Μία «εξωτική» θεωρία σχετικά με τον τρόπο που μπορεί να έχει εξαπλωθεί η ζωή στο σύμπαν παρουσίασαν δύο αστροφυσικοί του Χάρβαρντ, σύμφωνα με δημοσίευμα του Live Science.
Με βάση τη συγκεκριμένη θεωρία, πριν από εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το Ηλιακό Σύστημα ήταν ακόμα πολύ διαφορετικό από την εικόνα που έχουμε σήμερα, ένας γιγαντιαίος κομήτης (μπορεί να) πέρασε από τα εξώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς μας. Ο κομήτης αυτός κινήθηκε γρήγορα πολλά χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια- πολύ ψηλά για να καεί, μα αρκετά χαμηλά για να επιβραδύνει κάπως. Στην πορεία του βρίσκονταν ιδιαίτερα ανθεκτικά μικρόβια, και κάποια από αυτά επέζησαν από τη συνάντηση μαζί του και εναποτέθηκαν βαθιά μέσα στην πορώδη επιφάνειά του, με αποτέλεσμα να προστατεύονται από την ακτινοβολία που συναντάται στο Βαθύ Διάστημα καθώς ο κομήτης συνέχιζε το ταξίδι του στο σύμπαν, φτάνοντας μετά από πολλά χρόνια (δεκάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια) σε άλλο ηλιακό σύστημα, πιθανώς με κατοικήσιμους πλανήτες. Εν τέλει, ο κομήτης αυτός συντρίβεται σε έναν από αυτούς, αφήνοντας πάνω του τα μικρόβια (κάποια εκ των οποίων είναι ακόμα ζωντανά) δημιουργώντας μια «εστία» γήινης ζωής κάπου αλλού στο σύμπαν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Πρόκειται για μια εκδοχή της θεωρίας της Πανσπερμίας, δηλαδή της «εξαγωγής» ζωής στο σύμπαν από μακρινά αστρικά συστήματα. Προφανώς και δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί κατά πόσον συνέβη όντως κάτι τέτοιο, ωστόσο σε νέο επιστημονικό άρθρο οι Αμίρ Σιράζ και Άβι Λεμπ, αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, υποστηρίζουν ότι τουλάχιστον το πρώτο μέρος της ιστορίας αυτής – η «επιβίβαση» μικροβίων σε έναν κομήτη ο οποίος στη συνέχεια φεύγει από το Ηλιακό Σύστημα- πιθανότατα έλαβε όντως χώρα, από μία μέχρι μερικές δεκάδες φορές στην ιστορία της Γης.
Ο Σιράζ είπε στο Live Science πως, αν και περισσότερη δουλειά απαιτείται προκειμένου να υποστηριχθεί κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να ληφθεί σοβαρά υπόψιν σαν ενδεχόμενο- και ότι το επιστημονικό αυτό άρθρο μπορεί να είναι και «συντηρητικό» όσον αφορά στον αριθμό των περιστατικών «εξαγωγής» ζωής.
Αν και η κεντρική ιδέα μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαντάζει κάπως «τραβηγμένη», η ανθρωπότητα βρίσκει συνέχεια μπροστά της «απίστευτα» εκ πρώτης όψεως ενδεχόμενα, τα οποία όμως αποδεικνύονταν αργότερα ότι ήταν πραγματικότητα (από την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο μέχρι την κβαντική φυσική κ.α.). Επί της προκειμένης, αξίζει να σημειωθεί πως σειρά πειραμάτων με μικρούς πυραύλους τη δεκαετία του 1970 οδήγησε στον εντοπισμό αποικιών βακτηρίων στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Κομήτες όντως μπαίνουν και βγαίνουν κατά καιρούς στο Ηλιακό Σύστημα, και οι υπολογισμοί των Σιράζ και Λεμπ δείχνουν πως δεν είναι απίθανο κάτι τέτοιο να έχει συμβεί με μεγάλους πλανήτες που πέρασαν «ξυστά» από τον πλανήτη μας. Οι κομήτες είναι πορώδεις, και ενδεχομένως να μπορούν να προστατέψουν μικρόβια από την ακτινοβολία, ενώ υπάρχουν επίσης κάποια μικρόβια που μπορούν να επιβιώνουν για πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους στο κενό του Διαστήματος. Όλα αυτά σημαίνουν πως η ιδέα πρέπει να εκλαμβάνεται σοβαρά υπόψιν από τους επιστήμονες, είπε ο Σιράζ.
Βεβαίως, υπάρχει και ο αντίλογος: Όπως είπε στο Live Science ο Στίβεν Κέιν, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Ρίβερσαϊντ, αντιμετωπίζει με βαθύ σκεπτικισμό τη θεωρία της μεταφοράς μικροβίων από τη Γη σε άλλους πλανήτες μέσω αυτής της διαδικασίας, καθώς υπάρχει μια σειρά από παράγοντες που δυσκολεύει τα πράγματα.
Το πρώτο πρόβλημα, όπως σημείωσε, προκύπτει όταν ο κομήτης έρχεται σε επαφή με την ατμόσφαιρα. Οι Σιράζ και Λεμπ υποδεικνύουν ότι κάποια βακτήρια μπορούν να αντέξουν σε πολύ μεγάλες επιταχύνσεις, αλλά ο μηχανισμός με τον οποίο αυτά θα προσκολλώνταν στον πλανήτη είναι ασαφής, λόγω των μεγάλων αεροδυναμικών δυνάμεων γύρω από τον κομήτη, που θα έκαναν δύσκολη την «επιβίβαση» και στη συνέχεια την αποθήκευσή τους βαθιά στο εσωτερικό του. Επίσης, δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσον θα υπήρχαν όντως μικρόβια ψηλά στην ατμόσφαιρα σε πρώτη φάση, δεδομένου πως έχει περάσει πολύς καιρός από τα πειράματα της δεκαετίας του 1970, και τα μέσα τότε δεν ήταν ιδιαίτερα αξιόπιστα – ενώ επίσης είναι πολύ λίγες και οι πληροφορίες που υπάρχουν σχετικά με το πώς ήταν τα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας πριν εκατομμύρια χρόνια.
Το μεγαλύτερο ερώτημα ωστόσο, σύμφωνα με τον Κέιν, είναι το τι μπορεί να συνέβη στα μικρόβια αφού «επιβιβάστηκαν» στον κομήτη. Κάποια βακτήρια μπορεί να επιβιώνουν δεκαετίες στο Διάστημα, και αυτό θα έφτανε για να φτάσουν, πχ στον Άρη, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι υπάρχουν βακτήρια που θα μπορούσαν να επιζήσουν του ταξιδιού, διάρκειας χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών, που θα χρειαζόταν για να φτάσουν σε κάποιο άλλο κατοικήσιμο σύστημα. Παρόλα αυτά, ο Κέιν τόνισε πως οι υπολογισμοί στη συγκεκριμένη μελέτη σχετικά με το πώς θα μπορούσε να περάσει ένας κομήτης από την ατμόσφαιρα είναι νέοι και «πολύ ενδιαφέροντες».