Στις 22 Νοεμβρίου του 1963 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, John F. Kennedy πέφτει νεκρός από τις σφαίρες -υποτίθεται- του Lee Harvey Oswald και ο κόσμος αλλάζει για πάντα. Σχεδόν μισό αιώνα μετά ο Jake Epping, ένας συνηθισμένος καθηγητής γυμνασίου, έρχεται αντιμέτωπος με μια αναπάντεχη πρόκληση που μοιάζει τουλάχιστον παρανοϊκή: έχει την ευκαιρία να γυρίσει πίσω στο χρόνο όχι μόνο για να προσπαθήσει να αποτρέψει τη δολοφονία του Kennedy αλλά και για να ανακαλύψει ποιος πραγματικά τον σκότωσε. Στην πορεία όμως, ο Jake ανακαλύπτει πως το να αλλάξεις τον ρου της ιστορίας δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση, ειδικά όταν το ίδιο το παρελθόν αρνείται να αλλάξει και αρχίζει να αντεπιτίθεται.
Αυτό είναι το, spoiler-free, σενάριο της νέας σειράς «11.22.63» που έκανε πρεμιέρα στις 15 Φεβρουαρίου στην Αμερική και έρχεται μέσα στον Απρίλιο στις τηλεοράσεις μας από το FOX και με την οποία αναμένεται να ασχοληθούμε λεπτομερώς στο άμεσο μέλλον. Προς το παρόν όμως, το «11.22.63» μπορεί ήδη να περηφανεύεται πως έχει μια από τις πιο εντυπωσιακές «ταυτότητες» της μικρής οθόνης. Πάρτε βαθιά ανάσα και πάμε: η ιστορία είναι βασισμένη στο ομώνυμο best seller του Stephen King ο οποίος βοήθησε και στην δημιουργία του σεναρίου, ο J.J. Abrams έχει αναλάβει χρέη παραγωγού ενώ στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον James Franco -ανάμεσα σε άλλους εκλεκτούς συναδέλφους του όπως ο Chris Cooper και η Cherry Jones.
Πίσω από την μεταφορά του τεράστιου βιβλίου του King (κυριολεκτικά, μιλάμε για 842 πυκνογραμμένες σελίδες) στην τηλεόραση και τη συγγραφή του προσαρμοσμένου σεναρίου βρίσκεται η Bridget Carpenter, showrunner της σειράς, πολυβραβευμένη συγγραφέας της τηλεόρασης και του θεάτρου και παραγωγός, κατά μεγάλο μέρος υπεύθυνη για το εξαιρετικό «Friday Night Lights» και έως πρόσφατα μόνιμη θεατρική συγγραφέας στο Royal National Theatre του Λονδίνου.
Η HuffPost Greece εξασφάλισε μια αποκλειστική συνέντευξη με την Bridget Carpenter, ώστε να μάθουμε περισσότερα για το «11.22.63» και να πάρουμε μια πρώτη γεύση από τον, από ότι όλα δείχνουν, νέο μας τηλεοπτικό εθισμό.
Πόσο μεγάλος άθλος είναι η τηλεοπτική μεταφορά ενός βιβλίου του Stephen King, και μάλιστα ενός βιβλίου τόσου ογκώδες όπως το συγκεκριμένο, και πόσο καιρό σας πήρε;
Ήταν μια τεράστια ευθύνη. Προσωπικά πέρασα περίπου 4-5 μήνες φτιάχνοντας έναν σεναριακό σκελετό για τη σειρά. Είχα φτιάξει μια σειρά εγγράφων που τα αποκαλούσα «Η Βίβλος» και προσπαθούσα να βγάλω τον αριθμό των επεισοδίων που θα απαιτούνταν, που θα ξεκινούσε και που θα τελείωνε η σειρά, ήταν σαν πτυχιακή εργασία πάνω στην τεχνική της αφήγησης (γέλια). Ήμουν πολύ τυχερή γιατί ο Stephen King ήταν διαθέσιμος προς βοήθεια ανά πάσα στιγμή και με ενθάρρυνε να κάνω τις αλλαγές που ήθελα σε κάποια σημεία, τις οποίες και λάτρεψε. Είχε την ευχέρεια να ασκήσει βέτο σε οτιδήποτε δεν ενέκρινε, αλλά δεν το έκανε ποτέ.
Έχετε εργαστεί ως σεναριογράφος τόσο στο χώρο της τηλεόρασης όσο και σε αυτόν του θεάτρου. Ποιες είναι οι ομοιότητες ανάμεσα σε ένα καλό τηλεοπτικό σενάριο και ένα καλό θεατρικό έργο; Η συγγραφή ποιου είδους εκ των δύο σας εμπνέει περισσότερο;
Τη λατρεύω αυτή την ερώτηση! Το σημαντικότερο κοινό στοιχείο ανάμεσα σε ένα σενάριο τηλεόρασης και σε ένα θεατρικό έργο, για εμένα, είναι ο χαρακτήρας. Το πώς θα αποτυπώσεις αληθινούς ανθρώπους να έρχονται αντιμέτωποι με αληθινές προκλήσεις και συνέπειες των πράξεών τους. Αγαπώ τα δραματικά έπη αλλά δεν γράφω για κινούμενα σχέδια. Για αυτό όσο φανταστικά ασύλληπτη κι αν είναι μια κατάσταση, θέλω να ξέρω πως υπάρχει ρεαλιστική συναισθηματική ανταπόκριση. Και η τηλεόραση το κάνει καλύτερα από όλους αυτό, σου δίνει το χρόνο να ερωτευτείς ένα χαρακτήρα, να ζήσεις μαζί του και να πιστέψεις στον σκοπό του ταξιδιού του.
Ο περισσότερος κόσμος έχει στο μυαλό του τη δεκαετία του '60 ως μια ειδυλλιακή περίοδο όπου η ζωή ήταν πιο απλή, πιο όμορφη, πιο σικάτη. Εσείς καταφέρατε ωστόσο να παρουσιάσετε μια πιο ρεαλιστική εικόνα της εποχής στη σειρά, πιο σκοτεινή, πιο «βρώμικη». Πώς το καταφέρατε αυτό;
Ευχαριστώ, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος μας! Είναι πολύ εύκολο να παρανοήσεις τα '60s γιατί η αισθητική και η αρχιτεκτονική και η τέχνη εκείνης της εποχής ήταν τόσο όμορφα και αισιόδοξα και στην επιφάνεια όλα έμοιαζαν ειδυλλιακά. Έτσι αυτό που θέλαμε να αποφύγουμε πάση θυσία ήταν ένα νοσταλγικό ταξίδι σε αυτή την περίοδο. Σε κάθε εποχή και σε κάθε μέρος υπάρχει το καλό και το κακό. Τα 60s ήταν μια εποχή με υπέροχο design και εξαιρετική μουσική και εκπληκτική μόδα. Ήταν όμως και μια εποχή με απίστευτη περιβαλλοντική μόλυνση όπου κυριαρχούσε ο ρατσισμός και η φυλετική ανισότητα. Δεν θέλαμε να απεικονίσουμε αυτή τη δεκαετία σαν μια στυλιζαρισμένη φωτογραφία επειδή αυτό θυμόμαστε μόνο σήμερα. Μιλήσαμε πολύ με τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες και τους σκηνογράφους και τους ενδυματολόγους και τους διευθυντές φωτογραφίας για να στήσουμε ένα ρεαλιστικό σκηνικό. Πήγαινα στους μακιγιέρ και τους έλεγα να βγάλουν το κραγιόν από τις ηθοποιούς και να κρατήσουν εντελώς απλό το μακιγιάζ σε όλους γιατί ο στόχος δεν ήταν να κάνουμε τους πάντες να μοιάζουν όμορφοι γιατί είχαμε προσλάβει μια ντουζίνα ηθοποιούς που είναι ήδη όμορφοι, ο στόχος ήταν να πιάσουμε το ρεαλιστικό κλίμα της ζωής εκείνης της εποχής. Υπενθυμίζαμε σε όλους πως πρέπει να πούμε μια ιστορία που θα μοιάζει όσο το δυνατόν πιο αληθινή. Ακόμα κι αν η ιστορία έχει να κάνει με το ταξίδι στο χρόνο, που δεν είναι αληθινό (γέλια).
Μπορεί η βασική πλοκή να περιστρέφεται γύρω από το ταξίδι στο χρόνο και τη δολοφονία του Kennedy, όμως η σειρά περιέχει και ένα ρομαντικό ειδύλλιο που παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Πώς καταφέρατε να εξισορροπήσετε το κομμάτι της δράσης με αυτό του έρωτα ώστε να μην «καταπιεί» το ένα το άλλο;
Η δράση δίνει το βασικό ρυθμό στη σειρά και σκοπός μου ήταν να περάσω στο θεατή την αγωνία και την έξαψη του να νιώθεις πως τρέχεις κι εσύ μαζί με τον πρωταγωνιστή για να προλάβεις τα γεγονότα. Αλλά για μένα μια σειρά πρέπει να έχει ένα κεντρικό θέμα. Και αυτή η ιστορία πραγματεύεται το θέμα των δράσεων και των συνεπειών που επιφέρουν και ο έρωτας βρίσκεται στη καρδιά αυτού του θέματος. Θα κάνεις κάτι στη ζωή σου που να έχει νόημα; Αυτή είναι η θεματική μας. Μπορεί να είναι κάτι τεράστιο, όπως το να σώσεις έναν πρόεδρο. Ή μπορεί να είναι κάτι μικρό και συνηθισμένο αλλά επίσης και συναρπαστικό (σ.σ. για την ακρίβεια χρησιμοποίησε το λογοπαίγνιο με τα “ordinary” και “extraordinary”) όπως το να ερωτευτείς.
Πώς είναι το να δουλεύεις μαζί με έναν συγγραφέα-θρύλο όπως ο Stephen King, έναν περιζήτητο σταρ του Hollywood όπως ο James Franco και έναν ιδιοφυή σκηνοθέτη της τηλεόρασης και του κινηματογράφου όπως ο J.J. Abrams;
Θα ξεκινήσω με τον James Franco, όχι όμως μόνο επειδή είναι ο πρωταγωνιστής μας και βρίσκεται σχεδόν σε κάθε σκηνή αυτής της 9ωρης σειράς. Είναι επίσης παραγωγός της σειράς και έχει σκηνοθετήσει ένα επεισόδιο. Ο James είναι από τους πιο ταλαντούχους, σκληρά εργαζόμενους καλλιτέχνες που έχω γνωρίσει ποτέ. Είναι ένα συναρπαστικό άτομο. Συχνά ανησυχούσα για αυτόν -πως δεν κοιμάται αρκετά ή δεν ξεκουράζεται αρκετά ή ότι θα αρρωστήσει- αλλά κάθε φορά ξεπερνούσε τις προσδοκίες μου.
Το να δουλέψω με τον Stephen King ήταν ένα όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε. Έχω διαβάσει κάθε βιβλίο του που μπορούσα να βρω από όταν ήμουν 14 χρονών και (δουλεύοντας μαζί του) ανακάλυψα πως δεν είναι μόνο ένας ευφυής συγγραφέας αλλά και ένας γενναιόδωρος συνεργάτης -ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως δουλέψαμε μαζί.
Ο J.J. Abrams είναι απλά ένα λαμπρό μυαλό. Έχει πάντα την απάντηση σε ό,τι ερώτηση του κάνεις, έχει αιχμηρές, έξυπνες ιδέες και για εμένα προσωπικά η συνεργασία μαζί του ήταν μια εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή γιατί ως συνεργάτης με ενθάρρυνε και με πήγαινε μπροστά. Μου είπε “σε προσέλαβα για να κάνεις αυτή τη δουλειά και ξέρω πως θα την κάνεις γιατί πιστεύω σε εσένα”. Μόνο ένας δημιουργός με αυτοπεποίθηση και όραμα κάνει ένα βήμα πίσω και αφήνει τους άλλους να κάνουν τη δουλειά τους όπως ξέρουν. Θα έχει πάντα την εκτίμηση και το σεβασμό μου για αυτό.
Το «11.22.63» θα κάνει πρεμιέρα από το FOX την Τρίτη 12 Απριλίου στις 22.40.