«Παράσιτα»: Είδαμε την παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

«Παράσιτα»: Είδαμε την παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
nkt

Ένας σωρός από άχρηστα χαρτάκια, αποφάγια, τενεκεδάκια, ανάμεσα σε λερωμένους καναπέδες και ριπαρούς τοίχους. Σε αυτό το περιβάλλον τοποθετεί η συγγραφέας Βίβιεν Φράντσμαν τις ηρωίδες του έργου της, την 25χρονη Πινκ και την 21χρονη Ρολύ, δύο «Παράσιτα» του τακτοποιημένου κόσμου μας, όπως προδίδει ο εύγλωττος τίτλος του. Αυτή είναι και η πρώτη εικόνα που αντικρύζουμε από την πλατεία του «θεάτρου του Νέου Κόσμου».

Παρακολουθώντας ως το τέλος τις δεκαέξι σύντομες σκηνές της μεταξύ τους συγκατοίκησης, ερχόμαστε σε άμεση επαφή με ένα μέρος της δικής μας κοινωνίας που συνηθίζουμε να αντιμετωπίζουμε ως ξένο, οχυρωμένοι πίσω από δικαιολογίες όπως «αυτοί το επέλεξαν» για άτομα εξαρτημένα και με παραβατική συμπεριφορά.

Στην διάρκεια της 90λεπτης παράστασης, αντιλαμβανόμαστε πόσο λίγες «επιλογές» έχουν στην πραγματικότητα άνθρωποι που γνωρίζουν την εγκατάλειψη, την κακοποίηση και την βία, από την πρώτη κι όλας μέρα της ζωής τους. Πόσο ουτοπική φαντάζει η «ελεύθερη βούληση». Γινόμαστε μάρτυρες των αδιεξόδων του και γίνεται ξεκάθαρο μπροστά στα μάτια μας πως ο δρόμος των ουσιών, της πορνείας και της φυλακής καταλήγει να είναι δυστυχώς μονόδρομος. Ένας φαύλος κύκλος αδύνατον να κλείσει δίχως την δική μας ευαισθητοποίηση σε ατομικό (μέσω του σεβασμού και της ενσυναίσθησης του τεράστιου πόνου που κουβαλάνε) και συλλογικό επίπεδο, ισχυροποιώντας δομές αλληλεγγύης.

Η συγγραφέας που αναλαμβάνει να μας μυήσει σε αυτόν τον αδυσώπητα σκληρό αλλά και πέρα για πέρα αληθινό κόσμο, έχει ήδη έρθει σε κοντινή επαφή μαζί του. Αφού τα «Παράσιτα» προέκυψαν έπειτα από στενή συνεργασία της με γυναίκες σε φυλακές και άλλες δομές ψυχικής υγείας. Το νέο αυτό έργο ήταν μια παραγγελία της θεατρικής εταιρείας “Clean Break” που με τις δράσεις της εδώ και 36 χρόνια απευθύνεται σε γυναίκες που βρίσκονται ή κινδυνεύουν να βρεθούν στην φυλακή.

Οι δύο ιδρύτριες της θεατρικής αυτής εταιρείας (η μόνη αμιγώς γυναικεία του είδους) άλλωστε, βίωσαν από πρώτο χέρι την απελευθερωτική δύναμη που μπορεί να έχει το θέατρο στις έγκλειστες. Και γι αυτό επέλεξαν έπειτα από την αποφυλάκισή τους να συνεχίσουν μαζί με άλλες πρώην φυλακισμένες να μοιράζονται τις εμπειρίες τους και να τις παρουσίαζουν στο ευρύ κοινό. Ήταν ο καλύτερος τρόπος να ακουστεί η φωνή τους. Μια φωνή που δεν θα είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν χωρίς το θέατρο.

Είναι εντυπωσιακό το ενδιαφέρον με το οποίο υποδέχτηκε το θεατρικό κοινό του Λονδίνου το έργο που ανέβηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Μάρτιο στο Royal Exchange Theatre και στην συνέχεια στο Royal Court με αξιοσημείωτη επιτυχία. Ενώ αυτή την στιγμή συνεχίζει να περιοδεύει σε πόλεις της Αγγλίας.

Οι ευαίσθητες κεραίες του θεάτρου του Νέου Κόσμου το εντόπισαν γρήγορα και φρόντισαν η πρώτη του επαφή με το ελληνικό κοινό να γίνει με μια ιδιαίτερα προσεγμένη παράσταση. Δεν είναι τυχαίο πως ο σκηνοθέτης της, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος κάλεσε στις πρόβες ανθρώπους του ΚΕΘΕΑ και άκουσε προσεκτικά τις συμβουλές τους, δείχνοντας την απαιτούμενη προσοχή και ευαισθησία στον τρόπο με τον οποίο θα παρουσιαζόταν ο κόσμος των εξαρτημένων ατόμων επί σκηνής.

Έτσι, οι δύο πολύ καλές ηθοποιοί του είχαν την ευκαιρία να στήσουν με ασφάλεια δύο στέρεους χαρακτήρες. Η Πίνκ της Κόρας Καρβούνη είναι καλοσχηματισμένη και ισορροπεί με ενδιαφέρον και στις κωμικές στιγμές του πρώτου μέρους. Πραγματική αποκάλυψ,η η Ρόλυ της Ιωάννας Κολιοπούλου που ενσωμάτωσε μοναδικά όλες τις μεταπτώσεις της ηρωίδας της.

Οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη απέδωσαν ευφάνταστα τις φοβίες και τον κόσμο των ψευδαισθήσεων μέσα στον οποίο πολύ συχνά κατοικεί η Πινκ. Πλάι τους και όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές (Σταύρος Γασπαράτος στην μουσική, η Μαγδαληνή Αυγερινού στα σκηνικά και τα κοστούμια και Έλενα Αντωνίου στην επιμέλεια της κίνησης) καταθέτουν μια πρόταση που αξίζει της προσοχής μας.

Δημοφιλή