Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Στέρλινγκ στο 7' δεν θα ήταν δυνατόν να καμουφλάρει την δυσνόητη επιμονή του Χόντσον σ' ένα σχήμα μη αποδοτικό. Το σφιχτό 5-3-2 των Ουαλών κράτησε τους Άγγλους μακριά από την περιοχή του Χενεσέι και μόνο με στημένες φάσεις έφεραν την μπάλα στην περιοχή.
Ούτε όμως ο Κέιχιλ στο 26' ούτε ο Σμόλινγκ στο 35' σημάδεψαν σωστά. Στη φάση δε του 32' ουδέποτε υπήρξε παράβαση από τη στιγμή που η μπάλα πρώτα χτύπησε στο κεφάλι του Ντέιβις και μετά στο απλωμένο χέρι του. Η Ουαλία αντιθέτως μπορούσε να υπηρετήσει το σχέδιό της, αφήνοντας την μπάλα στον αντίπαλο, και όταν ο Γκάρεθ Μπέιλ βρήκε την ευκαιρία εξέθεσε τον Χαρτ με την εκτέλεση φάουλ στο 43'.
Το 1-0 ανάγκασε τον Χόντσον ν' αλλάξει. Όχι φυσικά σύστημα, διατηρώντας το 4-3-3, αλλά πρόσωπα. Τουλάχιστον πάντως ο Βάρντι τού έδωσε το γκολ μετά την προς τα πίσω κεφαλιά του Γουίλιαμς στο 56' και ο Στάριτζ μια περισσότερη κινητικότητα από τα δεξιά και προς την περιοχή. Ξεθύμανε πάντως γρήγορα η πίεση των "τριών λιονταριών", αφού η αμυντική συνοχή των Ουαλών ήταν απαράμιλλη και δεν δόθηκαν χώροι. Ακόμη κι αν ο Λέντλι δεν άντεξε περισσότερα από 67 λεπτά, οι Άλεν, Τσέστερ, Ράμσεϊ έκαναν απίθανη δουλειά δίνοντας διπλές και τριπλές βοήθειες ή κλείνοντας τρύπες.
Ο Χόντσον έπαιξε το χαρτί του Ράσφορντ, όχι του Μπάρκλι, ο πιτσιρικάς πάντως είχε άγχος και δεν βοήθησε. Οι Ουαλοί κρατούσαν χωρίς πρόβλημα πίσω, αρκούσε πάντως η τελευταία φάση στο ματς για να έρθει το τυχερό όσο και λυτρωτικό 2-1 από τον Στάριτζ στο 92'. Γκολ που έφερε την Αγγλία πιο κοντά στην πρόκριση στα νοκ άουτ.
ΠΗΓΗ: Contra