Ο δημοσιογράφος Νίκος Μεγγρέλης, έπειτα από μία μακρά διαδρομή στον Τύπο στην τηλεοπτική δημοσιογραφία και στο ντοκιμαντέρ, δοκιμάζει νέες προσωπικές διαδρομές και πειραματίζεται. Με αφορμή την πρώτη φωτογραφική του έκθεση που μόλις ολοκληρώθηκε, μίλησε στη HuffPost, σε μία σύντομη εξομολόγηση. Για το πως αποφάσισε να δοκιμάσει τη μετάβαση από τη λέξη στην εικόνα, για το ασπρόμαυρο που κυριαρχεί στις φωτογραφίες του, αλλά και για την ηρεμία που μπορεί να χαρίζει μία φωτογραφία. Η έκθεση φωτογραφίας του Νίκου Μεγγρέλη είχε τίτλο «Η στιγμή που περνάει και δε χάνεται…» και την επιμελήθηκε η Δώρα Λαβαζού.
HuffPost: Νίκο μας εκπλήσσεις συνέχεια .. από δημοσιογράφος και δημιουργός ντοκιμαντέρ τώρα μας αποκαλύπτεις το προσωπικό σου πάθος, τη φωτογραφία. Τι είναι λοιπόν για εσένα η φωτογραφία;
N.Μεγγρέλης: Για μένα η φωτογραφία είναι Μαγεία. Λειτουργεί σαν κιβωτός μνήμης. Οχι μόνο για τη στιγμή ή την εικόνα που απαθανατίζει, αλλά επειδή ανασύρει στην επιφάνεια της μνήμης σου μια αλληλουχία γεγονότων που βίωσες και εικόνων που είδες. Σου δίνει τη δυνατότητα, να δεις με άλλο μάτι αυτό που βλέπεις καθημερινά και πολλές φορές το προσπερνάς αδιάφορα. Σου επιτρέπει, αν φυσικά είσαι σε θέση να το κάνεις, να εκτιμήσεις αφ’ενός αυτό που αποτυπώνεται - την ομορφιά ή την ασχήμια, τη χαρά ή τον πόνο - και αφ’ ετέρου το γεγονός ότι ήσουν εκεί, το είδες με τα ίδια σου τα μάτια και με ένα κλικ το μοιράστηκες σε ένα κύκλο-μικρό ή μεγάλο-ανθρώπων, σήμερα, αύριο, αλλά ίσως και μετά από 50 ή 100 χρόνια.
HuffPost: Πώς ξεκίνησε αυτό το πάθος σου;
N.Mεγγρέλης: Όπως σχεδόν όλα. Χωρίς να το καταλάβω!
HuffPost: Οι φωτογραφίες σου κυρίως είναι ασπρόμαυρες. Γιατί;
N.Mεγγρέλης: Το ασπρόμαυρο κατά κανόνα κάνει τη φωτογραφία πιο δυνατή, αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά της. Αυτό δεν σημαίνει ότι η έγχρωμη δεν αξίζει. Υπάρχουν φωτογραφίες, ιδίως αυτές που τα χρώματα είναι δυνατά και αντίθετα μεταξύ τους, που είναι πανέμορφες.Και κυρίως βλέπω τοπία και ρομαντικά και πιο σκληρά.
HuffPost: Τι σε κατευθύνει;
Ν.Μεγγρέλης: Το μάτι μου και ο ψυχικός μου κόσμος εκείνη τη στιγμή.
HuffPost: Θαυμάζεις κάποιον φωτογράφο;
Ν.Μεγγρέλης: Πολλούς. Μπρεσσόν, Μάγιερς, Κάππα και πολλούς άλλους για διαφορετικούς λόγους τον καθένα. Και από τους Έλληνες Νέλλυ, Μπεχράκης, Μουτάφης και άλλους. Έχουμε πολλούς καλούς φωτογράφους στην Ελλάδα, το πιστεύω.
HuffPost: Επόμενος φωτογραφικός στόχος;
Ν.Μεγγρέλης: Όπου με οδηγήσει το πάθος!
HuffPost: Δώσε μας πληροφορίες για την έκθεση σου.
Ν.Μεγγρέλης: Είναι φωτογραφίες ασπρόμαυρες των τελευταίων έντεκα ετών, τραβηγμένες σε διάφορα μέρη του κόσμου, από τη Βαγδάτη, την Παλαιστίνη, μέχρι το Μαρακές, το Πεκίνο και την αγαπημένη μου Πάρο. Όλες είναι ενταγμένες στο τίτλο της έκθεσης, “η στιγμή που περνάει και δε χάνεται”. Η επιμελήτρια της έκθεσης και ιδιοκτήτρια της γκαλερί iFocus, η Δώρα η Λαβαζού, την έστησε έτσι ώστε να είναι ένα νοητό ταξίδι από την ένταση, στη μοναχικότητα και στην ηρεμία που σου χαρίζει η ομορφιά της φύσης.
