από την αρχή, με το επιτελικό κράτος και τις ανά υπουργείο προτεραιότητες. Αν υπάρχει σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά και της βαθύτατης οικονομικής κρίσης που θα την ακολουθήσει, αν υπάρχει λοιπόν, δεν είναι δημοσιευμένο, δεν είναι αναλυμένο μέτρο προς μέτρο, δεν είναι κοστολογημένο και δεν προκύπτει η χρηματοδότησή του. Ο Πρωθυπουργός, που έχει και εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα, γνωρίζει ότι καμία εταιρεία δεν λειτουργεί και δεν έχει πιθανότητες να επιβιώσει αν δεν έχει ένα εξαντλητικό business plan. Πολλώ δε μάλλον ένας κρατικός μηχανισμός. Αυτήν του την ανεπάρκεια προσπαθεί να καλύψει ο Πρωθυπουργός.
Καλό θα ήταν να μην μπερδεύει την κατά τα δημοσκοπικά ευρήματα υποστήριξη προς την κυβέρνησή του με εν λευκώ αποδοχή του ίδιου και της κυβέρνησής του. Και καλό θα ήταν πριν κουνήσει το δάχτυλο στους άλλους, να ελέγξει αν πρέπει να το κουνήσει στον εαυτό του. Το ότι δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, δεν μεταφράζεται σε δική του νίκη.
Απόψεις και άλλες δηλώσεις που εκφράζονται από χρήστες και τρίτα μέρη (π.χ., bloggers) είναι αποκλειστικά δικές τους και δεν αποτελούν απόψεις της HuffPost Greece. Την ευθύνη για περιεχόμενο που δημιουργείται από τρίτα μέρη φέρουν αποκλειστικά τα μέρη αυτά.