Toν φλέρταρε και στο πρόσφατο παρελθόν (από την εποχή που βρισκόταν στην άγνωστη για αυτήν Football League και κυνηγούσε την επιστροφή της εκεί που αρμόζει στην ιστορία της) όμως τελικά έμελλε να είναι το καλοκαίρι του 2016 εκείνο στο οποίο οι δρόμοι της ΑΕΚ και του Ούγκο Αλμέιδα διασταυρώθηκαν και πλέον θα ακολουθούν κοινή πορεία.
Ο 32χρονος Πορτογάλος στράικερ, με εμπειρία από πρωταθλήματα του εξωτερικού και σημαντικά ευρωπαϊκά κλαμπ αλλά και των 2 συμμετοχών σε τελικές φάσεις Euro και ισάριθμων σε τελικές φάσεις Μουντιάλι, είναι πλέον μέλος της κιτρινόμαυρης ποδοσφαιρικής οικογένειας και για αυτήν θα αγωνίζεται για τα επόμενα δύο χρόνια.
Στόχος του φυσικά δεν μπορεί να είναι άλλος από το να "ματώσει" όσες περισσότερες φορές γίνεται τα αντίπαλα δίχτυα, κάνοντας δηλαδή αυτό που ήξερε (πολύ) καλά σε Βέρντερ Βρέμης και Μπεσίκτας, αλλά και αφήνοντας οριστικά πίσω μία "μαύρη" διετία, που τον βρήκε να έχει χάσει το ένστικτο του σκόρερ.
Ποιοι είναι οι κυριότεροι σταθμοί στη μέχρι τώρα ποδοσφαιρική διαδρομή του Ούγκο Αλμέιδα; Το Sport24.gr σας τους παρουσιάζει:
Η Πόρτο πρώτο σχολείο
Ο Ούγκο Μιγκέλ Περέιρα ντε Αλμέιδα όπως είναι το πλήρες όνομά του γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1984 στην Φιγκέιρα ντα Φοζ (πόλη με πληθυσμό κοντά στους 50.000 κατοίκους που βρίσκεται 40 χιλιόμετρα δυτικά της Κοΐμπρα) και ξεκίνησε να κλωτσάει την ασπρόμαυρη μπάλα παίζοντας για την ομάδα της γενέτειράς του: την Ναβάλ.
Εκεί τον εντόπισαν άνθρωποι της Πόρτο και τον έκλεισαν για τους "δράκους" πριν καν κλείσει τα 18 του χρόνια, σε μία περίοδο μάλιστα που ήταν στο τιμόνι της πρώτης ομάδας ο Ζοζέ Μουρίνιο. Εκείνη την εποχή η Πόρτο μεσουρανούσε όχι μόνο εντός συνόρων αλλά και στην Ευρώπη πανηγυρίζοντας μέσα σε δύο συνεχόμενες σεζόν Κύπελλο UEFA (2002-03) και Champions League (2003-04), με τον νεαρό τότε Αλμέιδα να αδυνατεί πάντως να στεριώσει και να παραχωρείται δανεικός αρχικά στην Λεϊρία και κατόπιν στην Μποαβίστα, για να επιστρέψει τελικά στην Πόρτο το καλοκαίρι του 2005.
Ουσιαστικά η πρώτη "φορτωμένη" σεζόν στην καριέρα του ήταν εκείνη της σεζόν 2005-06 όταν φόρεσε τη φανέλα των "δράκων" 35 φορές σε όλες τις διοργανώσεις (5 γκολ), εκ των οποίων οι 28 για την Primeira Liga (4 γκολ), με το ωραιότερο πάντως τέρμα του να σημειώνεται στο Champions League (πρώτο του στην Ευρώπη!) όταν σκόραρε με το αριστερό πόδι με εξαιρετική εκτέλεση φάουλ από τα 35 μέτρα, στην ήττα της ομάδας του με 1-2 από την Ίντερ (1/11/2005) στο "Giuseppe Meazza".
Το καλοκαίρι του 2006 είχε έρθει η ώρα για έναν ακόμα δανεισμό του Αλμέιδα από την Πόρτο, με τη διαφορά όμως ότι για πρώτη φορά ο πορτογαλικός σύλλογος τον παραχωρούσε σε ομάδα του εξωτερικού και μάλιστα στη Βέρντερ, που δύο χρόνια πριν (2004) είχε αναδειχτεί πρωταθλήτρια Γερμανίας.
Στη Βρέμη ο Πορτογάλος στράικερ βρήκε τον άλλοτε συμπαίκτη του στην Πόρτο, Ντιέγκο, αλλά και ποιοτικούς συμπαίκτες στη γραμμή κρούσης (Κλόζε, Κλάσνιτς), με την παρουσία του να είναι άκρως ικανοποιητική αφού μέτρησε 9 γκολ σε 41 συμμετοχές του (σε όλες τις διοργανώσεις) και συνέβαλε ώστε η ομάδα του Τόμας Σάαφ να τερματίσει 3η στη βαθμολογία αλλά και να φτάσει μία ανάσα από τον τελικό του Κυπέλλου UEFA (αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε).
Έναν χρόνο μετά τον δανεισμό του δεν άλλαξε κάτι στην Πόρτο, ίσα-ίσα που το περιβάλλον έγινε πιο ασφυκτικό για αυτόν με την έλευση δύο ακόμη επιθετικών στο "Dragao" (Έντγκαρ και Ερνέστο Φαρίας) και έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση να ξενιτευτεί, αποδεχόμενος την πρόταση της Βέρντερ για τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας έναντι 4.000.000 ευρώ.
Πήρε τη σκυτάλη από τον Κλόζε
Η αποχώρηση του Μίροσλαβ Κλόζε τον Ιούνιο του 2007 (υπέγραψε για 4 χρόνια στην Μπάγερν μετά από τρία χρόνια στη Βρέμη όπου "έγραψε" 89 συμμετοχές και 53 γκολ για τη Bundesliga) επέτρεψε στον Αλμέιδα να "βγει μπροστά" και αυτός το έκανε με καθόλα εντυπωσιακό τρόπο αφού σκόραρε 7 γκολ στις πρώτες 12 αγωνιστικές του γερμανικού πρωταθλήματος (συμπεριλαμβανομένων και δύο στο 4-1 επί της πρωταθλήτριας Στουτγκάρδης) ενώ το φινάλε της σεζόν τον βρήκε να μετράει 16 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις (δεύτερος σκόρερ για την ομάδα του πίσω από τον Ντιέγκο με 17) και 11 στο πρωτάθλημα, όπου η Βέρντερ τερμάτισε 2η, πίσω μόνο από την Μπάγερν Μονάχου.
Εκείνη τη σεζόν σκόραρε και κόντρα στον Ολυμπιακό στο "Weserstadion", κάνοντας το 1-0 για την Βέρντερ σε αγώνα για τη 2η αγωνιστικη της φάσης των ομίλων του CL, σε ένα παιχνίδι που έμεινε ωστόσο στην ιστορία για την επική ανατροπή των Πειραιωτών στο δεύτερο ημίχρονο και την πρώτη νίκη της ιστορίας τους σε εκτός έδρας ματς στη διοργάνωση (3-1).
Η σεζόν 2008-09 βρήκε τον Αλμέιδα να αποτελεί ξανά μία "σταθερή αξία" στην επίθεση της Βέρντερ: ο Πορτογάλος στράικερ πέτυχε 9 γκολ στο πρωτάθλημα (σε 27 ματς) και 4 στο Κύπελλο (σε 5 ματς) το οποίο κατέκτησαν οι "πράσινοι" της Βρέμης (1-0 την Μπάγερν Λεβερκούζεν στον τελικό, πρώτος και μοναδικός του τίτλος με την Βέρντερ) ενώ πρόσθεσε 3 ακόμα στην Ευρώπη.
Τα δύο ήταν στο Champions League (το ένα μάλιστα στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό, με την ελληνική ομάδα να παίρνει ωστόσο το εισιτήριο για τους "16" μαζί με την Ίντερ) ενώ το τρίτο ήταν στο Κύπελλο UEFA όπου η Βέρντερ έφτασε μέχρι τον τελικό.
Στον χαμένο τελικό απέναντι στην Σαχτάρ Ντόνετσκ, αγωνίστηκε με τη φανέλα της Βέρντερ ένας Έλληνας, ο Αλέξανδρος Τζιόλης, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα είχε παραχωρηθεί ως δανεικός από τον Παναθηναϊκό, με τον Αλμέιδα όμως να βλέπει το ματς από τις εξέδρες αφού δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής λόγω κίτρινης κάρτας που είχε δει στον ημιτελικό απέναντι στο Αμβούργο.
Η τέταρτη φουλ σεζόν του στον γερμανικό Βορρά τον βρήκε να κρατάει ψηλά τη σημαία όσον αφορά στο σκοράρισμα (7 γκολ στη Bundesliga και 11 συνολικά) αλλά και στους στόχους του με την ομάδα της Βρέμης (τερμάτισε 3η και πήρε το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League), ενώ στο πρώτο μισό της σεζόν 2010-11 μετρούσε ήδη 11 γκολ σε 21 επίσημα παιχνίδια για όλες τις διοργανώσεις.
Η συνέχεια όμως θα ήταν μακριά από την Γερμανία (τη χώρα στην οποία "έχτισε" ουσιαστικά το ποδοσφαιρικό του όνομα) αφού τον Δεκέμβριο του 2010 ήρθε η πρόταση της Μπεσίκτας, που τον έκανε δικό της για τα επόμενα 3,5 χρόνια.
Τουρκία όπως... Γερμανία
Στους "αετούς" της Κωνσταντινούπολης ο Πορτογάλος δεν χρειάστηκε μεγάλο χρόνο προσαρμογής (άφησε μέχρι και... μουστάκι), σήκωσε το Κύπελλο Τουρκίας στους πρώτους μήνες παρουσίας του ενώ όταν αποχαιρέτησε το καλοκαίρι του 2014 είχε να επιδείξει 37 γκολ σε 88 ματς πρωταθλήματος και 47 γκολ συνολικά σε 109 ματς για όλες τις διοργανώσεις. Η τελευταία σεζόν (2013-14) ήταν και η πιο παραγωγική του στη γειτονική χώρα αφού έφτασε τα 13 γκολ στο πρωτάθλημα και τα 15 συνολικά.
Σε αντίθεση πάντως με την οκταετία 2006-2014 όπου τίμησε τη φανέλα δύο μόνο ομάδων (Βέρντερ, Μπεσίκτας), την τελευταία διετία (2014-2016) ο Ούγκο Αλμέιδα απέκτησε τη στάμπα του... γυρολόγου αφού κατάφερε να αγωνιστεί σε τέσσερις ομάδες, παίζοντας για την κάθε μία από ένα εξάμηνο και σημειώνοντας συνολικά μόνο 6 γκολ.
Η αρχή έγινε τον Οκτώβριο του 2014 όταν υπέγραψε ως ελεύθερος στην -νεοφώτιστη τότε στη Serie A- Τσεζένα. "Από τότε που ήμουν μικρό παιδί ονειρευόμουν να παίξω στην Ιταλία αφού είναι ένα πρωτάθλημα που έχει πολλή τακτική και πολλές δυνατές ομάδες. Το είδωλό μου ήταν ο Βιέρι.
Ως σέντερ φορ, μου αρέσει να μου βγάζουν σέντρες και να παίζω για τους συμπαίκτες μου. Αυτό δεν είναι μία νέα αρχή για μένα αλλά το ξεκίνημα μίας νέας περιπέτειας για μένα. Είδα την Τσεζένα στα ματς με Μίλαν και Ουντινέζε και με εντυπωσίασε πραγματικά.
Ο στόχος μου είναι να επιστρέψω σε καλή κατάσταση μετά από δύο εβδομάδες προπονήσεων", δήλωνε κατά την επίσημη παρουσίασή του ο Αλμέιδα, όμως με την Τσεζένα έπαιξε μόλις 10 παιχνίδια (τα 7 ως βασικός) και έτσι όταν λύθηκε κοινή συναινέσει η συνεργασία του με τον ιταλικό σύλλογο στις 20 Ιανουαρίου 2015, η κατάληξη αυτή δεν εξέπληξε κανέναν.
Δύο χρόνια που θέλει να... ξεχάσει
Η συνέχεια τον βρήκε να μετακομίζει στη Ρωσία αλλά δεν μπόρεσε να μείνει πάνω από έξι μήνες ούτε στην Κουμπάν Κρασνοντάρ (10 συμμετοχές-2 γκολ στο πρωτάθλημα), ούτε στην Ανζί (12 συμμετοχές-2 γκολ στο πρωτάθλημα), για να έρθει τον περασμένο Ιανουάριο η πρόταση από το Αννόβερο και να επιστρέφει στη Bundesliga έχοντας και πάλι για προπονητή τον Τόμας Σάαφ, με τον οποίο είχε ζήσει πολλές όμορφες στιγμές για 3,5 χρόνια στην Βέρντερ (41 γκολ σε 117 ματς).
"Ο Ούγκο Αλμέιδα απέδειξε την ποιότητά του στην Bundesliga για πολλά χρόνια. Ο προπονητής μας τον γνωρίζει από την κοινή παρουσίας του στη Βρέμη", τόνιζε κατά την παρουσίασή του από το Αννόβερο ο αθλητικός διευθυντής του συλλόγου, Μάρτιν Μπάντερ, ενώ ο Τόμας Σάαφ συμπλήρωνε:
"Όπως μπορούμε να δούμε, μας λείπει ένας παίκτης με δολοφονικό ένστικτο μπροστά. Ο Ούγκο θα βελτιώσει τον τρόπο που παίζουμε. Είναι ένας πολύ δυνατός φορ που πρεσάρει στην αντίπαλη περιοχή".
Το ίδιο ενθουσιασμένος ήταν και ο Ούγκο Αλμέιδα, ο οποίος δήλωνε: "Όταν με κάλεσε ο κόουτς Σάαφ, δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ. Πάντα ήθελα να επιστρέψω στη Bundesliga. Θα ήθελα να βοηθήσω το Αννόβερο να μείνει στην κατηγορία με γκολ και καλές εμφανίσεις".
Το εντυπωσιακό είναι πως ο Αλμέιδα χρειάστηκε μόλις 10 λεπτά στο ντεμπούτο του με το Αννόβερο για να βρει δίχτυα (στην εντός έδρας ήττα με 1-2 από την Ντάρμσταντ) αλλά αυτό ήταν και το μοναδικό του γκολ σε επτά συνολικά συμμετοχές, με την παρουσία του στην ομάδα να σημαδεύεται από μία αγκωνιά εκτός φάσης στον Ντόμινικ Κορ της Άουγκσμπουργκ (προκάλεσε τον αποκλεισμό του για τρεις αγωνιστικές) αλλά και τον υποβιβασμό για το Αννόβερο στο φινάλε.
Έφαγε με το κουτάλι Euro και Μουντιάλ
Όσον αφορά στην παρουσία του σε εθνικό επίπεδο, ο Ούγκο Αλμέιδα έχει κάθε λόγο να υπερηφανεύεται για το γεγονός πως έχει πάρει μέρος σε 2 τελικές φάσεις Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2008, 2012) και ισάριθμες Παγκοσμίου Κυπέλλου (2010, 2014) με την εθνική Πορτογαλίας, μετρώντας μέχρι στιγμής 57 συμμετοχές και 19 γκολ με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του.
Το μοναδικό του γκολ σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης ήρθε στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, στο 7-0 απέναντι στην Βόρειο Κορέα, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως στην τελευταία του εμφάνιση με τους Ίβηρες (31/3/2015), σε φιλική ήττα με 0-2 από το Πράσινο Ακρωτήριο, φόρεσε για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Πηγή: Sport24