Η κίνηση του Μητσοτάκη να ζητήσει άμεσα ένα πρόστιμο στην Αττική Οδό, ως ποινή για την ταλαιπωρία που υπέστησαν 3.500 οδηγοί εν μέσω χιονοθύελλας, δεν είναι λάθος. Είναι μία μικρή καλή αρχή, σε έναν ωκεανό ανευθυνότητας: Όλοι μας - όλοι μας - έχουμε βγει κάποτε από τα ρούχα μας και έχουμε αναρωτηθεί εάν θα πληρώσει ποτέ το κράτος ένα πρόστιμο για την ταλαιπωρία, την αδικία ή τον παραλογισμό που έχουμε βιώσει.
Εν προκειμένω, δεν είναι το κράτος αλλά η Αττική Οδός. Κάτι είναι κι αυτό. Σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης συμβαίνει πολύ συχνότερα και υπάρχουν κανόνες από τους οποίους δεν μπορούν να ξεφεύγουν εύκολα η Πολιτεία και οι φορείς (ιδιωτικοί ή δημόσιοι) που έχουν αναλάβει να προσφέρουν υπηρεσίες στους πολίτες. Όταν αποτυγχάνουν ή αδιαφορούν ή προσφέρουν κακές υπηρεσίες, ο πολίτης ξέρει ότι συνήθως θα αποζημιωθεί. Είναι βέβαια μία μάχη που δεν τελειώνει. Για παράδειγμα οι αεροπορικές εταιρείες πάντοτε θα προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν ή να πληρώσουν το ελάχιστο, όταν χάνεις την ημέρα σου σε ένα αεροδρόμιο και φτάνεις στον προορισμό σου τραγικά καθυστερημένος ή την επόμενη ημέρα.
Φτάνει όμως το διχίλιαρο πρόστιμο στην περίπτωση της Αττικής Οδού;
Η απάντηση είναι όχι. Και είναι καθαρή απάντηση. Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι.
Η Αττική Οδός δεν είναι ένας δρόμος. Είναι η κορυφαία ίσως υποδομή οδικής μετακίνησης στην πρωτεύουσα της χώρας και πολύ σημαντική συνολικά για την ελληνική οικονομία.
Η Αττική Οδός δεν διοικείται μόνη της. Την διοικούν άνθρωποι - καλοπληρωμένα στελέχη - που οφείλουν να είναι απολύτως υπεύθυνοι και συγκεκριμένοι στις αποφάσεις τους και στις οδηγίες που δίνουν στους μετακινούμενους πολίτες.
Η Αττική Οδός δεν φτάνει να πληρώσει πρόστιμο. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν θα ξανακάνει το ίδιο λάθος την επόμενη φορά. Την επόμενη φορά πρέπει να λειτουργήσει άψογα και να είναι ασφαλείς οι πολίτες. Να μην ταλαιπωρούνται άδικα και να μετακινούνται σωστά.
Το πρόστιμο πρέπει να είναι η αρχή, αλλά η αναζήτηση ευθυνών να συνεχιστεί και να αντικατασταθεί όποιος ή όποιοι έκαναν το χθεσινο τραγικό λάθος από ανικανότητα, αφέλεια ή αδιαφορία.
Αναζήτηση και απόδοση ευθυνών μέχρι τέλους - και μετά το πρόστιμο. Όχι να παραπεμφθεί στις καλένδες η υπόθεση, ούτε να ”ξεχαστεί”. Γιατί οι πολίτες δεν θα το ξεχάσουν, κύριε πρωθυπουργέ.